sfeerimpressie

Aah leuk we zijn binnen god wat heeft iedereen weer zijn best gedaan zeg nog nooit zoveel lelijke opgedirkte mensen bij elkaar gezien moet je horen wie het zegt biertje ja ik haal wel moet toch zeiken    lange rij lange rij lange rij naar de bar lange rij lange rij lange rij twee pints graag wat zeg je twee pints twee grote bier bedoel ik dit is de grootste die we hebben meneer nou dan die maar twee stuks graag dat is dan 16,50 meneer hè wat dat is dan 16,50 meneer voor twee bier ja meneer o oké     de fotomuur kom allemaal poseren de verzamelde persfotografen leggen de schrijvers die weleens op tv zijn vast heleen van royen arnon grunberg renze klamer huh wat doet die eigenlijk hier de schrijvers die nooit op tv zijn maken selfies of vragen hun gezelschap een plaatje te schieten wil je ook nee kom op zeg wat triest bier halen weer     lange rij lange rij lange rij achter lale gühl oef sterke parfum op zich niet vies maar beetje veel van het goede ze legt uit dat rechts alleen geïnteresseerd is in vrouwenrechten als ze worden ingeperkt door de islam terwijl links nou links dat is altijd met vrouwenrechten bezig behalve als ze worden ingeperkt door de islam lang verhaal kort het is allemaal kudt     dat is dan 16,50 meneer weet je wat doe er nog maar twee dat is dan 33 meneer    hee is dat heerma van voss wat die leuke nee daan      connie palmen ijzige blik oreren oreren oreren iedereen eromheen luisteren luisteren luisteren wat een arrogante tang zeg in ieder normaal gezelschap had ze allang een haring in haar nek gekregen kijk aan het loopt vol steeds meer hotemetoten ronald giphart aardige vent in tegenstelling tot de rest geen pretentieuze kwast gaat niet lekker met feyenoord he ronald hou je bek pleuris amsterdammer haha     wat staat die ernst-jan pfauth nors te kijken zeg zou hij arrogant zijn of verlegen ik denk verlegen      gijs groenteman dit is echt de enige plek op aarde waar een papperige gymnasiast zo breed kan lopen zonder op zijn bek geslagen te worden heb je gehoord van hem en aaf nee wat dan zijn uit elkaar o echt ja definitief zag haar net lopen trouwens wel ongemakkelijk als hij straks tegen een iele gen z'er aan staat te rijden en zij langs komt ah joh ze is wel wat gewend     lange rij lange rij lange rij dat is dan 33 meneer             doortje smithuijsen in gesprek met philip huff en die knakker van das mag de hel de horror doorlopen ik laat me nog liever volblaffen door splinter chabot dan hier deel aan te nemen of nog erger ik lees nog liever een boek van splinter chabot    peter buwalda is de enige die echt danst ik bedoel de rest staat een beetje te hobbelen      zeg ik begin aardig geil te worden waar zijn de booktokkers       mai spijkers met z'n vleespet mooie vent tegelijkertijd gestoorde gek iedereen hier praat over hem niemand zegt het in zijn gezicht haha ronit palache ziet hem en maakt prompt rechtsomkeert terug naar de wc meid hartstikke goed     hee allemaal schrijvers van identitaire non-fictie in gesprek over identitaire non-fictie      is dat gijs wilbrink heb je zijn debuut gelezen ja echt steengoed ligt deze week in herdruk voor een tientje in elke fucking boekwinkel die loopt helemaal binnen en terecht is dat zijn vriendin ja vrouw die schrijft ook maar niet zo goed begreep ik hele houterige zinnen geen doorkomen aan grappig hoe dat gaat in het leven      lange rij lange rij lange 33 euro meneer     wie zijn al deze mensen eigenlijk schrijven die mensen echt allemaal boeken nee ook veel types van uitgeverijen en zo en groupies nou dan nog dit land heeft meer schrijvers dan lezers    och wat leuk zeg een kringgesprek over virginia woolf     lange rij lange rij lange rij dat is dan 66 euro meneer     maak jij je ook zorgen over het fascisme ik wel     lange rij lange rij lange rij pis bijna in mijn broek man afknijpen      de familie remarque leuke mensen zijn dat      is tuur er eigenlijk wie tuur wie arthur welke arthur arthur van amerongen o nee die zit in portugal ah jammer no tuur no party    zeg ik begin zo langzamerhand wel zin in coke te krijgen weet jij iemand hm nee of wacht misschien olaf koens nee die zit de hele avond met zo'n muts van pr in een hoekje ah ok   wow dat is snel hoe heb je dat gevonden ik bedoel van wie doet er ook niet toe lekker lekker lekker nog een sleuteltje drie maal is scheepsrecht kom nog een hoppa ik ga bier halen    lange rij lange rij lange rij dat is dan heel veel euro meneer ja prima      kan kunst de wereld veranderen dat is de vraag en in het verlengde daarvan wil kunst de wereld veranderen literatuuropvatting literatuuropvatting literatuuropvatting      saskia noort heeft iemand in een hoek gedreven arme kerel die komt er nooit meer weg      lange rij lange rij lange rij      lichten aan lichten aan lichten aan wacht was dit het al jezus wat een kutfeest.

