Verzetscoupé en dierbaren vriendinnen zijn het zat

"NS trapt op de rem vanwege drukte in buitenlandse treinen, reizigers woedend" kopt het AD. Begrijpelijk, want u kunt zich steeds minder onttrekken aan de vraag: "zijn dit onze spoorwegen nog wel?" En wat blijkt na een rondgang? Het antwoord luidt "nee", want de NS jaagt mensen het vliegtuig in met hun onmogelijke reis-eisen op internationale trajecten en het beperken van tickets naar België en Duitsland. Als reactie op de totaalinfarct van vorig jaar moeten reizigers naar Duitsland "in het hoogseizoen (van 17 juni t/m 18 augustus, red.) een stoel reserveren. De maatregel geldt voor alle ICE-treinen. (...) Voor België wordt permanent ingegrepen: reizigers die een Early Bird-kaartje naar Antwerpen of Brussel boeken, kunnen per 11 juni niet zomaar meer in de IC Brussel stappen. Ze dienen voor een specifieke trein te reserveren. Daarnaast zijn er voorlopig minder van zulke kaartjes beschikbaar."

Belangenorganisaties ANWB, Fietsersbond, KBO/PCOB en Rover zijn ONTZET en vinden het bovendien NS' eigen schuld. "Wij wijzen u erop dat de groei op deze verbindingen al meerdere jaren aanhoudt en conform uw eigen groeistrategie is. NS bestelde nieuwe intercity’s voor de route naar België te laat ‘terwijl u wist dat het huidige materieel een beperkte capaciteit heeft.’"

Corona, inflatie, de OORLOG, stikstof, CO2, massa-immigratie en nu dit weer. Hoeveel kun je van een volk vragen.

Patat ook

Belangwekkend frituurnieuws in de vroege ochtend: uw oerHollandse frietje ligt onder vuur. Kort samengevat bemoeit de overheid zich vanwege het stikstofgeneuzel zelfs met de agenda van de boer, waardoor die zich in een bureaucratische houdgreep bevindt terwijl hij eigenlijk vrijlijk moet meebewegen met de variërende weersomstandigheden. Resultaat, piepende piepertelers, een noodklokkende branchevereniging en het dreigement dat de rood-wit-blauwe frietaardappel gaat verdwijnen en die goudgele genotstaven voortaan uit het buitenland moeten komen. Uw patatje oorlog met buitenlandse inmenging, uw kapsalon met immigratiefriet en uw catamaran via de haven geïmporteerd. De heerlijke aardappels uit die oerNederlandse klei gesneuveld in het bureaucratische wespennest van bestuurlijke zelfhaat, waardoor zelfs onze frieten uit buitenlandistan moeten komen. Dan krijgen we Belgische patatten en Franse frieten; wat weten die landen nu van onze culinaire aardappelspecialiteiten? Laat het ministerie tot inkeer komen! Eigen friet eerst! En tot die tijd zetten we uit protest de fles mayo ondersteboven.

Alle rare kruiden terug naar hun eigen land

Nou dit weer. Wij dachten eigenlijk dat alle racisten (m/v), xenofoben (hij/haar/hun) en/of nazi's (die/der/das) hun vertrouwen in de meen striem meediaas al lang hadden opgezegd, maar ze blijken gewoon toegewijde ingezondenbrievenstuurders van Dagblad Trouw (opzoeken wat die in de oorlog deden, red.) te zijn. Het is maar te hopen dat ze op de redactie van Trouw de Trouw niet lezen, want anders krijgen we een serie van zeventien essays van Stevo Akkerman die op zoek gaat naar de Ziel van de receptenpaginalezer, drie afleveringen van het Theologisch Elftal over de vraag of je je racistische buurman in Drachten wel of niet moet aangeven bij de politie, acht getuigenissen van Babah Tarawally die een keer in het vliegtuig naast een Fries zat die al zijn pindarotsjes heeft afgepakt, zes weken te laat een gedragen hoofdredactioneel commentaar over dat kruiden uit andere landen onze keuken kunnen verrijken, kijk maar naar nootmuskaat, en vier columns van Sylvain Ephimenco die vurig de stelling verdedigt dat hondashipoeder niet te vreten is en dat zijn Franse oma ook al geen hondashipoeder lustte en dat je tegenwoordig niet eens meer mag zeggen dat je hondashipoeder vies vindt. Enfin. Gaat allemaal om deze brief dus, die blijkbaar begin december al in de krant stond: