Katja Schuurman, die in de Volkskrant haar mondje vol heeft over seksisme en GeenStijl en DumpertReeten (reeten/raten), en op Twitter haar kontje laat zien tegen seksisme, en u als reaguurder onderwerpt aan een minicollege seks en seksisme, en direct naar het AD rent om Harvey Weinstein standrechtelijk aan de schandpaal te nagelen, die Katja Schuurman neemt het sans gêne op voor Job Gosschalk, een vieze goorlap die allemaal acteurs in het kruis grijpt en anderen potjes laat afrukken, IEMAND DIE NOTA BENE ZELF IS OPGESTAPT OMDAT HIJ EEN GOORLAP IS, IEMAND DIE ZELF TOEGEEFT DAT HIJ OVER GRENZEN IS GEGAAN. Allemaal omdat Job Gosschalk een vriendje is, want dan is het plots zooo zielig dat hij openbaar terechtgesteld wordt. Weet je wat stompzinnig is, Katja? Verkrachting. En jij bent gewoon stom.

Het houdt niet op, niet vanzelf. De oorspronkelijk tegen Donald Trump gerichte haathetze der Roze Poezenmutsen ontploft verder in het fatsoensgezicht van de deugmens. Zijn het niet handtastelijke boekenredacteurtjes danwel geyle theaterdocenten danwel hitsige Vara-feldwebels in Hema-onderbroeken dan is daar altijd nog de Nederlandse Harvey Weinstein Kevin Spacey JOB GOSSSCHALK. Job - you had one handjob - de Blowjob laat in een verklaring weten:  "Het klopt dat ik één-op-één met acteurs aan scènes heb gewerkt, ook bij mij thuis. Het is voorgekomen dat ik daarbij acteurs heb gevraagd hun kleren uit te doen. Ik ben daarbij in een aantal gevallen - besef ik nu - over grenzen gegaan.'' In bijgevoegde WIKI-lijst kunt u zien welke DVD's u in de doos voor de kringloop mag doen. NEXT!

"Francisco van Jole voerde mij, een vrouw van 23, dronken, bracht me naar zijn hotel, ging tussen mij en zijn hoteldeur staan, kleedde zich uit en ging op me liggen, ondanks dat ik nee zei. #metoo Francisco". Raaaaaaaarrrrrrr filmpje van een anoniem e-mailadres, zomaar ingestuurd. Echt heuselijk waar of gewoon een fake van een kwaadwillende die gewaardeerde confrère Van Jole een pootje wil haken? De verhalen over dat Frolo de gheyle was van de zeven VARA-dwergen zongen al langer rond in het circuit, maar nu duikt er dan een filmpje op waarin sprake is van "wit ondergoed" en dronken bepotelings in het hotel. Volgens Van Rossem en Peter Breedveld (lekker stukkie) is een vage beschuldiging hysterisch, gevaarlijk en heksenjagerig, volgens de internetfeministen (deugpad Asha voorop) is twijfelen aan beschuldigingen van aanranding de nieuwe Holocaust - voor deze ene keer knallen we er toch maar een linkje in naar de Joop. Nou jongens, luister mee en zegt u het maar! Doet ie het of doet ie het niet?

Goed, we kijken ineens met andere ogen naar het item van NieuwsBV waarin Frolo ruiterlijk toegeeft dat ie wel eens een "stommerik" geweest is met vrouwen...

ROTTERDAM - Het sisverbod in Rotterdam werd vanaf 2018 gehandhaafd dankzij een speciale app waarmee slachtoffers de locatie van de sissers door konden geven. De 'Sisjagers' bij de Nederlandse vrouwen kregen goed betaald, maar het was toch vooral haat tegen de sissers die hen dreef. Na de voltooiing van de complete ashatenbroekisering van de samenleving hadden er maar weinig spijt.

De premie ('kopgeld van Remarque') kon oplopen tot twee Volkskrant-pagina's per sisser. "In de Volkskrant-gelederen waren de trouwste handlangers te vinden, de fanatiekste antisissers, de hardvochtigste Sisjagers." Of de standrechtelijk geëxecuteerde sissers zich daadwerkelijk schuldig hadden gemaakt aan seksuele intimidatie maakte eigenlijk geen ruk uit: alles om straatintimidatie, net geen top drie bij de verkiezing Woord van het Jaar 2014, volledig uit te bannen.

