Is dit een soort Paasverhaal?

Ja. We zouden over wat Petra Roodnat Teamchef Diverse Werving politie Rotterdam (zie foto, onder één van die hoofddoeken) op haar Linkedin-pagina gooit van alles kunnen zeggen. Over islamisering. Over deugen. Over bukken en (letterlijk) knielen. Over het paard van Troje. Over islamofilie. Over prioriteiten bij de politie. Over ideologie. Over het einde van de scheiding tussen kerk en staat. Over geen neutraliteit. Over het signaal naar toch al zo'n fors gedeelte van criminelen dat heel toevallig ook islamitisch is. Over die verschillige en deugende en hartverwarmend verbindende fatsoenscomments van D66-types (lol) onder haar Linkedin-topic. Over wat Martin Bosma hier eigenlijk van vindt. Over hoeveel misdaad er misschien wel werd gepleegd omdat twee agenten liever knielden in de moskee dan dat ze buiten op straat misdaad aan het bestrijden waren. Over de bloedlinke islamofiele ideologische deugheilsleer die er in alle lagen van de samenleving wordt doorgejaagd, hoeveel en hoe vaak je ook op partijen stemt die daar niets mee hebben. Over woke en de woke-nachtmerrie die steeds meer werkelijkheid wordt. Over de vele blanke fatsoenlijke burgers die dit topic lezen en GeenStijl fascistisch-racistische islamofoben vinden want religiekritiek geldt alleen tegen christenen. Over de poorten van Wenen. Over de geschiedenis die zich altijd herhaalt. Over Geert Wilders die elk dag honderden, duizenden bedreigingen uit naam van de religie van vrede en tolerantie krijgt en dan maar moet hopen dat deze agenten met hoofddoekje ook hem beschermen. Maarja, we kunnen natuurlijk ook gewoon het 'zeer waardevolle' verhaal van Petra '#diversiteit' Roodnat zelf publiceren.

Complete "zwarte gemeenschap" weer eens als één groep geprofileerd

Opent een expositie in het Afrika Museum in Berg en Dal... Die zin alleen al is het begin van een matige grap, maar OK. Wat er vervolgens gebeurde, zal echt niemand hier nog verbazen: de "zwarte gemeenschap" werd woedend. Het museum heeft een expo over Ghana, en maakte daar een spotje bij met de tekst 'Samen een dagje in Ghana. Lekker ver weg, in eigen land!' Audio in clipje onder. Daarop reageerde een zwarte activist-die-zich-artiest-noemt (ze zijn onderhand een specifiek subgenre in de samenleving op zich) in verontwaardigde verbijstering, want sja: als je zwarte activisme een hamer is, is iedere blanke uiting een spijker. En tóch weten ze er dan steeds net naast te meppen: het spotje is fout (want "witte mensen"), en Richard Kofi verwijt het museum dat er in de expo niets wordt verteld over de slavenhandel die Nederland er aan de Goudkust in Ghana op na hield. 

Uiteraard gaat het museum meteen diep knielend door het stof en kopt De Gelderlander dat "kritiek vanuit de zwarte gemeenschap" de aanleiding is. Nee: kritiek van 1 Instagrammende activist en een paar van zijn volgers is de aanleiding. De "zwarte gemeenschap" is geen eenduidige groep van mensen die over alles hetzelfde denken. Het is zelfs een tikje racistisch om dat wél te suggereren. En natuurlijk zwijgen zowel het museum als de krant over het feit dat ALS je slavenhandel in Ghana zou benoemen in een expositie over het land, dat je dan niet alleen de Nederlandse rol daarin moet benoemen, maar ook die van de Ashanti-voorouders van Akwasi en Joffrey Airfryer, nazaten van stammen die hun eigen volk verkochten. Maar het is al weer te laat, het museum knielt, goedwillende GroenLinks-boomers met identieke toerfietsen kunnen niet meer richting Ghana Berg en Dal peddelen voor een expo in eigen land. Knielen, bukken, excuses, sorry en we gaan wel weer gewoon naar de wereldwinkel, kijken of er nog leuke houten oorbellen of een multicultureel-kitscherig trommeltje voor de lege plek in de hal tussen kamerplant en kapstok te vinden is.

Zo

Max Verstappen bukt niet voor de morele chantage van Lewis Hamilton, zesvoudig wereldkampioen in de Meest Geprivilegieerde Sport Ter Wereld. Die wilde al zijn concurrenten op de knieën krijgen door te beweren dat iedereen die niet met zijn holle gebaren meedoet een racist is. Dat is niet zo. En oh ja. Er is zometeen ook nog een autorace. Met auto's. Die heel hard gaan enzo.

Witte de Withste overgavevlag ooit

Al in 2017 bukte Rotterdamse kunstkast Witte de With voor de intimidatie van de Linkse Inclusitie: ze zouden hun naam gaan veranderen. Dat ging kennelijk niet snel genoeg, daarom werd het gebouw afgelopen week van bloedrode dreighandjes voorzien door laffe anonieme (en vermoedelijk witter dan witte) tuighvandalen. Daarop bevestigde het gebouw nogmaals dat die naam echt gaat wijzigen, hetgeen gisteren per persbericht aan Teletekst werd bevestigd: "Directe aanleiding in de bekladding." Vandaag krijgen we deze foto in de mail: de kunstkeet knielt en heeft een witte vlag aan de gevel gehangen waarop staat "WIJ GEVEN ONS OVER". Website volgt. Maar pas op, Witte de With: Het is nooit genoeg.

Ja, fuck dit.

Dit is geen maatschappelijke betrokkenheid van de filmer, het is niet eens activisme. Dit is persoonlijkheidspathologie die zich dankbaar binnen een ideologisch kader manifesteert. Er wordt heel wat afgeknield door agenten en blankburgers, maar bovenstaand is een ander verhaal. Deze mevrouw had in ieder geval op dit moment helemaal niets te maken met welke protesten dan ook en dit is intimidatie pur sang. En we zagen het heus al aankomen, want het is strikt genomen een logische uitkomst van het sentiment: kniel of je bent geen ally. Maar, kun je jezelf verlossen van een zonde die je niet begaan hebt?