80 kaarsjes voor TINA TURNER

Allemaal van harte gefeliciteerd met Anna Mae Bullock, alias Tina Turner, de oma van wie je helemaal niet wist dat het je oma was maar het is wél je oma! Wát een fabelachtige vrouw. Was in haar jeugd een arme katoenplukster, werd later in elkaar geramd door gore junk Ike en groeide dankzij doorzettingsvermogen, talent en muzikaliteit uit tot prachtig en legendarisch podiumdier. Nummer 6 in uitermate belangrijke muzieklijst van GeenStijl en allround kampioene en winnares, en tevens de enige persoon ter wereld die geen last heeft van spontaneous ignition als de grote David Bowie acte de présence geeft, terwijl de Italiaanse gladde aal Eros Ramazzotti door haar uitstraling werd gedegradeerd tot nietig bijfiguur. Gefeliciteerd oma!

Vandaag uitgebracht - nondeju wat een magische plaat

Neem een van die aalgladde palingboeren die zichzelf tegenwoordig in het broekje van de vrouwen zingt, Shawn Mendes ofzo, of zo'n andere contemporaine kneuzentroubadour met de allure van een gele vaatdoek, Niall Horan of hoe heten al die ex-wegwerpers van One Direction. Dat alles en dan precies wat zij niet zijn is Leonard Cohen, totale eindbaas, allround kampioen en de inmiddels niet meer levende legende die in 2016 stopte met het halen van zijn fabuleuze stem over de rasp - het zwaarmoedige You Want It Darker ging door merg en been en was zijn afscheidsplaat. MAAR! Nu is er het finale afscheid, postuum: Thanks for the Dance. Als je deze lp als negentienjarig pikkie op je lullige AKAI-studentenplatenspeler keilt als de verliefd kijkende Jeanette verlegen meestiefelt naar je 12m2 kunnen de gordijnen dicht en heb je verkering voor het leven. Waar zijn Brahms, Beethoven, Strauss, Schumann, Debussy, etc.? Nou, dat is allemaal enorme kudtmuziek.

EINDELIJK

Stop maar met zoeken, mensen, en move over palmbomen op Scheveningen. We hebben 'm namelijk gevonden, de absolute lijstaanvoerder van de ranglijst met redenen waarom klimaatverandering gewoon een hartstikke gave ontwikkeling is. De afgrijselijke band Coldplay bekend van louter verschrikkelijke muziek is gestopt met toeren: "Coldplay will not be touring to promote their latest album due to concerns over their concerts' environmental impact." Nu luisterden we toch al niet naar het kattengejank van sopraancastraat Chris Martin en z'n clubje tegen de piemel geschopte activisten, maar het voelt uitermate fijn en rustgevend dat de rest van Nederland zich ook niet meer live hoeft te ergeren aan de op Madonna-bij-het-Songfestival na grootste oorverkrachting van de moderne tijd. En dan is de ecologische voetafdruk ook nog eens uitgewist! Na de klik het enige nummer van Coldplay dat nog een béétje te pruimen is.

Uit je speakers mag het gelukkig nog wel harder dan 100 km/h

Neem het fantastische debuut van Fontaines D.C., zo leuk en hip allemaal dat ze zelfs bij de grachtengordelcourant dachten: och onze lezers doen weliswaar alleen aan Brahms maar laten we maar eens een kijkje nemen. En dan het duistere en onheilspellende gebrul van The Murder Capital, met een Jim Morrisonesque urgentie om er maar eens een vies recensieproof-zinnetje uit te gooien, luister maar eens naar het begin van het nummer Feeling Fades. Een stuk vrolijker maar tekstueel ook wel verdrietig het album Morbid Stuff van PUP, neem het vrolijke meezingrefreintje in 'Free at Last': "Just 'cause you're sad again, it doesn't make you special at all!" Wereldberoemder, de legendarische skateparkpunk van Lagwagon, al is het alleen maar omdat je die band kent vanwege het nummer dat je begeleidde terwijl je op jacht was naar de secret tape. Enfin, iedereen heeft het nog steeds over de iconische plaat Trashed uit 1994 maar deze, Railer, is écht een extreem tof album. Luistertips: openingstrack Stealing Light alsook The Suffering. Blink-182 nieuwe stijl hebben we iedereen al een keertje op losgelaten (best wel geinig, tbh, maar zonder die compleet wappie geworden ET-jager Tom DeLonge nooit meer zoals vroeger) en dan hebben we ook nog een nieuwe (Hello Exile) van The Menzingers die, ome Mosterd weet het nog goed, in 2013 de Charlie op Lowlands compleet afbraken. Het is tegenwoordig allemaal wat minder rauw en ruw dan vroeger, laten we dat maar 'progressie' noemen. Luister maar eens naar Anna - het is hartstikke goed maar live luisteren is twintig keer beter, wat overigens voor vrijwel alle bands in dit lijstje geldt.

Wel even geluid muten en zelf een plaatje draaien

Okee hij gaat kennelijk al een week+ rond maar gave grafiekjes blijven gaaf, zoals deze van de voetbaldoelpunten en deze van de beste merken. En nu is er dus bovenstaande video van de best verkopende artiesten van 1969 tot nu, waarin we beginnen met een awesome lijstje met onder meer The Beatles, Elvis, The Doors en Bob Dylan, om via Elton John, Eagles, een dominantie van Michael Jackson en daarna The Backstreet Boys, Eminem en Rihanna te eindigen bij de dikke vette CRACK van tegenwoordig: Draak, die gap van Despacito en rooie Ed de vleeskroket. Verplicht onderwijsmateriaal voor in de muziekles op de scholen desondanks, maar boy where did we go wrong.

