Mensen trap er niet in

Nou, daar issie hoor. De kortverwachte nieuwe single van Lil' Autodeurkunstenaar samen met zijn beste vriend Boef, nu zijn andere beste vriend Mohammed J. in de cel zit. Blabla zij ging vreemd, zij neemt dope, hij staat erboven en het is allemaal het ergste voor het kind. Wat een truttengevecht. Wij zijn er nu wel uit. Ze houden heel Nederland voor de gek. Het is een reallifesoap, genaamd Slechte Tijden Slechte Tijden, en ze zijn zelf de hoofdrolspelers. De rol van Lil' Kleine wordt gespeeld door Jorik Scholten en de rol van Jaimie Vaes wordt gespeeld door Jocelyn Wildenstein. De regisseur van het verhaal is Johan Nijenhuis, van die zoetsappige Costa! en Liever Verliefd-knuffelcinema, want de ending moet natuurlijk wel happy zijn. Dan hebben ze alleen nog maar een soa, maar het geweld en het drugsgebruik bleek een grap. Op de aftiteling staat dan ook heel groot een boodschap van de Blijf van m'n Lijf Groep want het was allemaal maar een realitycheck naar onszelf. Doe je wel lief genoeg voor je vriendin? Neem je af en toe een bosje bloemen mee? Zorg je ervoor dat je het hoofd van je vriendin NOOIT tussen een autodeur klemt? De muziek is van Boef - die wel hard kan rappen, maar die gepitchte crack als refrein - dude, kap daar gewoon mee. Koen Kardashian wordt gespeeld door iemand anders met Lego Blokje 4 als hoofd, voor de rol van Estelle Cruijff hebben ze Olcay Gulsen weten te strikken. Olcay kroop helemaal in haar rol door voorafgaand aan de opnames een jaar lang botox te injecteren en met een Joe Blow-fietspomp haar lippen op te blazen. De opnames vonden plaats op Ibiza en in Doetinchem-Zuid. Bowgie de hond wordt gespeeld door Lassie - helaas is hij al na 1 aflevering gestorven aan een overdosis coke. Trap er niet in mensen, het is een truc.

KoRn op de molen van GeenStijl

(Niet zo) lang verhaal: jaren 90-sensatie KoRn bracht in 2022 maar weer eens een album uit, Requiem, en van een liveshow in de Hollywood United Methodist Church komt vandaag een liveplaat uit met de niet-akoestische nummers van de set. Het ding heet Requiem Mass. 'KoRn bestaat dat eigenlijk nog' roepen is veel volwassener dan roepen 'GeenStijl bestaat dat eigenlijk nog' - want ja, KoRn bestaat nog, en na een decennium met kak zijn die laatste paar albums eigenlijk best tof. The Paradigm Shift, The Serenity of Suffering, The Nothing en toen dus Requiem. Probleem is alleen dat normale mensen vanzelfsprekend niet doen aan livealbums, want als je daaraan gaat beginnen is het einde zoek en moet je naar de hel. Meer nieuwe muziek na de klik, maar Shania Twain slaan we ff over, omdat zij helemaal niet lief was voor haar FAMILIELID Henk Wijngaard, het Wonder uit Stadskanaal - al hebben we die bijnaam waarschijnlijk verzonnen.

En meerrrrr nieuwe muziek

De aankondiging hadden we al en nu (vandaag!) komt het ding echt uit: uitgave 17 van de fameuze Bootleg Series van Bob Dylan. Niet goedkoop: pak 'm beet € 29,99 voor de 2CD, € 139,99 voor de 5CD, € 129,99 voor de 4LP en natuurlijk de krankzinnige 10LP website only ultraset en laat dat nou net degene zijn die u moet hebben. Nog meer nieuwe muziek: The Arcs, het fluffy zijproject van Dan Auerbach van de Black Keys, met een plaat (Electrophonic Chronic) die er ondanks de dood van gitarist Richard Swift (41, alcohol) tóch is gekomen. Ook een nieuwe van The Smashing Pumpkins, die The Who'tje spelen met een driedelige rockopera, maar we weten allemaal dat The Smashing Pumpkins The Smashing Pumpkins niet meer zijn. Meerrrrr nieuwe muziek na de klik!