Foto: koningkeizer Gerard Reve ontvangt de P.C. Hooftprijs, 1969

Terechte vraag in NRC vandaag: verdwijnt de hufter uit de Nederlandse literatuur? Ooit aanbaden we hier Reve en Hermans, nu zijn vrijwel al onze "grote" schrijvers brave borstjes met een secuur afgesteld moreel kompas en een loeisaaie verbeelding. Natuurlijk, er zijn welkome recente uitzonderingen, merkt de krant op - Herman Koch, Renate Dorrestein, enzovoorts. Dat laat onverlet dat onze natie een merkwaardige fascinatie heeft met moralistische kringloopkunst. Het voert wat ver om de PvdA hier helemaal de schuld van te geven, maar ze is in ieder geval gedeeltelijk verantwoordelijk. Dat wil zeggen: als architecten van de vaderlandse politieke correctheid kunnen we niet helemaal om ze heen. De taboeïsering van humor en provocatie is al decennia onderweg, en heeft ervoor gezorgd dat schrijvers (maar bijvoorbeeld ook subsidieverstrekkers) vooral het Goede willen laten zien en lezers zo bang zijn voor het Kwade dat ze alleen nog het Goede willen lezen. Gecombineerd met gebrekkig onderwijs resulteert dit in een volksgeest die niet in staat is de kunstenmaker van de gemaakte kunst te onderscheiden, een natie van hele en halve barbaren die op tilt slaan als ze met iets immoreels geconfronteerd worden. Er is werkelijk van alles op Thierry Baudet aan te merken, maar de arme dolende ziel werd gekastijd voor het bedenken en op papier kwakken van een vrouwonvriendelijk romanpersonage. Huuu misogyn huuu fascisme! Michel Houellebecq meent misschien wel wat hij schrijft huuuuuuu oude witte man huuuu! Dergelijke simplisme beperkt zich helaas niet tot literatuur en ook niet tot boze linkse UvA-meisjes. Omroep Human maakt een fictieserie over Laura H. en allemaal boze rechtse zolderkammerriddertjes springen badend in het zweet uit hun panty. Huuuu ISIS stom huuu! Pim Lammers schrijft een fictief verhaal voor volwassenen waarin fictieve pedofilie een rol speelt. Huuuu dan mag Pim nooit meer iets voor kinderen schrijven huuuu! Zo ontstaat een merkwaardige deugalliantie tussen stevig links en stevig rechts - en in het kielzog daarvan een boel moralistische kutkunst. Het mag schuren bij demonstraties, op sociale media, MAAR NIET IN BOEKEN OF FILMS OF SERIES, JA. Vertel ons hoe te leven! Is de nieuwe film van Halina Reijn wel feministisch genoeg? Voorzie decennia-oude series die kunnen kwetsen van een disclaimer. Huuuu! Propria Cures uit de schappen. Huuuuuu! Kamervragen over fictieve belediging nav fictief boerenprotest in fictieserie. Huuuu! Lang leve de braafheidssharia.

