Het is weekend. In het begin schiep GeenStijl het internet en de blogosfeer. De blogosfeer was nog woest en doods, en moralfags lagen over de oervloed, maar GeenStijls geest zweefde over het water. GeenStijl zei: ‘Er moet VrijMiBo komen,’ en er was VrijMiBo. En GeenStijl zag dat de VrijMiBo goed was. De VrijMiBo is mijn herder, het ontbreekt mij aan niets. Hij laat mij rusten in groene weiden en voert mij naar vredig water, hij geeft mij nieuwe kracht en leidt mij langs veilige paden tot eer van zijn naam. Al gaat mijn weg door een donker dal, ik vrees geen gevaar, want de VrijMiBo is bij mij, uw topics en uw roze linkjes, zij geven mij moed. U nodigt mij aan tafel voor het oog van de fatsoensfuckers, u zalft mijn ogen met naakt, mijn beker vloeit over. Geluk en genade volgen mij alle dagen van mijn leven, ik keer terug in het huis van de VrijMiBo tot in lengte van dagen. Want alzo lief heeft GeenStijl de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren VrijMiBo gegeven heeft, opdat een iegelijk die in GeenStijl gelooft, niet verderve, maar de eeuwige VrijMiBo hebbe. Amen. Prettig weekend. En be nice.