Legendarische stadsverslaggever LEEFT!

Gefeliciteerd AT5! En gefeliciteerd Frank Awick! Verdomme mensen. Frank bestaat nog (en AT5 ook). Voor alle millennials en nieuwe Nederlanders, Frank Awick was de beste stadsreporter ooit, uit betere tijden. Toen er nog dingen mochten in Amsterdam. Toen er nog GEFEEST werd in Amsterdam. Toen je nog gewoon je piemel mocht laten zien in de disco, of je tieten. Toen een dickpic nog een compliment was. FILMPJE (zwaar nsfw, maar u werkt toch thuis). Ook met Jort Kelder en Georgina. Mooi was die tijd!

Denk goed na aan welke kant je staat

Zeg ons dat het niet zo is

Zeg ons
dat het niet
zo
is

Het zal je maar gebeuren.

Nou, Peggy Hovel uit Alkmaar gebeurt het en ze wordt er "gek" van. "Haar buurman gooit van alles over de schutting, van bierflesjes tot eieren en zelfs stront. (...) Stront en eieren is niet het enige wat haar kant op komt. Al acht jaar worden ook haar spullen vernield en wordt haar raam ondergespuugd. Peggy is zo bang voor haar buurman dat ze zichzelf noodgedwongen wapent met een stok als ze haar container langs de kant van de weg zet. Ook slaapt ze met een bijl naast haar bed". Ja, dan zit er natuurliijk maar een ding op: Frank Visser inschakelen. Dat klinkt misschien imposant en dat is het ook. Want dat is de echte naam van ons aller Rijdende Rechter die onder "Mr Frank Visser Rijdt Visite" naar SBS gedegradeerd is. Maar de saga heeft een helder begin, ooit waren de buren namelijk op goede voet en kookte Peggy zelfs voor buurman. Maar het noodlot sloeg toe. "Daar kwam verandering in toen de buurman ineens onophoudelijk op de muur bonkte: "Ik dacht dat die muur op me zou vallen. Ik heb de politie gebeld", vertelt ze. Als de politie poolshoogte gaat nemen, ontdekken ze zijn wietplantage. Peggy blijkt haar buurman te hebben verraden en sindsdien is het hommeles." Ah, inkomstenderving! Ja, dat verandert de zaak natuurlijk maar niet heus afvoeren die zooi. Voor de vorm de hele aflevering na de breek, maar dan moet u wel eerst door drie SBS-reclames heen.

Rare geluiden van achter de boekenkast: het Anne Frank Huis is het toneel van een heerlijk gestoorde diversiteitssoap. Barry Vingerling (25) ging bij het Anne Frankhuis werk0n, maar mocht zijn keppeltje niet op houden op werk. De organisatie is namelijk tegen het openlijk dragen van "religieuze symbolen". Raar! Heel raar! Gewoon echt heel raar dat je in het museum over de genocide en de culturele uitwissing van de Joodsheid dan niet mag laten zien dat je joods bent. Zou het misschien wat te maken hebben met het triggeren van de Nieuwe Joden? "Ze hebben het beleid zoveel mogelijk mensen de vrijheid te willen geven het Anne Frank Huis te bezoeken. Daarom zijn uitingen van religie en politiek niet gewenst, dat zou remmend werken, zo is het mij verteld." Nou lijkt ons het Anne Frank Huis nou niet direct het eerste uitje om te doen als je allergies bent voor Judaica, maar wie zijn wij. Anyway, Barry heeft uiteindelijk de strijd om een keppeltje te mogen dragen toch sort of gewonnen want de directie van het museum heeft ingebonden. Inmiddels is het wel weer duidelijk dat de hypergevoelige kwetscultuur rond religie (opgestookt door de drammertjes van de islam) leidt tot de meest zwartkomische situaties.

De Amsterdamse journalist Frank Buis wilde dood wegens ellendige ziektedingen na een hartklap op De Dam, maar Buis kreeg geen levenseinde-hulp. Dus regelde hij het zelf maar. Buis reed zijn invalidenkarretje de Buyskade af de Kostverlorenvaart in en verzoop. Op zijn YouTube-kanaal schreef hij waarom in een aangrijpend toedeledokie-topic. Ook zijn uitvaart heeft Frank "filmpie over 10 minuten op mijn JoeTjoep" Buis zelf geregeld. Middels een rechtstreekse livestream. Op zijn eigen JoeTjoep. Mooi gefilmd, leeuw.

Er ging deze week nog een Amsterdammer dood. Gonzo camjo straatfilmer Frank Buis voltooide afgelopen dinsdag zijn leven, en reed zijn stomme rotkarretje de Buyskade af, de Kostverlorenvaart in (afscheidsbrief + video). GeenStijlTV-verslaggever Tom Staal, die eerder dit filmpie met Buis maakte, ging op bezoek bij collegae straatschuimers Ferry de Kok, Edwin Smulders, Danny Ghosen en Thomas Schlijper voor een IM & eresaluut aan deze bijzondere Amsterdammer alsook de ongekroonde koning van de straatjournalistiek.

Begin dit jaar nam de beroemde Amsterdamse camjo/nieuwsjager Frank Buis contact met GeenStijl op, met klote-nieuws. Hij was er klaar mee. Door z'n ziekte (rare hartklap, midden op de Dam, in 2013) was-ie niet meer in staat om goed te doen wat-ie het liefste deed - filmen op straat. Frank wilde er uit stappen. Maar werd naar eigen zeggen tegengewerkt in zijn toedeledokie-plannen.  Op camera wilde hij er over vertellen, en een laatste groet aan zijn fans brengen, en dan wegwezen. Wij verdrietig. Want Frank was een baas. Een one-off Amsterdammert die je niet meer ziet in die tsunami van eenvormige D66-droids en GL-tuthola's die nu de stad hebben overgenomen. Altijd en overal aanwezig die Frank, bij Paleis en Amstel Hotel en bovenop iedere onzalige zakkenroller, waar-ie een indrukwekkend smoelenboek van bijhield. Frank Buis kende complete wijken van Boekarest, Roemenië en Sofia, Bulgarije van gezicht. En als-ie wat had op film, dan belde Frank, een keer, twee keer, drie keer, vier keer vijf keer. Dat wij het allang gezien hadden op zijn YouTube/Twitter boeide Frank niet. Hij pushte het nogmaals via telefoon, mail en SMS. En sprak ook nog de voice-mail in. Dat-ie een "goed fillempie" had. En goede filmpies waren het. (Oke, die over de jurkjes van de prinsesjes was stom). Hoe vaak wij hier op de GeenStijl Frankie Buis in de embed hadden is niet te tellen. Maar no way dat meneer exclusief voor GS aan de slag wilde (ook maar tig x gevraagd ofzo). Maar nee. Frank was een "vrije jongen".  Toen we in maart van dit jaar bijna klaar waren met het monteren van Franks Farewell Video, belde  Frank opeens met het verzoek of al dat euthanasie-gelul er weer uit kon gesneden. Wij blij, want dat betekende dat het weer beter met Frank ging, ook in zijn kokosnoot. Die vreugde was van korte duur. Vandaag reed Frank zijn gehate klotekarretje zijn geliefde Amsterdamse gracht in. What a way to go.