Best wel belangrijk, vonden ze bij SIRE in 2015. Vandaar dat die vingerwapperende flauwekulspotjesverzinners een campagne omtrent het thema 'Nederlandse waarden' hadden opgezet. Maar ja. "De tijd haalde volgen SIRE de campagne in, want die kreeg een andere lading. ,,In augustus 2015 kwamen de vluchtelingenstromen op gang en startte een andere discussie. Als we die campagne ’Nederland koestert haar waarden’ toen hadden doorgezet, was het een heel andere campagne geworden dus daar hebben we een streep door gezet. Anders was het een campagne geworden van een politieke partij waar je liever niet mee geassocieerd wordt.’’" Een politieke partij waar je liever niet mee geassocieerd wordt. Welke partij is dat dan, SIRE-trut Lucy van der Helm? GroenLinks? PvdA? D66? Want dat zijn nou net drie politieke partijen waarmee wij dit soort laffe voorwaardelijke verdedigingen van fundamentele vrijheden associëren.

Weet u wat raar is? Een topic op GeenStijl.nl over mensen op twitter die het raar vinden dat iemand een tweet stuurt over dat het raar is dat mensen 'werk ze' zeggen tegen winkelpersoneel. Maar ja. We zijn er nou toch. Dus blijkbaar is de nieuwe scheidslijn in de samenleving het verschil tussen mensen, die 'werk ze' zeggen tegen winkelpersoneel, en mensen, die dat niet doen. Doet ons meteen denken aan Rob Wijnberg die zichzelf een hele peer vond omdat hij altijd aardig was tegen mensen in gele hesjes (nog voordat die het Wilhelmus gingen zingen op de Erasmusbrug, red.). De schrijfster van deze controversiële tweet zit inmiddels achter een twitterslotje, dus het is tijd voor een SIRE-campagne tegen de polarisatie tussen 'werk ze'-zeggers en 'werk ze'-raarvinders, anders gaat het helemaal naar de ratsmodee met dit kleine kikkerlandje. Trouwens, aan iedereen die dit topic op zijn of haar of het werk leest: WERK ZE! Maar wat vindt u? 'Werk ze' zeggers opknopen (niet letterlijk natuurlijk hè, alleen fysiek, red.)? Of niet?

Het is weer eens zover. Een nieuwe campagne van Stichting Opgeheven Vingertje. Vroeger was dat allemaal nog wel grappig, 'je bent een rund als je met vuurwerk stunt' enzo, maar toen kwam #doeslief omdat Camiel Eurlings zijn vriendin een paar beuken had gegeven en toen werd het allemaal wel wat dwingend. En nu is er iets met polarisatie. "Stikstof, asielbeleid, het klimaat of vaccinaties. Het zijn onderwerpen die polariserend kunnen werken. Ze drijven mensen uit elkaar." En dan kun je allemaal dingen doen 'om dat te voorkomen'. Dan zullen we SIRE ('stemt onderwerpen af met de overheid') eens bondig uitleggen waarom dat is. A, stikstof. De voortdurende hautaine stikstoftunnelvisie in politiek Den Haag waarbij een joekel van kloof wordt geblunderd tussen stad en platteland, met foute kaartjes, ruis, bepalingen uit Brussel, opgeheven vingertjes, achterkamertjesgebabbel, dreigementen en dwangmiddelen, waarbij grote delen van 'de provincie' (boeren) onder onduidelijke en onnozele voorwaarden door de puinpartijen in de coalitie beroofd dreigen te worden van huis & haard. En als die boeren dan in opstand komen en de stedelingen (dit soort lui) dáár dan weer tegen in opstand komen is het zogenaamd de schuld van die elementen in de maatschappij. B, asielbeleid, waardoor dorpen (neem Ter Apel) al járen gebukt gaan onder een tsunami aan denderende asielcriminaliteit, doodsbange ondernemers met de rug tegen de muur staan, vrouwen niet meer over straat durven en steekpartijen aan de orde van de dag zijn. En als je de problematiek onder de aandacht probeert te brengen stuit je op die totale fluitketel van een staatssecretaris die 'hoe meer asielzoekers hoe beter' als geuzenspreuk heeft geadopteerd. Hij bezoekt Ter Apel enkel en alleen omdat hij dan mooie sier maakt op de sociale media: als inwoner, ondernemer of buschauffeur kun je dubbel en dwars in de stront zakken en moet je toezien hoe die staatssecretaris andere dorpen, zonder enige mogelijkheid tot tegenspraak, VERPLICHT om soortgelijke asielk(/r)ampen op te bouwen. Het is vragen om gezeik en problemen, temeer omdat het COA een volstrekt achterlijke club incompetente idioten is, en als je de straat op gaat om er iets van te zeggen sta je op de voorpagina van een landelijk dagblad, aangezien iedere politieke partij zich wel bij een bepaalde bode naar binnen heeft gebonenkampt, en dan sta je er gekleurd op als een racist, een fascist of nog erger. C, klimaat, waarbij frequent flyers als Rob EasyJetten eerst de halve wereld over hebben gevlogen en nu, nu ze zich voor 100.000 euro+ per jaar vastklampen aan het pluche, preken voor de parochie van het juiste, voornamelijk met geboden en verboden. U mag niet meer vliegen, u mag geen vlees meer vreten, vissers weggepest, boeren weggepest, houtkachels verboden, dieselauto verboden, reclames verboden, bootjes verboden, alles verboden. Wat krijgt u ervoor terug? Zoemende warmtepompen, biodiversiteit verkrachtende zonneparken en torenhoge windmolens in uw achtertuin, dichterbij dan de door experts voorgeschreven afstand, want die dingen moeten en zullen er toch wel komen. Ooit eens afgevraagd waarom er langs snelwegen zo veel 'NEE HIER GEEN WINDMOLENPARK'-bordjes staan? Dat is omdat de klimaatkerk heel dikke schijt heeft aan de burgers, en die burgers machteloos staan. Machteloos tegen types als dik(ke) multimiljonair Frans Timmermans, die overal ter wereld de buffetten leegvreet om anderen te wijzen op hun tekortkomingen. Types als Jesse Klaver, die als kind in een toverketel met opgeheven lange vingers is geflikkerd. Terwijl hij u verantwoordelijk maakt voor de verwoesting van de aarde smijt-ie met z'n Aquafresh-smoel complete Baltische bossen in de biomassabrander maar de opwarming van de aarde is UW SCHULD. Wat u nog wel mag in de klimaatkerk, is een zuinige cent in het zakje doen, zo koop je je ziel terug, en je fatsoen. Misschien heeft u nog 10.000 euro op de plank voor de Samsom-doctrine? D, vaccinaties, die er met allerlei omwegen - of gewoon recht op het doel af - in werden gefietst en wie zich niet comfortabel voelde bij die prik, of gewoon weigerde in de pas te lopen, werd door de overheid onherroepelijk UIT de samenleving gekaatst. Restaurantbezoekers geweigerd, demonstranten tegen de muur gestraald, papa's geweigerd bij het zwembad - we werden met z'n allen in het pak genaaid door het leugenachtige en feitenvrije geleuter van Hugo de Jonge en iedere avond zat Diederik 'kont' Gommers of Ernst Kuipers weer bij Jinek om een bepaald deel van de samenleving verder in de hoek te douwen. Kuipers, die nu minister is. Hartstikke leuk hoor, zo'n consumentencampagne; begin maar lekker in Den Haag.

Er is een nieuwe SIRE-campagne: "De wereld kan soms duister voelen. Nog voor het ontbijt lees je over oorlogen, klimaatverandering of een inbraak in de buurt. Soms zakt de moed je in de schoenen. Terwijl juist in onzekere tijden hoop houden zo belangrijk is. Het helpt ons nadenken over wat belangrijk is, geeft moed en maakt weerbaar. Als je hoopvol bent, investeer je in het heden én in je toekomst. Daarom roept SIRE je in deze campagne op om lichtpuntjes in jóuw leven te vinden die jou hoopvol maken. Kleine sprankjes hoop, die je keer op keer de kracht en energie geven om door te gaan."

Nou denkt u misschien: lekker algemeen, ik mis houvast. Maar gelukkig zijn er ook 12 tips. We gaan ze even 1 voor 1 na.

1. Zoek de verbinding op
Nee we zijn geen router

2. Denk aan de mooie dingen
Ja hoe moet dat dan, we hebben net bij SIRE gelezen dat er oorlogen zijn en klimaatverandering, en blijkbaar is er ook nog ingebroken bij ons in de buurt

3. Je kunt vaak meer dan je denkt
Oh SIRE, jullie kennen ons niet

4. Stel jezelf een doel
Niet geïrriteerd raken door nieuwe SIRE-campagnes. Shit mislukt

5. Fantaseer over je hoop
Nou wij fantaseren over een hoop maar dat gaan we hier niet opschrijven, dit is een familiewebsite