Tsjaaaa

De laatste keer dat een Nederlander een samenwerking aanging met Till Lindemann vloog er bijna een bierfles door de schedel van een omaatje van De Zonnebloem, maar jakhals Erik stond dan ook niet bekend om zijn muzikale kwaliteiten. Kovacs, die eigenlijk Kovacs heet, wel, al luisteren we niet of nauwelijks naar polderpop - maar wél als het een duet is met Till Lindemann van Rammstein. Het duet van Kovacs (15-04-1990, Baarlo) met Lindemann luistert fantastisch weg, en meteen kippenvel bij Lindemann, maar we dachten ook meteen: okee okee waar kennen we dit ook alweer van? En toen ging het lampje branden: het riffje (of loopje, of hoe het dan ook heet) is PRECIES HETZELFDE als in het nummer Winston Churchill's Boy van de fenomenale Benjamin Clementine. Toeval? Meer nieuwe muziek... na de klik!
INSTANT UPDATE - Kijk aan, ze heeft dezelfde producer

Dood (78)

Jeff Beck is uitgegitaard. We kennen 'm als vervanger van Eric Clapton bij The Yardbirds, later als meesterbrein van de Jeff Beck Group (met Ron Wood, Ainsley Dunbar en Rod Stewart) en daarna van z'n virtuoze sologepingel. Sleutelnummers onder meer: Beck's Bolero, Freeway Jam en I Ain't Superstitious, de fenomenale cover van delta blueskoning Howlin Wolf. Beck, met z'n eeuwige crèmegekleurde Fender Stratocaster, werd door velen gezien als beste gitarist op aarde. Op de lijst van honderd beste gitaristen aller tijden van de Rolling Stone staat hij vijfde, achter Keith Richards, Jimmy Page, Eric Clapton en natuurlijk Jimi Hendrix. En u weet hoe het gaat met lijstjes van de Rolling Stone: die zijn bindend en leveren helemaal nooit gezeik op. De laatste jaren ging-ie veel om met Johnny Depp, ze brachten ook nog een matig plaatje uit. Jeff Beck is overleden aan een hersenvliesontsteking. Rock in Peace.

En meer ook niet

Na de traditionele decemberdroogte - tijdens de feestdagen houden de muzikanten hun kruit droog - rolt er eindelijk weer wat nieuwe muziek in de schappen. De eerste grote plaat van het jaar is van punklichaam Iggy Pop (117), die eigenlijk James Newell Osterberg Jr. heet, het wandelende van postbode-elastiekjes samengestelde lijk dat met The Stooges tot zijn eerste solowerk in 1977 (The Idiot, Lust for Life) heel relevant was... en daarna niet meer. Zo om de paar jaar braakt-ie weer wat nieuwe muziek uit, dit keer via de producer van onder anderen Justin Bieber en Elton John en dan krijg je van die middle of the road mainstream crack (op het vette openingsnummer Frenzy na) die ze bij NRC Handelsblad ook behoorlijk edgy vinden. En straks staat Iggy weer een of andere tent te headlinen op Lowlands of op Pinkpop, omdat-ie is wie-ie is, en dan mag iedereen weer doen of het heel interessant is, en dan gaan meiden in Nirvana-shirts heel hard juichen als The Passenger begint. Mwoahhhh nope. Een tweede nieuwe plaat: Anti-Flag, nog steeds punk en snel, nog steeds haten op van alles en nog wat. Nummertje hieronder met Stacey Dee, die u wellicht kent van Bad Cop/Bad Cop of anders van haar gastoptredens als Lori Meyers bij NOFX, een stem die op plaat werd ingezongen door Kim Shattuck van The Muffs MAAR DIE IS DOOD en nu bent u weer helemaal bij. Doei.

Bedankt De Dijk (1981 - 2022)

Zondagavond, laatste concert van De Dijk. Overal vijf sterren natuurlijk: vijf sterren hier, vijf sterren daar, allemaal vijf sterren, terwijl dat natuurlijk gewoon een ultiem bedankje is aan de beste Nederlandse popband van de laatste 41 jaar. Half jaren tachtig was De Dijk met Niemand in de Stad fenomenaal, daarna vooral heel erg invloedrijk, toen ging het van de new wave-invloeden naar de soul, daarna werd het een grote oeuvretour om het bestaan van De Dijk te vieren en de laatste jaren was De Dijk vooral leuk voor mensen met grijze haren, maar slecht en vervelend werd het echt helemaal nooit, en dat is razend knap in een landschap waar veel bands (Bløf, Kane, Kensington, Di-rect, Chef'Special, enz.) gewoon hartstikke irritant worden. De Dijk bleef altijd goed én altijd maatschappelijk geaccepteerd. Wat een lekkere band. Wisten jullie trouwens dat De Dijk is vernoemd naar de Amsterdamse Zeedijk??

En meerrrrr nieuwe muziek

Ze kappen ermee, Fat Mike en z'n punkpartners van NOFX. Nog een rondje touren in 2023, dan nog wat materiaal op (drie) albums knallen en dat was het dan. In de aanloop naar de onvermijdelijke dood van de punkgrootheden is er nu Double Album, niet per se een dubbelaar maar gewoon het tweede deel van het in 2021 verschenen Single Album. Volgens Fat Mike niet geweldig, volgens GeenStijl wel: het voert ons terug naar 90s en 00s NOFX toen ze in turbotempo de wereld veroverden (Punk in Drublic, Pump Up the Valuum). Het begint hartstikke lekker met Darby Crashing Your Party, het eindigt fenomenaal met Gone with the Heroined (video boven) en we lezen her en der al wat geschokte reacties op het nummer Is It Too Soon If Time is Relative, waarin natuurkundige Stephen Hawking met rolstoel en al voor een tweede keer wordt gecremeerd: "I'm feelin' a little Stephen Hawking, hey hey hey / When I saw him on TV / I thought he looked crazy / Then my friend John told me that he's just really lazy / So lazy he could only write A Brief History of Time / He maybe smart but to me he's just a creepy narcoleptic mime." Prach-tige ophef hoe mensen die zichzelf veel te serieus nemen nu roepen dat het een SCHANDE is dat zo'n briljante man als Hawking wordt afgemaakt... door de Pierrot de Clown van de punk, lieve mensen. Mocht u punk nou helemaal niks vinden, er is meerrrr nieuwe muziek. Zo is er ook een leuke verrassing voor onze eindbaas GU. Hij is helemaal gek van metal én van Agnetha Fältskog van ABBA en dat treft, want de Finse band Amberian Dawn (symfonische metal, dus helemaal ruk) heeft een plaat uitgebracht met metalcovers van ABBA-troep. Van harte gefeliciteerd ermee GU, nog een fijn weekend!

De beste aller tijden gooit materiaal op ons

Er komt een nieuwe uitgave in de vermaarde Bootleg Series van Bob Dylan: nummertje 17, een verzameling studio outtakes, alternatieve versies en live-optredens van het heerlijke album Time Out Of Mind (Dylanologen zeggen: TOOM) uit 1997. Het bekendste nummer van die plaat werd een megahit, maar wel van iemand anders: Adele sloeg de hitlijsten kapot met Make You Feel My Love. Alles in de Bootleg Series is razend populair bij de liefhebbers, na verloop van tijd niet meer te krijgen en derhalve schier onbetaalbaar. Ook deze nieuwprijs is niet mis (€ 230 voor de op 5.000 stuks gelimiteerde 10LP, iets minder voor de 4LP) maar dan krijgt u ook een fenomenaal stukje werk. Het eerste nummertje, het kale Love Sick (video boven), is alvast prachtig en belooft minder Daniel Lanois, de producer die er wel erg van hield om het volledige wapenarsenaal van de studio in te zetten (tot afgrijzen van Dylan zelf, trouwens). Enfin, die vervelende Beatles hebben het gore lef om € 194 te vragen voor een laffe box van Revolver, terwijl we allemaal weten dat The Beatles slechts voetnoten schreven in de muziekgeschiedenis en het album Revolver vooral leuk is als muzak in de wachtkamer van de tandarts als je straks moet boren. Overigens hebben wij van GeenStijl een gouden pik als het gaat om aanbevelingen. Zo riepen wij op om zo snel mogelijk 170 euro stuk te rammen op de 7LP-box van Nick Cave, want limited, en die gaat nu voor 100 euro MINDER over de toonbank. Er is trouwens ook een nieuwe plaat van Neil Young, de oude meester met zijn fenomenale begeleidingsband Crazy Horse. Uiteraard is 'het klimaat' rode draad, want opa doet niet anders meer, en voor mensen die dat heel erg vervelend vinden is er ook een nieuwe plaat van Nickelback. Meer nieuwe muziek NA DE KLIK!

Hij (73) probeert het gewoon, prima

Van alle muziekgenres die niet om aan te horen zijn is soul het allervervelendst. Leuk dat al die instrumenten met heel veel geweld en energie door elkaar en langs elkaar heen toeteren terwijl een school zangeressen erdoorheen zwemt maar er is gewoon geen ene zak aan. Dat is niet een persoonlijke voorkeur, dat is een (stilzwijgende) afspraak tussen alle mensen aller tijden. Soul wordt slechts gedoogd. Het mag eigenlijk alleen als Bruce Springsteen het doet. Bruce doet eigenlijk al honderd jaar hetzelfde - zelfde muziek, zelfde energie, zelfde snit - met band of akoestisch, met af en toe een uitstapje, zoals het coveralbum The Seeger Sessions. Lang verhaal, maar nu is er dus weer een coveralbum, Only the Strong Survive, met liedjes uit het verschrikkelijke genre soul. Is het dan goed? Nee natuurlijk niet! Is het leuk? Ach ja! Soul toch maar een kans geven? Haha nee. Meer nieuwe muziek na de klik!