Rocken! Bouncen! Rotterdam!

Vroeger noemde we dat dus rocken&bouncen maar we weten niet hoe kids these days dat betitelen. Vroeger, toen we nog “relevant” waren, wat dat ook moge betekenen, stuurden talloze bands hun mixtapes, videoclips en door vrouwelijke fans gedragen ondergoed naar ons op maar ja, wij zijn ook een tikje serieuzer geworden, en minder muzikaal helaas. Maar genoeg over ons, ruim het podium maar eens in voor de oude vrienden van de show van De Likt, die hun nieuwe muziek nog wel als eerste & exclusief op jullie GeenStijl droppen, omdat echte artiesten de scherpe recensies van de reaguurders niet vrezen. Het is tijd voor een vrolijke noot op deze vrije vrijdag, het is tijd voor vuige uitgaansmuziek, het is tijd voor een hand vette wax, ook in de snor, voor een pak poet in de achterzak en het is tijd voor een taxi naar de stad. Het is tijd voorrr.... [press play]

(By the way. Wij als allesweters weten natuurlijk dat de clown de schmink heeft van John Wayne Gacy. Maar dat had u zelf ook al wel gezien. Tenzij je niet weet wie John Wayne Gacy is, dan moet je dat eerst ff googelen.)

René Karst dames en heren, uw Minister van Muziek in het kabinet-Baudet I

Wat heb je aan een SIRE als je René Karst, een soort zingend moreel kompas, in huis hebt om het volk collectief de weg te wijzen. Bekend van een verheffende tekst als 'Het leven is te kort om nuchter te blijven, dat zei m'n opa vroeger al en m'n opa had gelijk'; in onze queeste naar de waarheid zijn we nooit dichter bij de kern gekomen dan dit stukje vakwerk. En nu is er dus zijn nieuwe verplichte kost voor de inburgering: Skol, Cheers, Proost, alsook een nieuwe clip, een doodzieke stop-motion waarbij je in 2 minuut 50 de complete stand van het land leert kennen: "Je mag helemaal niets meer, niet zus en niet zo. En als je dat wel doet, dan roepen ze HO" en dat allemaal terwijl René en zijn posse de Koopgoot tackelen. Tel daarbij op die Dylanesque teksten op Renés shirt, à la Subterranean Homesick Blues, en je begrijpt: René Karst is niet de nieuwe Bob Dylan. Bob Dylan is de oude René Karst.

Audiofiele heroïneinjectie voor de getormenteerde ziel

Televisie uit. Dan morgen bij de koffieautomaat maar een keertje niet meelullen over Pauw. Morgen is er weer een Pauw. Neen, lichten dimmen, glas sterke drank naar binnen jagen en er eens goed voor zitten, dat is wat je doet. Nick Cave & The Bad Seeds kondigden plots een nieuw album aan en de wereldpremière is nu & hier & live op YouTube en dus ook op GeenStijl. Kennelijk het sluitstuk in een trilogie met de eerdere meesterwerken Push the Sky Away en Skeleton Tree, waarbij vooral die laatste cocktail van ongemak je met z'n duistere emoties van je stoel blies - door de dood van de vijftienjarige zoon van Cave, die van de kliffen in Brighton viel, had iedereen het over 'het meesterwerk dat hij nooit wilde maken'. Maar goddamn hey, wat een knaller. Mensen die snappen wat we bedoelen snappen wat we bedoelen, en om er maar eens een platitude in te gooien: het grijpt je bij je keel en het laat je niet meer los. En nu is er Ghosteen, het gloedjenieuwe album waarvan niemand weet wat het is, hoe het klinkt en waar het over gaat, maar we zitten er klaar voor.

En dat op de sterfdag van André Hazes

De rocker met de meest hysterische fanbase van allemaal, over wie iedereen wel een verhaal heeft, over hoe iemand een keer stond te pissen in een kroeg in Barcelona en El Jefe aanschoof bij de pot ernaast, hoe hij met zo'n urenlange marathonshow krassen op de ziel van een geliefde veroorzaakte die toen maar een punt achter de relatie zette, hoe oma na haar kolossale hartaanval pardoes weer tot leven werd gewekt toen The Rising op standje oordestructie door de speakers werd gepompt, hoe een vakantieliefde werd teruggevonden, als lifter langs de weg, precies op het moment van de openingsklanken van Thunder Road op de radio, hoe een berooid iemand na een paar monstersessies met Nebraska & flessen bourbon ineens besloot weer wat van het leven te maken en nu uitermate succesvol is. De rockpriester, de rockmessias, de rockjezus, de rockallah. Tegenwoordig luisteren de kinderen allemaal naar van die kudtlullen als Justin Bieber enzo, en van die doetjes met een strooien hoedje en een akoestisch gitaartje. Nou, dan was vroeger inderdaad alles beter. Gefeliciteerd, Bruce.

Maar hij is terug!

Dotan, die gaf een passje op zichzelf en ineens werd hij buitenspel gezet door de Volkskrant. Dotan verzon van alles, een ontmoeting met een kankerpatiëntje bijvoorbeeld, maar zelf had hij het ook niet makkelijk hoor. Hij voelde zich na zijn sjoemelpraktijken heel erg alleen, bijna net zo alleen als dat kankerpatiëntje, dat zat te wachten op die zanger die helemaal niet kwam. En als je 'm zo hoort snotteren zou je hem nog bijna gaan geloven ook. Dus geloof slachtoffers, vanavond 21.30 uur bij SBS, Sjakie de Mol met Dotan.