Petitie om 100 procent btw te heffen op de boeken van Splinter Chabot

Kijk wie hebben we daar op televisie, als dat Splinter Chabot niet is. Goh. Vooruitgeschoven pion der Nederlandse letteren. Bij WNL, Goedemorgen Nederland, met wederom zo'n merkwaardig esoterisch gewaad om het lijf. Zit-ie ver-schrik-ke-lijk te pleiten. Vóór lezen, tegen de btw-verhoging. De petitie is al ondertekend door 280 duizend mensen. Splinter is zelf als kind heel veel voorgelezen en maakt zich grote zorgen over kleine Splinters die nu kind zijn. En debutanten. Opkomende schrijvers krijgen straks veel minder kansen dan nu! Hij heeft wat cijfers paraat. Vier miljoen boeken minder worden er door deze maatregel gelezen en gekocht, zegt hij. Dat kan natuurlijk niet. Iedereen die weleens een boek koopt weet dat er een groot verschil is tussen boeken gekocht en boeken gelezen. Zou Splinter doen alsof? Hij schrijft in ieder geval als iemand die sinds door zijn ouders is voorgelezen niet meer in aanraking is gekomen met een boek. 

WNL heeft een verslaggever naar een boekwinkel gestuurd. De eigenaar vertelt over de protestactie die hij en zijn collega's op touw hebben gezet. Op sommige van de boeken hebben ze de nieuwe prijs gezet in plaats van de oude. Die is dus een paar euro hoger. Hij noemt de actie ludiek. Splinter heeft ook nog iets ingestudeerd. Hij noemt het een domme beslissing, ook voor de economie. Dus, VVD, PVV, NSC, BBB: ga maar eens een boekje lezen over de economie, ha ha. We zijn reddeloos verloren. Waar waren al die petitieondertekenaars toen Splinter Chabot bestsellerauteur werd, toen Splinter Chabot het boekenweekgeschenkauteur werd. Splinter Chabot! Boekenweekgeschenkauteur. Misschien een idee om voor de volgende de 4-mei lezing Heinrich Himmler op te graven?

Hou vol Lale Gül, hulp is onderweg

Beroepsgroep wiens veiligheid in het geding is: agenten politici treinconducteurs jonge creatieve vrouwen die te gast zijn bij interviewpodcasts van de Volkskrant   ambulancepersoneel schrijvers. Juist ja, die zochten we - schrijvers. Van het zieke aapje Philip Huff, het belegen literaire wonderkind Daan Heerma van Voss, tot die ontzettende pedaalemmer van een Ilja Leonard Pfeijffer - allemaal gaan ze met een noodknop door het leven, en gelukkig maar, want anders waren ze ons hoogstwaarschijnlijk ontvallen, of beter gezegd ontnomen, weinig doet de stoppen bij de gemiddelde Nederlander immers zo ver doorslaan als literaire fictie. 

Gelukkig is er sinds vandaag een meldpunt waar bedreigde taalvirtuozen terecht kunnen: SchrijversVeilig. Met dank aan intiatiefnemers de Auteursbond en het ministerie van OCW, die ervoor hebben gekozen de proefballon eerst op te blazen, en daarna de noodzaak pas te onderzoeken, lezen we op de site: 'In de tweede helft van 2024 zal SchrijversVeilig een onderzoek publiceren dat gedaan wordt onder auteurs om de grootte van de problematiek inzichtelijk te maken.'

Op diezelfde site kunnen schrijvers vast een toolkit bestellen, bestaande uit een flyer,  een 'checklist online veiligheid', een webcamcover, en een pen. Vooral die laatste is handig natuurlijk - het woord als wapen. In Trouw lezen we bovendien dat projectleider Peter ter Velde het afgelopen jaar niet stil heeft gezeten en SchrijversVeilig achter de schermen al op volle toeren draaide. Zo kregen tien auteurs een weerbaarheidstraining, waarbij ze onder andere leerden hoe ze hun Facebook beter kunnen afschermen*.

