Gewoon even een interviewtje om de vergeten slachtoffers en vergeten daders iets minder te vergeten.

Pari Ibrahim, een Nederlandse yezidi-vrouw, jaagt met haar internationale stichting Free Yezidi op IS-vrouwen en bewijs dat zij echt wel iets meer deden dan koken, de afwas en luiers verschonen. Mee naar de slavenmarkt, zelf slavinnen kopen, dwingen tot huishouding en slavinnen voorbereiden voor verkrachting, bijvoorbeeld. Pari: "Bij de jezidi’s is de daderinformatie in hun ziel gebrand, hun namen en uiterlijke kenmerken. Ons team is heel goed in het vergaren van die gegevens, zodat officieren van justitie er een zaak op kunnen bouwen. Dat kan wel jaren duren. Maar wij zorgen ervoor dat geen van de daders rustig kan slapen." 

Toch dringt de bewijslast zelden door tot een Nederlandse rechtbank. "We werken dag en nacht door. Beetje bij beetje horen we steeds meer verhalen. Sommige slachtoffers hebben tot de dag van vandaag niet gesproken. We doen interviews en vragen: welke namen kunnen ze zich herinneren? Hoe zagen ze eruit, welke taal spraken ze? Bewijsmateriaal dat ingezameld is door onze stichting is al gedeeld met Europese aanklagers."

WE hebben er op 4 juni nog eentje met rode loper terug gehaald en staan er nog zes te wachten. Volgens de AIVD zitten er nog 30 Nederlandse IS-vrouwen in Koerdische kampen. Kregen ze maar een eigen toneelstuk. Die Yezidi's dan hè.

Pari: "Je bloed kookt als je ziet dat de ernstigste misdadigersgroep die we kennen, hun medeplegers en supporters zomaar een podium krijgen om uit te dragen dat ze zielige slachtoffers zijn, terwijl ze donders goed wisten wat er speelde. Vrouwen gingen mee naar de slavenmarkt, betaalden slavinnen met hun eigen geld, dwongen hen de huishouding te doen of maakten hen klaar voor de verkrachting. Ons doel is om ervoor te zorgen dat IS’ers niet wegkomen met hun wandaden. Zo kunnen wij jezidi’s uiteindelijk gerechtigheid krijgen." Ondoenlijk, allemaal.