6. Vergroot je weerbaarheid
Ja naatje, één vervelende SIRE-campagne en we hangen alweer helemaal in de touwen

7. Je mag verdrietig zijn
Hartelijk dank SIRE voor deze toestemming, we zijn al de hele dag verdrietig van dingen als SIRE-campagnes over lichtpuntjes, maar nou is er dit lichtpunt, we mogen verdrietig zijn van SIRE, ECHT GEWELDIG HOOR

8. Omarm onzekerheid
Weet u wie hun onzekerheid eens zouden moeten omarmen? De lui die dit soort campagnes bedenken, en dan ook luisteren naar dat stemmetje in hun hoofd dat zegt DOE HET NIET

9. Oefen dankbaarheid
Dankbaarheid? Waarvoor? Voor nieuwe SIRE-campagnes?

10. Doe leuke dingen
Ja dat zouden we ook wel willen maar we zijn ons nu al negen punten lang aan het opwinden over de tips van SIRE, je houdt gewoon geen tijd meer over voor leuke dingen

11. Je kunt alles leren
Dit is niet waar. Er zijn heel veel dingen die je niet kunt leren, bijvoorbeeld het puntje van je neus aanraken met je tong als je tongriem te strak is

12. Achter elke angst schuilt een verlangen
Dit is geen tip, dit is een of andere vage bewering 

En alsof dit spervuur aan Lichtpunttips nog niet verdrietig genoeg is gaat Prinses Laurentien, u weet wel, de moeder van Pro-Pallie "gravinflucencer" Eloise, meedoen aan een podcast, namelijk LICHTPUNTJES DE PODCAST. Lichtpuntjes. De podcast. Dan zit je in de put en dan moet je gaan luisteren naar een prinses die je gaat uitleggen dat zij het ook heus wel eens niet makkelijk heeft, maar dat ze er toch altijd weer uitkomt omdat ze zichzelf een doel stelt, fantaseert over hoop, haar onzekerheid omarmt en haar weerbaarheid vergroot. En dat achter elke angst een verlangen schuilt. Get gewoon de fuk uit SIRE, met dit dieptepunt van een campagne. Gaan wij weer leuke dingen doen.

Wat heb je aan een SIRE als je René Karst, een soort zingend moreel kompas, in huis hebt om het volk collectief de weg te wijzen. Bekend van een verheffende tekst als 'Het leven is te kort om nuchter te blijven, dat zei m'n opa vroeger al en m'n opa had gelijk'; in onze queeste naar de waarheid zijn we nooit dichter bij de kern gekomen dan dit stukje vakwerk. En nu is er dus zijn nieuwe verplichte kost voor de inburgering: Skol, Cheers, Proost, alsook een nieuwe clip, een doodzieke stop-motion waarbij je in 2 minuut 50 de complete stand van het land leert kennen: "Je mag helemaal niets meer, niet zus en niet zo. En als je dat wel doet, dan roepen ze HO" en dat allemaal terwijl René en zijn posse de Koopgoot tackelen. Tel daarbij op die Dylanesque teksten op Renés shirt, à la Subterranean Homesick Blues, en je begrijpt: René Karst is niet de nieuwe Bob Dylan. Bob Dylan is de oude René Karst.

Het is een geweldig moment om het te hebben over dickpics. Nee wacht, over de dood. Zeg maar dat moment dat je Anton Chigurh ziet en dan ongeveer een halve minuut later. Wij in Nederland gaan niet goed om met de dood, vindt SIRE. We hebben geen Día de Muertos, geen feestelijk afscheid en zéker geen goede voorgesprekken. Alleen maar zompige cake en waterige filterkoffie op een begrafenis in een kerk waar oom Piet al tien jaar niet meer is geweest met allemaal mensen die hij er liever ook meer bij had gehad en een speech van zijn baas die altijd zijn gratificatie tegenhield. Dan zit je er nadien dus mee, met je zogeheten 'gevoelens'. Ons voorstel is derhalve: organiseer gewoon een keer je eigen begrafenis. Allemaal mensen uitnodigen: ik ben dood, dan en dan hup, begrafenis. Zaaltje huren. En dan komt iedereen heel verschrikt aankakken en op het moment suprème toetert er Jantje Biggel uit de speakers: "Beste vrienden, hier ben ik weer! Maar ons moeder zeej, keer op keer..." En dan spring je uit de kist, paar kratten bier in de hal, nou, en dan mag iedereen vertellen. Waarom jij zo'n toffe peer was, waarom juist niet, wat iemand altijd nog met je had willen doen, waar nu weer de kans voor is, wat je elkaar altijd nog had willen vertellen, dat je weg moet bij je vrouw, welke muziek mensen hadden uitgekozen voor jou, wie er zou spreken, wie niet zou komen opdagen. Je leert heel veel over jezelf en je vrienden en familie op je eigen begrafenis - alleen ben je er zelf nooit bij. Laat dat in godsnaam veranderen!

Tot Boze Blanke Man Gemaakte, schreef Nuuk onder mijn vorige feuilleton. Een prachtige vondst die mijn stelling bevestigt dat de Boze Blanke Man een banaal sociaal construct is, klinkklare lariekoek verzonnen door fopwetenschappers als professor Wekker en uitgemolken door de bejaarde socialite Sunny Bergman. De woke wappies hadden een zondebok nodig en aangezien het concept van Der Ewige Jude sinds de oorlog niet meer bon ton is (behalve dan in Bij1-kringen) moest het dan maar de hardwerkende, belastingbetalende blanke man worden, de lieve papa die op zondag de rollade aansnijdt. 

Wie is toch die man die elke zondag het vlees komt snijden? was een bekende slogan uit de overheidscampagne van Sire over de man die te weinig thuis is. Wat een onroerende beelden! Ach, vroeger was alles beter. Volgens sommigen werd de pakkende slogan bedacht door Godfried Bomans, maar de zin komt niet voor in zijn vele geschriften. Anderen noemen het een citaat van Joseph Luns, minister van Buitenlandse Zaken in de periode 1956-1971. Tijdens een interview met het Vrije Volk, waarbij hem gevraagd werd hoe zijn gezin destijds reageerde op zijn voortdurende afwezigheid, antwoordde hij: “Och, de kinderen vragen weleens: ‘Moeder, wie is toch die bleke heer die hier op zondag het vlees komt snijden?"

Mijn papa kon zelfs nog geen water koken maar was de liefste man van de wereld. Hij was nooit boos, eerder een beetje tragisch omdat hij zijn hele leven zwaar onder de plak van mama zat. Pa was een intellectueel die stripboeken van Tom Poes en Olivier B. Bommel las op de plee, onderwijl een sigaar rokend. Eindelijk even verlost van het getetter van zijn bazige vrouw. Hij haatte sport en en als ik op zaterdag bij de pupillen van DTS'35 moest voetballen, stond hij niet heel boos langs de lijn te brullen maar was hij aan het schaken bij een vriend. Zelfs tijdens de zomervakanties in Zoutelande droeg pa een driedelig kostuum. Heel soms stroopte hij met tegenzin zijn broekspijpen op en liep hij een stukje met mij door de branding. Dan monkelde hij plotseling, met die eeuwige sigaar in zijn mond: "Kijk Tuurtje, dat zijn cumuluswolken, morgen regen, we treffen het maar weer met het weer." Zijn passie was het weerstation in de tuin, niet meer dan een buis om regenwater in op te vangen en wat knullige metertjes. Ik zie hem nog zeiknat de keuken in komen en triomfantelijk bevestigen wat wij even daarvoor al op de radio hadden gehoord via het KNMI: het regent. "Vader, trek die vieze schoenen uit; ik heb net de boel gedweild", zuchtte ma, die gruwde van kletskoek over het weer.

De broer van mijn pa was wel altijd boos. Een gluiperige, miezerige gemeenteambtenaar die op zondag bij ons langskwam en dan twee uur lang zat te kankeren over van alles en nog wat, bij voorkeur op Joop den Uyl en de Russen. Zijn enige informatiebron was G.B.J. Hiltermann. Maar zijn held Hiltermann was nooit boos, hoogstens ironisch. Die nazi-oom was de eerste klassieke boze blanke man in mijn leven.

Het gaat helemaal mis in dit land qua lief doen dus SIRE heeft een nieuwe campagne om het allemaal op te lossen. En net op tijd, want dit weekend nog werd een SP-raadslid van kleur van social media af gepest (1) door hardlinkse trollen. #DOESLIEF! En afgelopen week werden twee hoogbejaarden het slachtoffer van insluipoostblokkers, die al hun spaargeld meenamen. #DOESLIEF! Ook komt deze campagne net op tijd om Haagse haatzaaier Arnoud van Doorn van zijn burgeroorlogplannen (2) te weerhouden. #DOESLIEF! Maar ook voor gevallen televisiecoryfeeën als Hans Laroes, die de hele dag lelijk doet tegen gewone mensen, komt #DOESLIEF! niets te vroeg. En zo zijn er nog wel een paar luitjes te bedenken die met een hashtag en een gifje om de oren geslagen mogen worden...: