Voer voor je boekenkast, boekenkast

Geen idee of u ooit twee puristen heeft horen soebatten over wie de beste Nederlandstalige rapper aller tijden is, op zich een ervaring die je niemand gunt, maar als u het wel heeft meegemaakt, ging het waarschijnlijk tussen Extince en Sticks. Niets ten nadele van die twee, maar vertrouw nooit een purist, Sticks is niet een de beste rapper van Opgezwolle, het juiste antwoord is natuurlijk Rico, die zijn carrière als popmuzikant combineerde met een bestaan als speedjunk, en laat daar deze week nou net een boek over zijn verschenen: Mijn eigen wereld, het gefreakte leven van Phreako Rico, opgetekend door journalist Job Hulsman. 

Zijn vaak fascinerende boeken, die verslavingsmemoires, niet in de laatste plaats omdat de hoofdpersonen zich hetzelfde gedragen als goede personages in fictie: de lezer weet wat goed voor ze is, ze weten zelf wat goed voor ze is, maar als puntje bij paaltje komt doen ze het tegenovergestelde ervan. Neem Wim Kieft, die zijn coke- en drankproblemen uitsmeerde over twee boeken, of iets eerder, Paul Gascoigne, die in 500 pagina's volledig leegliep over zijn drankorgelschap, compleet met ongemakkelijke passages over hoe hij zijn (ex-)vrouw in elkaar timmerde. Zulke boeken kennen nogal vaak een Disney-einde, waarna een paar maanden of jaren later blijkt dat Gascoigne zich nog steeds te pletter zuipt, en Kieft modderde nog schijnbaar eindeloos door, enzovoorts. 

Die valse voorstelling van zaken hoef je bij Rico niet te verwachten, die beleeft doodleuk een terugval tijdens het maken van dit boek, en is daar in datzelfde boek eerst een beetje oneerlijk over, daarna een beetje eerlijk, en daarna toch maar helemaal. Om het beeld van de ravage compleet te maken komt aan het eind ook nog zijn vrouw (en tevens moeder van hun twee kinderen) aan het woord. Rico is dan net terug uit Zuid-Afrika, waar hij zes weken in een kliniek heeft gezeten, na eerder in Nederland ook in zes klinieken te zijn opgenomen. Tussendoor gebruikt hij al een jaar of 25 ontzettend veel speed. Kan je best oud mee worden - zie Jules Deelder - maar echt ter aanbeveling strekt het niet. Voorts: ergens toch ook indrukwekkend dat Rico tot zoveel goede muziek kwam met zulke door amfetamine gefrituurde hersenen. De opkomst van Opgezwolle, de gloriedagen, het abrupte einde in 2007, alles wat erna kwam: speed-speed-speed, en nog een keertje speed. Hij becijfert dat het hem tonnen heeft gekost, nog buiten sigaretten en drank om gerekend, en was op een gegeven moment zelfs dakloos. Desondanks eindigt het boek clean; het is te hopen dat de goede man zijn aard definitief leert te bezweren, voor het hem definitief wordt.

Die Hulsman kan schrijven trouwens, levert een absolute aanrader op, tenzij u niets met Opgezwolle heeft natuurlijk, in dat geval lekker wat anders gaan doen.

GeenStijl Reaguurdersonderzoek

VANDAAG precies 50 jaar geleden wordt door historici aangewezen als de geboortedag van de hiphop: in de Bronx organiseerde DJ Kool Herc zijn legendarische 'Back to school jam' en dat feest was de brandstof voor een complete beweging met de vier pijlers 'deejaying', rap, graffiti en breakdance. Vijftig jaar later maken we hier op GeenStijl de balans op, in de stijl van het uitermate gezellige 'Dit is het beste nummer ooit'-topic. Derhalve de vraag: 

Wat is het beste hiphopnummer ooit?

Paar voorzetjes na de klik. Lose Yourself & Next Episode helaas uitgesloten van deelname. Veel succes!

Al verkocht voordat u kon bieden

Het album Once Upon a Time in Shaolin van de hiphophelden van de Wu-Tang Clan is nogal een dingetje in muziekland. Of het goed is? Geen idee, want vrijwel niemand heeft ooit naar deze plaat kunnen luisteren en dat is net het punt. Het album kwam uit in één exemplaar, wat betekent dat de eigenaar complete volmacht heeft over wie de nummers wel en niet te horen krijgt. Dus hoe goed uw hiphopcollectie ook is, het zal altijd deze Wu-Tang-knaller moeten missen. Tot nu dan, want de plaat is verkocht. Het album was in handen van de grootste hiphopliefhebber ter wereld: de Amerikaanse overheid. Die verzamelt al jaren hiphoppers in zijn justitiële verblijven en nam de plaat in beslag van de originele koper: fraudeur en algeheel gehate man Martin Shkreli. Blijkbaar zijn de ambtenaren klaar met de meest begeerlijke nummers in de hiphopwereld, want het unieke exemplaar ging stilletjes in de verkoop. Nieuwe koper? Onbekend. Prijs? Onbekend, maar bizar hoog. Shkreli kocht de plaat voor twee miljoen en deze keer kwam het bonnetje blijkbaar nog hoger uit. Dus u bent wederom de kans misgelopen om dit unieke stukje muziekgeschiedenis te bemachtigen. Mochten wij het fout hebben en bent u wel de nieuwe eigenaar, schroom niet te mailen. We zijn niet te beroerd om de nummers in het stamcafé te gooien.

\

Deze week ook zo genoten van mensen die nooit hiphop luisteren en heel erg hard een mening over hiphop ventileren? Haha wij ook niet. De balans in het rapuniversum is godezijdank weer hersteld, want het enige NPO-vehikel dat daadwerkelijk jongeren bereikt heeft een nieuwe wintersessie van basserool MocroManiac online gegooid. Kijk, vroeger hadden we Extince, daarna een lange tijd niets en nu zitten we met allerlei autotuners opgezadeld. Eigenlijk heeft alleen Ronnel dat onder de knie en is de rest van de Nederlandse repgeem onthutsend zwak. Op deze harde stuiter van een MocroManiac na dan. Veroverde een jaartje of zes geleden de harten van Nederland met deze sessie en liet 101Barz eigenhandig doorgroeien tot wat het nu is. In zijn nieuwste release toont hij opnieuw aan dat er qua stem, flow en delivery nog steeds niemand aan 'm kan tippen. Ook Maniacs neven (Ron en Jans) zijn even te horen, maar de eerste 8 minuten zijn voor Mani. En voor alle witmangs die zich na het lezen van deze tekst ontheemd voelen hebben we na de breek nog een rap staan.