Dit is het verhaal van Rik en Marjolein.

Rik ging naar de disco. Daar ging hij lekker tongen met Marjolein. Mmm lekker tongen, vond Rik. Dat mocht niemand weten, want Marjolein deed de functioneringsgesprekken van Rik. O o o wat was het spannend. Ze hielden het vooral geheim voor kameraad Jesse. Toen kwam het politbureau van GroenLinks er toch achter. Rik en Marjolein zeiden eerlijk dat ze getongd hadden in de disco. Daarmee was de kous af. Maar nu blijkt dat ze ook al getongd hebben vóór die ene keer in de disco! Dekselse leugenaars! Marjolein stapt op als partijvoorzitter en Rik stapt op als Kamerlid. Nu kunnen ze niet meer vechten voor hun idealen, maar mogen ze wel lekker tongen. Mmm, vindt Rik.

Ik heb vervelend nieuws. Partijvoorzitter Marjolein Meijer en Tweede Kamerlid Rik Grashoff hebben vanavond aangekondigd hun ontslag aan te bieden.

Waarschijnlijk heb je het wel meegekregen: donderdag werd duidelijk dat Marjolein en Rik een relatie hebben. Zij zeiden toen: de relatie is begonnen in april vorig jaar.

Maar vanavond werd duidelijk dat al zeker een half jaar eerder er wat speelde tussen Rik en Marjolein. Dus ook al voor de Tweede Kamerverkiezingen vorig jaar.

Het is niet aan anderen om te oordelen over de liefde tussen twee mensen. Over wie wat voelt voor wie. Wel is het zo dat, in een hecht team dat knokt voor gezamenlijke idealen, je blind op elkaar moet kunnen vertrouwen en zeker moet weten dat iemand de waarheid spreekt.

Vorige week leek het alsof Marjolein en Rik openheid van zaken gaven over hun relatie. We hebben toen stevig doorgepraat en indringend gevraagd: is dit het hele verhaal? Zo ja, dan kunnen we verder. Als vervolgens blijkt dat niet de volledige waarheid op tafel is gekomen, dat de relatie eerder is ontstaan, dan is het vertrouwen beschaamd.

Het is klote om op deze manier afscheid te moeten nemen van twee collega’s die veel voor onze partij hebben betekend. Vandaag baal ik. Morgen bouwen we samen verder aan onze idealen

We zien elkaar.

Groet,

Jesse Klavder

Laten we de aandacht niet afleiden van zijn column met onze steeds langer wordende tiktopics. Hier, krant, foto, wat Ome Rob zegt over de moslimpedozaak in Telford, UK. En daarmee basta.

Was dat even interessant afgelopen zomer. JeBroer dropte de bovenstaande plaat, en dominees door 't ganse land waren BOOS. "Erg moedig van de dominees", zegt opvoedkundige Marina van der Wal. "Je trapt met dit soort teksten namelijk christenen heel hard op hun ziel, erger kan bijna niet." Okay, zal wel. JeBroer noemde de cyclische ophef zelf gisteren in ieder geval een godsgeschenk voor zijn succes. Maar dan nu het hoofdpunt. Wat die doorgefokte dominees namelijk niet doorhebben is dat dit lied bij uitstek pleit voor een gestolde wijsheid die in de christelijke theologie besloten ligt. Waarom resoneert zo'n zin genoeg om op Koningsdag een plein vol niet- satanische brave jongeren luidkeels te laten scanderen dat ze kinderen van de duivel zijn? Heel misschien omdat er inderdaad iets in zit. En dominees zouden toch de eersten moeten zijn om dat te onderschrijven. Het is immers bovenal een christelijke gedachte. Adam en Eva hebben hun zelfbewustzijn gekregen omdat ze getricked werden door de duivel. Zelfbewustzijn is primair een besef van de eigen kwetsbaarheden, in het verlengde daarvan een besef van de kwetsbaarheid van anderen, en daarmee kennis van hoe je anderen pijn kunt doen. Dus, dominees, waarom resoneert zo'n tekst zo erg? Heel misschien omdat jullie eigen doctrine een punt heeft (uitleg na breek). Dus wees juist blij met deze prima verdekte promotie van jullie geloof. En het is nou ook bepaald niet alsof JeBroer geen positieve liedjes maakt hoor, luister maar.