"Op basis van de meldingen die binnen kwamen via de app werd meer inzicht verkregen in de aard van de seksuele straatintimidatie en locaties waar het plaats vond. Deze informatie werd vervolgens gebruikt om daders te bezoedelen in de Volkskrant, behalve als ze immigrant waren, want dan was het zielig en mocht je man en paard niet noemen”, aldus een wethouder van Rotterdam.

Sisjager Sarah - haar achternaam wil ze niet in de krant - blikt terug op die roerige periode. "Iedereen die ook maar een kik gaf richting vrouwen verklikten we. Dan zeiden we dat het ging om een clown en acrobaat en dan mochten anderen raden om wie het ging. Carrière kapot maar dan hadden wij het kopgeld van Remarque in ieder geval binnen."

Naschrift. De klikapp om sissers te verraden bleek geen succes. De bereidheid om mensen aan te geven in no-go areas als de Afrikaanderbuurt en Spangen bleek nihil.

\

Ogenschijnlijk zijspoortje in het #MeToo-gemuppet: de Vlaamse Meubelfolder staart navel met plv hoofdredacteur Pieter Klok van de Volkskrant over de "problemen" die ontstaan als dode bomen eenzijdige, ongecheckte en moeilijk te bewijzen verkrachtingsverwijten slecht geanonimiseerd publiceren met de striemende regenwind van een ophefstorm in hun rug: dan wordt er enerzijds wel eens een valse beschuldiging geuit en anderzijds wel eens een goeie naam geraden. Hoe los je dat op, als erkende kutkrant die al zijn eigen regels, mores, codes van Bordeaux en weten wij veel welke steden nog meer, ethiek, wederhoors en moralistisch wappende wappervingers uit het raam lazert om mee te kunnen surfen op de hype van een heksenjacht? GEWOON HET INTERNET DE SCHULD GEVEN NATUURLIJK! Luister Klokmans. Wij hebben helemaal niets uit de kast gehaald om de naam van Jelte Nieuwenhuis te raden, die naam sprong in dikgedrukte letters tussen de regels van het Sluimerstukje vanzelf naar boven. En hoezeer wij ook altijd moeten lachen om het eeuwig terugkerende "Schuld van GeenStijl"-gejeremieer, het is echt dikke vette cognitieve dissonantie om je eigen hypocriete heksenjacht op "iemand die schuldig lijkt" in de schoenen van een paar argeloze, ongeletterde rotbloggers te leggen. Zeker als je zelf van de krant bent die met een anoniem stuk van een verzonnen vrouw die arme Gerhard Cox een SS-uniform aantrok. En daarmee kronen we je dus tot HYPOCRIETE HOND VAN DE HERFST! De prijs is een ovenschaal vol zelfgebakken hoon uit eigen keyboard, gegarneerd met een enorme pot spot, alsook een zak extragratis middelvingers om het mee uit te kunnen likken. Je mag ze delen met NSB Heksenjacht. Geniet er van, jullie hebben ze van harte verdiend met je mores en je Villamedia-pas en je vaste plek in het NPO Mediaforum. Kopje thee na?

Niet dat het niet lullig is voor iemand als Jelle B Curious. Maar die heksenjacht. Die hek-sen-jacht. Je hebt een keer iemand iets te lang aangekeken en je staat met een van hashtags gemaakte doornenkroon op je kop op het schavot van de Volkskrant te wachten op het oordeel van de nietsontziende bezoedelbeul Sarah Schuimer. Maar dan. De knieën hierboven zijn van de Britse journaliste Julia Hartley-Brewer en in 2002 kregen de knieën een aai van huidig minister van Defensie Sir Michael Fallon. Vijftien jaar later ophangen aan de allerhoogste Volkskrantboom dus, die superidioot!

ÓF:

"Mijn knieën zijn nog in orde. Ik zei destijds tegen hem dat als hij het nog een keer zou doen, ik hem in zijn gezicht zou stompen. Sindsdien heb ik geen problemen met hem. Dus effe normaal doen nou, mensen. Een man legde vijftien jaar geleden zijn hand op mijn knie en dat is nu voorpaginanieuws van de grootste krant van het land. Het is krankzinnig. Er gaan veel dingen mis in de wereld en een hand op een knie, vijftien jaar geleden, is niet een voorpaginaverhaal. Het is een heksenjacht. Dit land is compleet gek aan het worden."

Amen.

Een verkrachtingsverwijt, ondanks ontkenning afgedrukt in een krant. Toelichting op TV bij DWDD. Een zus die geweld wil gebruiken tegen Gijp. Smerig smullen om de onvermijdelijke smaadklacht bij Pauw. #MeToo van hashtag naar heksenjacht.

Jelle Brandt Corstius is, net als zijn van enig schrijftalent gespeende Volkskrantzus Aaf, een special needs kid dat al zolang we ons kunnen heugen aan de borst gedrukt wordt door zijn surrogaatfamilie van de (linkse) media. Vader Hugo was immers een gevierd karaktermoordenaar en een gesel voor rechts Nederland, maar ook een nogal moeilijke man voor zijn eigen kinderen. Als dank voor alle sloopstukjes van "Piet Grijs", namen de MSM de zorg voor Jelle en Aaf op zich. Met Aaf gaat het wel redelijk. Die kliedert wat op de achterpagina van VK en wordt daar doorgaans stilletjes genegeerd. Maar Jelle is een ander verhaal.

Schelle Jelle
Jelle is soms nogal irrationeel, onbezonnen en naïef - en daarin dan altijd heel vastberaden. Zolang ze hem reisprogramma's laten maken, loopt het wel los. Daar is ie goed in. Maar als hij zich met actuele discussies gaat bemoeien, gaat het nogal eens mis. Zo wist Jelle in oktober 2011 vrij zeker dat Occupy Wall Street een wereldwijde omwenteling ging betekenen, en hij sloot zich openlijk bij de boeroepende bankiersbashers aan. Hij ging films vertonen en actie voeren, vertelde hij vol enthousiasme in zijn stamcafé DWDD. In dezelfde aflevering zei de zoon van een schrijfmoordenaar-op-bestelling dat Theo van Gogh "Nederland kapot gemaakt heeft met zijn stukjes". Pijnlijke misser:

Occupy eindigde zoals u weet in een bloedeloze bende van enkele tientallen gekkies in tentjes op het Beursplein. In december 2012 kreeg Jelle ruzie met zijn eigen reservaat toen hij met geweld dreigde tegen fluimende scootermocro's. Dat maakte hij weer goed (danwel erger) toen hij een opruiend stukje over "boerenbraadlul" Sjoerd van Keulen schreef, de SNS-bankier die in februari 2013 mede als gevolg van Jelle's hetze moest onderduiken in het buitenland. In januari 2016 ging hij de mist in met een nogal domme deugtweet over Charlie Hebdo. Kortom. Jelle kennen we al heel lang.

Van Gijs van Dam weten we bijna niks. Publiekelijk dan, want in Hillywood is het een vrij bekende speler. Runt productiebedrijf Ten Eleven en werkte in zijn loopbaan onder meer aan NPO- en commerciële programma's als Barend en Van Dorp, Big Brother, Draadstaal, Idols, Ik Hou van Holland en De Tiende van Tijl. Een 'harde werker', aldus iemand die 'm van vroeger kent. 'Ook wel een valse nicht', aldus iemand anders. Hij verkeert naar verluidt in kringen van (op Irene Moors na allemaal zwijgende) BN'er-vrienden. Meer weten we niet van 'm.

**#MeToo en de MSM: Get a room, Hilversum
**Najaar 2017. Naar aanleiding van de aanrandingsdriften van Hollywoodproducer Harvey Weinstein is het internet in de ban van #MeToo, in Nederland een tikje feller omdat we net het verkrachtingsslachtoffer Anne Faber hebben gezocht, gevonden en begraven. Wat begint als een indrukwekkende en potentieel belangrijke, zelfs nuttige hashtag om misbruik, aanranding en de overweldigende aantallen verhalen van vrouwen die daar mee te maken hebben (gehad) voor het voetlicht te brengen, verwatert al snel tot wat ophef altijd wordt: hysterie.

We krijgen malle mannen als Pascal Vanenburg (BNNVARA, Joop.nl) die zichzelf van aanranding beschuldigen omdat ze wel eens een foute grap hebben gemaakt, De Volkskrant waarin anonieme doch simpel tot namen te herleiden beschuldigingen worden afgedrukt, en #iHave, een hashtag vol mannelijke biechten van dronken opdringerigheid of ongevraagde tikken op billen - waardoor die openheid primair als een opportunitische versiertruuk proeft ('kijk eens hoe gevoelig en erkentelijk ik ben'), maar geen enkele bekentenis van een échte verkrachting oplevert.

#MeToo wordt nog meer een inteeltkwestie als de paar verdachten die opduiken allemaal uit dezelfde kleine kring van (linkse) media en cultuur komen. Drie toneelschoolmeisjes die theaterdocent Jappe Claes beschuldigen van machtsmisbruik en ongewenste avances (en dat bij Pauw uit de doeken doen), Sarah Sluimer die in de Volkskrant diverse 'daders' anoniem omschrijft, waaronder een acteur en een meisjesboekenmannetje die dingen zou doen met zijn boekenmeisjes (en daarvoor inmiddels, hangende een onderzoek, op non-actief is gezet omdat zijn naam té makkelijk te raden was - #schuldvangeenstijl, uiteraard), en er zingen diverse namen van castingbobo's rond (ook in onze mailbox maar we doen er niks mee want nul reduceerbaar bewijs en dat acteurs en overige mensen uit het aanstellerscircuit graag aan elkaar zitten mag echt geen verrassing heten).

De geweldige metafoor van deuglinks als circulair vuurpeloton laat zich hier dus makkelijk maken, temeer omdat de rest van Nederland relatief schouderophalend om de friendly fire-schutters heen staat, danwel smult van de soapachtige inteelt-issues in de mainstream mediawereld die via alle papieren- & projectiekanalen te ver achter onze voordeur komt. Get a room, Hilversum.

**Jelle, Gijs, Suske en Wiske
**En nu is er dus ook de male on male variant in televisieproductieland, met Jelle en Gijs. Er verschijnt een stukje in Trouw. Jelle zegt dat hij vijftien jaar geleden verkracht is, door een toenmalige collega bij Barend en Van Dorp. Wie was het? Jelle had het opgeschreven, maar toen Trouw om een reactie vroeg aan de vermeende dader, kwam er een ontkenning en een dreigbrief van zijn advocaat voor terug: 'Smaad! Laster!' Om onverklaarbare redenen mocht Jelle de column echter toch indienen, zij het geanonimiseerd:

"In het prille begin van mijn televisiecarrière ben ik tijdens mijn werk gedrogeerd, en gedwongen tot orale seks, wat verkrachting is. Toen hij mij ook anaal wilde verkrachten nam een overlevingsinstinct het over en ben ik naar buiten gevlucht."

De heksenjacht is geopend.

De naam van Bert van der Veer ging vaak de tong (hoe zou die zich nu voelen en/of waarom ging zijn naam zo gretig rond?), maar Gijs van Dam werd niet genoemd. Tot hij zelf naar buiten trad als degene die door Jelle bedoeld wordt, had nog niemand zijn naam geopperd. Ook is er tussen de Trouwcolumn van Jelle en het Pauwdebacle van Gijs vooralsnog niemand anders opgestaan die "Me too!" roept en de vinger naar Van Dam priemt, ook al probeert Frits Barend daaromtrent wat "valse hoop" (wtf) te wekken. 

"Er zijn geen getuigen, ik ken – voorlopig – geen andere incidenten", schreef Jelle al in zijn column, waarin hij bovendien suggereert dat Van Dam hem heeft gedrogeerd door iets in zijn drankje te doen, en waarbij hij beweert dat hij er nu mee naar buiten komt om te voorkomen dat 'deze persoon' dat nog eens zal doen. 

Nu pas, dus. Vijftien jaar later. Middenin in de behaaglijke beschutting van een ophefstorm in eigen kring en met een vers te pluggen nieuw televisieprogramma op komst. Net als dat nuffige NRC-meisje met haar E-nummerboekje. Of is dat te cynisch en suggestief? Mwa. Verwaandheid kent vele valse vaders.

Gijs zegt bij Pauw dat hij "standrechtelijk geëxecuteerd is" door Jelle, "zonder enige vorm van proces", en dat is een heel logisch gevoel als je het over een intieme situatie hebt die door twee personen verschillend beleefd kan zijn geweest. Een wat uitzonderlijke maar zeer bekende en in mediakringen geliefde man grijpt immers niet één, maar twee hem gewillig ter beschikking staande podia aan (het Persgroepkerkje Trouw en de VARA-stamkroeg DWDD) om een hele zware herinnering op te rakelen en onvoorwaardelijk in een misdadige context te plaatsen. "Smeerlap", concludeerde Van Nieuwkerk niet over Jelle maar over Gijs. Het dwong de vermeende verkrachter zelf ook naar een talkshowtafel. Het gejuich bij de kijkcijferturvers op de VARA-vleugel van het Mediapark laat zich raden (al viel het met 930.000 kijkers misschien nog tegen ook, dus gaan ze er vanavond nog ff op door).

Gijs ontkende bij Pauw niet dat er seksuele handelingen zijn verricht. De heren gingen na een paar biertjes 'Suskes en Wiskes kijken' op zijn hotelkamer. Er was geen sprake van dwang, zegt Gijs. Ongeloofwaardig? In het geheel niet. De jongemannen waren van gelijke leeftijd, beiden vrij nieuw in televisieland, en kennelijk op drift. Kan het zijn dat Jelle (overwegend heteroseksueel, zover wij weten) wilde experimenteren, maar de grens trok bij, of terugschrok van, het voorstel voor danwel een poging tot anale seks? En als de poging er was, kan die dan verkeerd zijn uitgelegd? Is het mogelijk dat Jelle's spijt of berouw over een onenightstand die hij eigenlijk überhaupt niet had willen hebben, zijn herinnering vijftien jaar zodanig hebben verbogen dat één aanzwellende hysterie rond een hashtag genoeg was om hem alsnog het idee te geven dat hij destijds wel eens verkracht kon zijn? We vragen het ons maar gewoon af, wij hebben ook geen idee.

Jelle schrijft in een korte verklaring op Twitter dat er een aangifte in de maak is (waarvoor? In zijn column staat dat de vermeende misdaad verjaard is). Gijs doet ook aangifte, van smaad en laster. Er is nog geen agent aan te pas gekomen, er is nog geen onderzoek geweest en er is nog geen rechter die zich over de zaak heeft gebogen. Maar dankzij Persgroep en VARA is iedereen die de krant open sloeg, of de tv aanzette in de afgelopen dagen ineens ongewild getuige. 

Spotlights op de schandpaal
Jelle's carrière overleeft dit wel. Hij posteert zich als slachtoffer, en Gijs zal het nooit kunnen hardmaken als Jelle alles verzonnen, verdraaid of gelogen heeft. De veel minder bekende, niet met een publieke stamboom gezegende Gijs gaat het moeilijker krijgen: hij is vanaf Jelle's openingszet als dader neergezet en net zomin als Jelle kan bewijzen dat hij het wél gedaan heeft, zal hij zelf kunnen bewijzen dat hij het níet gedaan heeft. Als Gijs hier het echte slachtoffer blijkt, zullen er maar weinig zijn die hem geloven - met alle schadelijke gevolgen voor zijn bedrijf en zijn carrière tot gevolg.

Jelle wilde naar eigen zeggen slechts voorkomen dat de dader het nog eens zou doen. Let wel, 15 lange jaren en slechts 1 hysterisch geworden hashtag later. Maar met dank aan al zijn mediavrienden bij Persgroep en VARA, werd het verhaal van Jelle Brandt Corstius de real life whodunnit verkrachtingsfantasie van het Mediapark. En alle redacteuren, producers en programmamakers, uit oudmediale hoeken die doorgaans overlopen van grote worden over fatsoen, moraal en (journalistieke) ethiek als Het Internet een schandpaal optuigt, toonden zich bereid om de onmogelijk te bewijzen beschuldigingen naar een breder publiek te brengen, en Gijs van Dam te laten bungelen - met een hashtag om zijn nek.

Ze hadden Jelle beter naar de politie kunnen dirigeren. Of naar Gijs voor een goed gesprek. Naar de directie van RTL, om het intern bespreekbaar te maken. Of gewoon naar een psycholoog. Maar in ieder geval niet richting de studiolampen om het hijgerige "Me-Carthyisme" van #MeToo nog verder aan te jagen.

Die hashtag is wel dood nu. In collectieve zelfmoord gestorven met de morele geloofwaardigheid van het Mediapark. Hier is een carrière om zeep geholpen door het publiek te dwingen om partij te kiezen - ook al weet helemaal niemand behalve Jelle en Gijs wat er nou precíes gebeurd is, die Fatale Avond in het Kurhaus, vijftien jaar geleden.

In Trouw mocht Jelle zijn naam niet noemen. Bij DWDD vertelde Jelle daarover. RTL schreef in een meelevend persbericht dat Jelle dat RTL het vreselijk vond dat hij door een Barend & Van Dorp-collega tot fellatio geforceerd was.

Op Twitter werd Jelle boos op Voetbal Inside (RTL), die kleedkamergrappen maakten over Jelle na zijn optreden in DWDD omdat hij geen naam noemde na zijn #MeToo-column in Trouw. In De Volkskrant dreigde zus Aaf Brandt Corstius met fysiek geweld tegen de ginnegappende voetbalgoden van de derde helft omdat ze gelachen hadden om de fysieke mishandeling van haar broertje. Al die tijd werd De Verdachte niet genoemd maar gingen wel diverse namen rond. TOT NU, want de dader gaat zich omdraaien in zijn jurystoel danwel achter deur nummer 3 tevoorschijn komen: in Circus Pauw eindigt de caviarace want daar zit Peter Plasman met zijn Cliënt X. Volgens Barbara Barend is het NIET Bert van der Veer maar wat nu WEL weer opduikt is de naam van een voormalig Idols-, Big Brother- én B&vD-producent en huidig KRO-collega van Hans Laroes, [rookmachine en confettikanon]... Gijs van Dam! Vergeet je tandenborstel niet (voor de vieze smaak van al deze media-inteelt), en mogen we om 23:00 uur een daverend klapveelawaai voor WRAAKPORNO BIJ RTL PAUW!

Hee, wie wil er nog een gratis rondje in de oudmediale hypocrisiemolen?

"Kom, laten we met z'n tweeën van Amsterdam een minder verwijfde plek maken door ons beiden bloot te geven. Letterlijk. Wat nou als de hele FvD-fractie een bedrijfsuitje doet naar de Bijlmer Hammam en dat ik dan Annabel, ik kan niet zonder jou, Annabel een full body massage geef? Ze hoeft me niet uit te leggen hoe ze het hebben wilt, ik weet waar ze van houdt: drukken waar het pijn doet. En drukken zal ik. Hoe onvriendelijker ze zegt wat ik moet doen, des te enthousiaster ik zal werken voor haar. Hoe meer ze zegt dat ik van haar voeten moet afblijven, des te fermer ik mijn vingers zal verstrengelen tussen haar tenen." Gat-ver-dam-me, Parool.

Zouden manifestmeisjes Vera Spaans en Lorianne van Gelder van Persgroepkrant Het Parool nu hun eigen adverteerders gaan bellen om te waarschuwen dat hun krant een aanrandingsfantasie afdrukt, of mag dat gewoon wél als het om een vrouw gaat wier mening niet in het courantenkader past, en de afzender uit een cultuur komt waarin de patriarchale overheersing nog niet helemaal ehm.. uitgemasseerd is? Vertel het ons, oh jagende heksenkring, want we kunnen het natuurlijk nooit goed doen als we de spelregels niet begrijpen.

Wij snappen het wel Hans 'Stuiterballen' Nijenhuis. Na het afscheid van Hanina Aiaiai kwamen er ineens een stuk minder boze brieven binnen bij de AD-opiniemakersclub. En wat is een krant zonder boze brieven? Een vod met de voetbaluitslagen erin.

Maar ho lie sjit hee. Hoe deze gierende onzin van Adriaan Slooff langs wat voor vorm van redactie dan ook is gekomen ontgaat ons volledig. Na een mislukte recensie van een pulpboekje poneert Slooff een naturalistische drogreden waar je u tegen zegt. Daarop verder 'bouwend' komt hij met de opmerking: "Als delict bestaat seksuele intimidatie dus niet, hooguit als conflict." Slooff denkt zeker: als ik mijn virtuele verkrachtingsfantasietjes nou gewoon in een paar moeilijke woorden verpak, dan snapt niemand het. Okee Slooff. Het bestaat wel als delict en je moet gewoon met je tengels van vrouwen afblijven die daar geen zin in hebben. Straks ga je zeker ook nog schrijven dat de vrouwtjes het een beetje uitlokken met hun korte rokjes enzo. Oh wacht. Godver. "Als gedrag en kleding van de vrouw kunnen leiden tot een seksueel delict, draagt zij ook medeverantwoordelijkheid." Ja eh nee, Slooff. Als een meisje een kort rokje draagt en een beetje leuk danst en jij sleurt haar naar de plee om haar te verkrachten, dan draagt ze geen enkele medeverantwoordelijkheid, pik. En oh ja. 1,8 procent van 6,5 miljoen vrouwen is 117.000 vrouwen. Echt, wij zijn heus niet vies van een beetje  kritiek op #MeToo-aandachtstrekkers. Maar met zulke vijanden heeft het dramfeminisme geen vrienden meer nodig.