Hartstikke nobel natuurlijk, al we kunnen ons niet aan de indruk onttrekken dat er efficiënter manieren zijn om het vrije woord te verdedigen, en voor arme drommels als Lale Gül en Pim Lammers zet een meldpunt al helemaal geen zoden aan de dijk. 

Ideetje voor wie de veiligheid van schrijvers écht wil garanderen: de btw nog een procent of veertig omhoog.

*Bent u of kent u 1 van deze 10 auteurs? GeenStijl verloot een boekenbon ter waarde van 7 euro 50 aan iedereen die een collega en/of zichzelf verraadt via redactie@geenstijl.nl

Draadje van iemand die nog eens een boek gelezen heeft; Kamil Galeev

Het hele draadje, dat eigenlijk een essay is, leest u hier in z'n geheel op Twitter of hier in de Thread Reader. We pikken de sectie over dichter Joseph Brodsky (wiki) die we vanaf vandaag al sinds het begin van z'n carrière op de voet volgen. Dan heeft u eindelijk een keer wel iets te melden op de buurt-bbq. Samengevat in de laatste tweet van het draadje:

"Cultural uniformity - that's the real goal of Z-war. It is all about directing vernacular bifurcation of the ancient sacred community towards everyone becoming Russian. The problem with Ukraine is that it exists. That's a view deeply embedded in the Russian culture."

Maar hoe en hoezeer dat dus onderdeel van de Russische cultuur is, beschrijft Kamil aan de hand van Brodsky; de grootste moderne Russische dichter die in de Sovjetunie vervolgd werd, naar Amerika vluchtte, daar omarmd werd en de Nobelprijs voor literatuur won. Maar Brodsky heeft ondanks zijn vervolging in zijn thuisland altijd al dezelfde Russische haat jegens Oekraïne gevoeld die de oorlog nu voedt. Die haat komt het meest expliciet naar voren in dit (moeilijk te vertalen) gedicht "On Ukrainian Independence", dat hij hier in 1992 in Palo Alto voorlas. We citeren deels uit zijn werk over de Khokhly's - het N-woord voor Oekraïners:

"It’s over now. Now hurry back to your huts
To be gang-banged by Krauts and Polacks right in your guts.
It’s been fun hanging together from the same gallows loop,
But when you’re alone, you can eat all that sweet beetroot soup.

Good riddance, Khokhly, it’s over for better or worse,
I’ll go spit in the Dnieper, perhaps it’ll flow in reverse,
Like a proud bullet train looking at us askance,
Stuffed with leathery seats and ages-old grievance.

*(...) *

God rest ye merry Cossacks, hetmans, and gulag guards!
But mark: when it’s your turn to be dragged to graveyards,
You’ll whisper and wheeze, your deathbed mattress a-pushing,
Not Shevchenko’s bullshit but poetry lines from Pushkin."

Gezellig hoor, het toewensen van groepsverkrachting door Polen en Duitsers en in de nationale rivier spugen. Kortom, het zit diep. Die laatste zin is dus blijkbaar de meest kernachtige samenvatting van de Russische ontkenning van Oekraïense eigenheid; Taras Shevchenko (wiki) geldt als de vader van de Oekraïense dichtkunst. Maar Alexander Pushkin (wiki), dat is de  alvader van de Russische poëzie. En dat is volgens Brodsky blijkbaar het werk dat Oekraïeners op hun sterfbed zullen citeren.

Kortom, Russen zijn een tragi-poëtisch cultuurvolk en hun haat voor Oekraïne ligt diep verankerd in hun culturele bronteksten- en figuren. Dat wisten wij niet, want we komen van de havo, maar nu weten we het dus wel.

Kenners hebben gesproken

De winnaar van de mooiste liefdeszin uit de Nederlandse literatuur, nadat een representatief volkspanel koos uit een top 10 die was samengesteld uit de inzendingen van 1500 genodigden van het Boekenbal. Deze: "Dit is het enige wat telt, lieverd, dat iemand meer in je ziet dan je wist dat er te zien was." Uit Een schitterend gebrek (2003) van heerlijk heerschap Arthur Japin. "In Met het Oog op Morgen zei Japin dat hij blij is met de uitkomst van de peiling, hoewel hij de winnende zin wel even moest opzoeken. (...) "Volgens de auteur is de zin wat betreft stijl niet per se bijzonder of mooi. "Maar hij is wel kernachtig. Het is een zin die dicht bij me ligt, en dat is sowieso het geheim van dit soort dingen: als je dicht bij jezelf blijft, bij iets wat je zelf hebt ervaren, dan heb je de grootste kans dat mensen zich erin herkennen."" Mooie man.

Onderstaand trouwens de gehele Top 10.  En we hebben de vakjury maar te geloven want wij weten überhaupt niet wat liefde is, de enige romans die we lezen zijn van Sid Lukassen en de overige oriëntatie door het liefdeslandschap besteden we uit aan deze plaatjes.

Franse hypeschrijver komt met nieuw werk

Kijk eens wat het dorre restantje literatuurlandschap komt uitroeien in de eerste maand van het nieuwe jaar. De nieuwe Houellebecq. Anéantir. ANNIHILATE. Verwoesten. Uitroeien. Hoewel we weleens wat Houellebecq lazen zullen we verder niet pretenderen de allergrootste kenners van z'n werk te zijn, maar het is weer eens wat leven in de brouwerij. Een brouwerij die in Nederland momenteel wordt beheerst door vroegboomende meiden met shag onder de oksels en een onuitputtelijke bron aan entreekaartjes voor de carrousel van de gekrenkte kudt, alsook een paar Splintertjes en Abdelkadertjes, van wie we eveneens vermoeden dat ze een ongelooflijk grote ontstoken vagina hebben. Misschien dat er daarom nog 249 boekenlezers over zijn in Nederland, plus één Arjan Peters, maar hij las vooral boeken voor de lekkere lunches. Enfin, de nieuwe Houellebecq dus, er is nog helemaal NIKS bekend, behalve dat het ding een kilo weegt, bijna 750 pagina's telt en we hebben nu al zin in weer zo'n superongemakkelijke geestverschijning op die eusfähige inteeltshow genaamd 'het Boekenbal'. En uw favoriete schrijver is...?

Je mag niet eens meer flirten lunchen!

Slecht nieuws voor iedereen die graag uit lunchen gaat: dat mag helemaal niet als je bij de Volkskrant werkt en het boek moet recenseren van degene die je uitnodigt om gezellig een vorkje mee te prikken. Dat heeft literair redacteur Arjan Peters op de harde manier uitgevonden, want hij is door de krant op non-actief gesteld na Het Grote Volkskrant Lunch Onderzoek naar zijn doen & laten. "Directe aanleiding voor het onderzoek is een uitspraak van schrijfster Maartje Wortel (bekend van tv, GS) in een Volkskrant-artikel. Zij zei op 4 maart dat een vriendin van haar ’s nachts een bericht had ontvangen van „een gezaghebbend recensent”. ‘Ik ga je recenseren, zullen we morgen lunchen?’ Wortel noemde dat „nog net geen #MeToo”. Het artikel werd online gepubliceerd, maar in het stuk dat de Volkskrant de volgende dag afdrukte, ontbraken de betreffende zinnen." Van ons mag 'Ik ga je recenseren, zullen we morgen lunchen?' nog wel een of andere prijs krijgen voor De Slechtste Openingszin Ooit, en verder zijn we vooral heel erg benieuwd naar de column van Loes Reijmer komend weekend. Grasduinen in het oeuvre van Peters kan alvast DAARRR. Dikke ballen, vier sterren!

Onze roman in stukjes gaat verder! Vorige week las u deel 50, vandaag deel 51. Het complete verhaal leest u van onder naar boven in ons Fictie Feuilleton dossier.

