Alhier de nieuwe lading muziek van deze week

Wel hallo allemaal! Er is een nieuwe plaat van The National. Boxer (2007) en High Violet (2010) waren natuurlijk gruwelijk, met het liedje Bloodbuzz Ohio dat een soort themesong van een indie-generatie werd (samen met meuk van Arcade Fire, Vampire Weekend, Tame Impala, enz.). Nu is er First Two Pages of Frankenstein, album nummer negen, en het is natuurlijk weer veel meer van hetzelfde. Loom en langzaam en praterig en dromerig vocaal. Schijnt dat de band in een enorme crisis zat, dus leuk dat ze er nog zijn. Zouden wij desalniettemin Matt Berninger met z'n lekkere stem graag horen met wat meer peper in z'n reet? Jawohl! Plaatje hierboven met Taylor Swift die toch wel lijdt aan de ziekte van Dave Matthews: groot groter grootst in de VS, maar tsja tsja hier in Europa. Nog meer nieuwe muziek: The Damned, een boel country en nog veel meer TROEP. Succes ermee!

Een lekker moppie Bob Dylan tijdens het sjoelen

U weet het inmiddels wel, maar de redactie zat vorige week dus een paar dagen in Arturitoland medronho weg te spoelen met Super Bock en dan gaat het (ook) veel over muziek. De heetste (en juridisch bindend de debielste) take: The Kinks zijn beter dan The Beatles en The Kinks zijn ook beter dan de Rolling Stones. We zullen geen namen noemen, Arthur en Arie. Ondergetekende zocht nog een compromis met The Doors, maar nee hoor, onvermurwbaar: "The Kinks." Een ander discussiepunt: " Willie Nelson>Waylon Jennings ." Voorts gehoord op de quinta: "Jij altijd met je linkse country! Rechtse country is veel beter dan linkse country." En: "Jouw tranen van Gerard van Maasakkers is de verbeterde versie van Voir un ami pleurer." En: "Sjakie van de Hoek is misschien wel het beste nummer ooit. Hij gaat dood. Heb jij soms een hart van steen?" En: "Ik vind Counting Crows dus echt heel leuk." 

Welnu, iedereen kon vrijelijk muziek aanvragen of in een playlist smijten, en die afspeellijst is bewaard gebleven. Omgekeerd chronologisch!

Het weekend begint in uw oor

We zijn een tijdje geleden gestopt met The Smashing Pumpkins, radio uitzetten / volgende track, maar toch maar even voor de vorm: vandaag (of misschien toch volgende week, maar dan hebben we het maar gehad) verschijnt het derde deel in de ATUM-reeks, een driedelige rockopera die toch vooral heel cringe is. Het muzikale pad van Billy Corgan en z'n makkers is als de filmografie van Nicolas Cage en dat vinden we ook een erg verwarrende verzameling onzin en meesterwerken. De laatste jaren is het toch vooral heel erg saai en naar, en de stem van Billy begint nu ook enorm op de zenuwen te werken. Tijd voor wat anders, makkers. Wat anders, zoals Enter Shikari, zoals altijd compleet in de overdrive met elektronisch overkooksel, maar toch ook heel gevoelig: spoel hieronder maar eens door naar 2.30! ZOU DAARNA DE HEL WEER LOSBREKEN? Meer nieuwe muziek na de klik!

Band gaat doorrrrr

Kijk eens eventjes, een nieuwe beuker van de Foo Fighters. Dat was nog effetjes de vraag of die er ooit zou komen. Immers zonder Taylor Hawkins, want die is deaud, maar met Dave Grohl achter de kit. En u weet: die kan ook een potje beuken. Nog meer goed nieuws: er komt een nieuwe plaat, But Here We Are, op 2 juni. U kunt bij de sukkelaars van 3 luisteraars FM een heel verhaal lezen over 'de rauwe zang van Grohl' in combinatie met 'en het klinkt echt alsof ze dit project willen gebruiken als een redding', maar dat is natuurlijk uit de lucht gegrepen gelul. Bovendien kijken we dan weer even bij de afdeling 'recent gedraaid' en dan zien we weer allemaal troep van Chef'Special en Tom Odell. Enfin, de nieuwe Foo Fighters (beste plaat: Wasting Light uit 2011), wat vinden we ervan?

Vrijdag gehaktdag

We hebben er al een boertje over gedaan maar nu is-ie er echt: de nieuwe Metallica. U mag helemaal zelf een mening vormen over de heren fossielen en hun nieuwe kunstwerkje, maar wij zitten met modkoning GU op de quinta en hij doet aan snoeiharde muziek. Dit is zijn oordeel en daar moet u het mee doen:

"Kill 'Em All, Ride the Lightning, Master of Puppets en Justice for All ( en vooruit, Garage days) is Metallica. De rest is ter kennisgeving aangenomen." GU, 14-04-2023.

Nog meer nieuwe muziek: de nieuwe Tallest Man on Earth, mocht u zin hebben in een snerpend stemmetje over een gitaar, dikke hiphop van Black Thought en een heleboel gedoe. Proost!

En meer natuurlijk

Terug naar de tijd dat muziek nog maatwerk was in plaats van door computers uitgebraakt gezeik en kattengejank van vijf Koreaanse knapen uit Busan. En het is gewoon hedendaagse muziek! Ongelooflijk: weer een nieuwe Neil Young & Crazy Horse, hoewel vermarkt als Molina, Talbot, Lofgren en Young. Tien nummers. De eerste single You Will Never Know (boven) komt van de hand van gitarist Nils Lofgren en het enige nummer van de hand van de meester zelf is een akoestische versie van het fenomenale Song of the Sirens (onder), dat eerder al verscheen op Barn. Enfin, we kregen van opa Young in vrij korte tijd dus Barn (kopen), Toast, reissues van legendarische concerten, World Record, deze klapper en plots gaat-ie ook weer headlinen, samen met Stephen Stills. Dat gezeik over dooie bomen en wasberen moet je er maar bij nemen, want de man is een fenomeen zoals ze tegenwoordig niet meer gemaakt worden. Weer veel meer hageltjenieuwe muziek - NA DE KLIK.

Volle bak nieuwe muziek

Ja tochhhhhh. Je moet er altijd even goed voor gaan zitten, die nieuwe klappers van Depeche Mode. Paar keer luisteren ook. Eigenlijk is het lastig te bedenken wanneer je überhaupt moet luisteren. Die magie moet je voelen in de concertzaal, of eventueel als je 's nachts op je fiets door de stad knalt. Na het majestueuze Violator (1990) werden de zitjes niet langer maar dit klinkt verdomme toch weer LEKKER. De eerste sinds de deaud van toetsenist Andy Fletcher en gewoon nog steeds duistere elektropop en rammend relevant. Ook nieuw, een Lana del Rey, de mysterieuze singer-songwriter die haar zweverige sixties-weemoedplaten uitpoept of het boeken van Herman Brusselmans zijn. Persoonlijke favoriet: Ultraviolence (2014), en Norman Fucking Rockwell! (2019) was ook echt wel okee, MAAR NU WETEN WE HET WEL JA. Boelmeer nieuwe muziek NA DE KLIK, met de favoriet van GU helemaal onderaan.

Tsjaaaaa

Er is een nieuw plaatje van Van Morrison, die sinds 1972 (na Astral Weeks, Moondance, His Band and the Street Choir, Tupelo Honey en Saint Dominic's Preview, zogenaamd allemaal magistraal) veranderde in wachtkamermuzikant. Het is een flinke dubbelaar met skiffle, zeg maar New Orleans blues en jazz en dixieland met veel gepriegel en gepruts met wasbordjes. Van Morrison wordt in bepaalde kringen niet meer gepruimd omdat-ie nogal antivax was in de coronaperiode - daar maakte-ie ook liedjes over.  Welnu, het kan ons niks verrotten wat die Van Morrison nu weer allemaal vindt en uitvreet, maar die muziek van 'm is ook een soort vaccinatie. Een vaccinatie met een placebo. Je merkt er gewoon zo weinig van. Het is niet slecht, maar het is ook niet goed. Het is niet leuk. Het is in de rij staan voor een vaccinatie waar je niks aan hebt. Daar komt onze favoriete muziekmetafoor weer: wachtkamermuziek om lekker bij weg te dommelen. Hoogtepunt is het dromerige negen minuten durende Green Rocky Road, al is het van Dave Van Ronk natuurlijk veel leuker en beter. Enfin, Van Morrison, niet kopen, lekker niet heengaan, maar als u bij de tandarts zit en u hoort een onbekend nummertje door de speakers komen, weet u van wie het is. Meer nieuwe muziek na de klik!

Nieuwe platen in je oren

We doen eigenlijk niet aan Nederlandse muziek, en ook niet aan Nederlandse muziek die wel okee is, want dan wordt het eerst gekaapt door 3FM, daarna door je nichtje van 8, vervolgens door je gekke oom Peter en dan kun je er helemaal niks meer mee beginnen. Bovendien vliegen die bands dan vanzelf helemaal de verkeerde kant op. Kensington bijvoorbeeld, was in het begin best wel okee, en DI-RECT eigenlijk ook wel, maar dan wordt het mainstream & afgrijselijk & zweverig, of in het geval van De Staat regelrecht onhebbelijk. Voor John Coffey maken we een positieve uitzondering, want John Coffey is gewoon gruwelijk. Niet alleen blijven ze lekker bij hun roots, ook verdient die band zo veel meer dan alleen maar de band te zijn 'waarvan de zanger dat biertje wist te vangen'. Zes jaar na de afscheidsshow is John Coffey TERUG, met producer Adrian Bushby (Foo Fighters, Muse) achter de knoppen, maar belangrijker: met een heerlijk nummer en met een heerlijke videoclip. Ook nieuw: Willie Nelson met liedjes van de voor u onbekende countryzanger Harlan Howard. Meerrrr, na de klik!

Country, lekker ja

Er zullen vast mensen zijn die heel blij worden van Gorillaz, maar er zijn ook mensen die heel blij worden van ananas op een pizza, en bij Howard Stern en Jerry Springer had je zo'n gast die dol was op kots. Gorillaz, het Telekids-project van Damon Albarn van Blur, is ook een soort kots. Altijd zo gezapig. Wachtkamermuzak voor de soakliniek. En nu is er dus een nieuwe plaat, genaamd Cracker Island. Leuk hoor, Stevie Nicks, maar niet als je het cadeautje inpakt met synthesizers en iedereen vergeet het papier eraf te halen. Ook de nummers met Tame Impala en de zwaar overschatte Bad Bunny zijn hartstikke vervelend. Wel aardig: de titeltrack met Thundercat (hiero) en Silent Running met Adeleye Omotayo. Leefde Oasis nog maar he! Meer nieuwe muziek na de klik: Godsmack, Froukje, een toefje punk en een heleboel COUNTRY.