**Maandag 19 september 2016 **

Ik ben nu vier dagen terug uit Saudi-Arabië en op de één of andere manier heeft het leven me weer gegrepen. De rust die ik voelde toen ik uit het vliegtuig stapte is grotendeels verdwenen. Ik schud mijn hoofd. Hier zit ik dan. Achter mijn laptop. Naar het scherm te staren. Te wachten totdat er een nieuwe e-mail binnenkomt van een potentiële werkgever. 

Zaterdag ben ik tot zeventien sollicitaties gekomen. En ik heb ze niet eens allemaal bewust verprutst. Op basis van eerdere ervaringen zal mijn inspanning leiden tot minimaal twee gesprekken. 

Ik moet opstaan en een lekkere wandeling gaan maken. Bij vrienden langsgaan. Praten over mijn mooie ervaringen van afgelopen week. Maar ik kan me er niet toe zetten. Het plichtvrij inkomen houdt me in een vreemd soort wurggreep. Mijn uitkering is ruim voldoende om goed van te kunnen leven, maar desondanks eist de gemeente van me dat ik nog meer ga verdienen. 

Het uitzendbureau heeft mij de opdracht als tolk verleend. Aanstaande donderdag mag ik vier uur lang de rol van “stand-by tolk” spelen bij een meeting tussen Nederlandse en Turkse ondernemers. Volgens de intercedente komt het er op neer dat ik helemaal niks hoef te doen. De deelnemers spreken allemaal goed Engels en de Nederlandse bedrijven vaardigen medewerkers af die al Turks spreken. 

Het niets doen zal me het mooie bedrag van EUR 106 opleveren.

Onze roman in stukjes gaat verder! Vorige week las u deel 47, vandaag deel 48. Het complete verhaal leest u van onder naar boven in ons Fictie Feuilleton dossier.

Vrijdag 9 september 2016  

Als ik met mijn bagage de aankomsthal binnentreed, valt mijn oog meteen op een lange man die een nogal groot wit bord boven zijn hoofd houdt met daarop in blauwe letters de tekst “Mekkalux”. Hij draait het bord steeds van links naar rechts en weer terug, alsof hij een lekker wijf is dat bij een bokswedstrijd de rondes aankondigt. Een lekker wijf met overgewicht en opmerkelijk lange baard. Ik loop naar hem toe en stel me voor als Eren Yilmaz, waarop hij een lijst met namen afspeurt en een vinkje achter mijn naam zet.

“Welkom,” zegt hij. “Volgt U mij? Dan breng ik U naar de auto.”

Even later arriveren we bij een zwarte limousine. De man houdt de deur voor me open en ik stap in. Nadat hij mijn bagage in de achterbak heeft gelegd, reikt de man mij een flesje water en een doosje tissues aan (geen idee waarom) en vertelt dan dat hij nog één andere gast moet ophalen. Die zal er binnen een kwartier zijn. Hij komt vanuit Nederland ingevlogen.

Wanneer hij weer vertrokken is, stel ik vast dat de sleutel van de auto in het contact zit. Als ik zou willen, zou ik gewoon weg kunnen rijden. Paar uurtjes joyriden. Plankgassen, door rood rijden, doorlopend toeteren. Om vervolgens opgepakt te worden en de rest van mijn leven vast te zitten in een land met zijn eigen unieke regels. Nee, laat ik dat niet doen, besluit ik. In plaats daarvan bekijk ik het ritueel dat plaatsvindt. Doorlopend zie ik bedevaartgangers de aankomsthal verlaten en met auto’s weggevoerd worden. Soms worden acht tot tien man in een kleine auto gepropt die vervolgens met horten en stoten op gang komt.  

Na een minuut of twintig verschijnt mijn chauffeur met een joviaal ogende man. Zijn fleurig ogende Hawaii shirt wappert in de wind, zijn witte korte broek lijkt te groot uitgevallen voor zijn toch al dikke benen. In zijn blonde golvende haar zit een groene zonnebril met opvallend dik frame.