Nu komt het wel heel dichtbij het hart van de Amsterdamse democratie. De klimaatlangharigen - zeg maar de Einsatzgruppen van Extinction Rebellion - hebben deze zaterdag de Blauwbrug bij de Stopera bezet. Nu scheelt het dat het weekend is en de meeste mensen toch niet naar hun werk hoeven, maar voor de dienstdoende politie is het natuurlijk hartstikke vervelend. Moeten ze het waterkanon weer helemaal oppoetsen. Enfin. De douchebrigade heeft kennelijk aangekondigd ook naar de Nieuwe Herengracht en het Waterlooplein te gaan en het zou wel grappig zijn om op dat laatste plein de allesbeslissende veldslag uit te voeren. Foto's na de klik & later meerrrr.
UPDATE: Hopsakee, politie begint knakkertjes op te pakken en in de bus te zetten.
UPDATE: Duurt lang
UPDATE: Ga lekker het enige kruispunt in je eigen dorp bezetten, dude
UPDATE: Houdoe
UPDATE: 130 man opgepakt
UPDATE: Gekkies in hangmatten blokkeren elektrische (!) rondvaartboten. Krijgen zwemles
UPDATE: 130 man opgepakt, 250 afgevoerd, Blauwbrug is weer vrij.

We hebben z'n zoon maar effe onherkenbaar gemaakt want die kan er ook weinig aan doen dat z'n pa zo'n hypocriete weggooier is. Op de Blauwbrug staan, de vervelio uithangen, maar ondertussen een of andere reispik die samen met z'n privileges de hele wereld over is gevlogen - en dat gretig deelt op z'n site en accounts. Mallorca, de Filipijnen, Dominicaanse Republiek, Verenigde Staten, Singapore, Indonesië, Australië, Zuid-Afrika, Swaziland, Honduras, Nicaragua, Belize, Colombia en vast nog wel een zwik Europese shit: deze dude heeft nog minder vliegschaamte dan Rob Jetten. En daar staat hij dan, heel erg dapper op de Blauwbrug, met twee dingen bij zich: 1. zijn zoon als schild om maar niet opgepakt te worden en 2. zijn principes, roeptoeterend om actie in de strijd tegen klimaatverandering. Martijn Reintjes (*) je bent een held echt waar.
UPDATE: Hij hep ook een houtkachel! Molenaar!
UPDATE: Dubai, Málaga, Malta, Israël, nog een keertje naar de VS, Taiwan, Tenerife. Wát een dombo.

Superkleine superkneus Kneus Kleine was met zijn kleine kneuzenkop weer eens betrokken bij een knokpartij voor kleine kneuzen. In Club Air, een tent die speciaal is uitgevonden voor gajes, idioten, verdwaalde toeristen en Marokkaanse criminelen. De roedel wolvinnen van Kleine Kneus heeft staan knokken met andere aanwezigen. Later werd een 24-jarige man mishandeld, beroofd (uiteraard van een Rolex) en zwaargewond aangetroffen op de Blauwbrug. Volgens de advocaat van Kneus Kleine had het autodeurcrimineeltje niks te maken met de mishandeling. "Jorik is gisteravond in Club Air lastiggevallen en vervolgens is hij door een beveiliger naar zijn auto begeleid en vertrokken. Jorik is niet betrokken bij wat zich daarna buiten de club heeft afgespeeld en heeft daar ook geen weet van." Deze loser - vooral beroemd omdat hij zijn vriendin probeerde te vermoorden met een autodeur - is waarlijk de Koning Midas onder de agressieve idioten. Alles wat hij aanraakt, verandert in iemand met een blauw oog. En optreden doet-ie ook al niet. Kan deze waardeloze verspilling van de zuurstof gewoon lekker permanent opzouten naar Ibiza ofzo?

Het begon allemaal als een grap: ene Sander van Dam (#FF) die hoog van de toren tetterende twitteraars op hun kleine hypocisietjes ging wijzen middels twee- tot vierluikjes. Vermakelijk, in tijden waarin iedereen graag de eerste steen werpt. Vooral omdat de meeste in luikjes gevangen gebruikers van de blauwe vogel allemaal The Current Thing steunen - het systeemnarratief met de minste weerstand dus. Ze pronken met hun prikken, vlaggen fier van EU tot Kiev en dragen wereldbolletjes, plant-emoji's en die rode ronde NOS-goatse. Het zijn overwegend allemaal vreselijk keurige mensen.

Op wonderbaarlijke wijze werden steeds meer van die zelfverklaard zondenvrije zedigen echter woest en woester op Sander van Dam. Niet in de laatste plaats dankzij eminente persoonlijkheden als Hans Laroes, Gerrit Hiemstra, de normaal zo kalme Peter Breedveld en zelfs de doorgaans ongenaakbare Sander Schimmelpenninck (over vleesgeworden vierluikjes gesproken!) werden de screenshotjes van Sander een begrip, en ging Van Dam dreigen met een boek. Zeker nadat mensen beweerden dat hij niet bestond (nog steeds onduidelijk - red.), maar een soort extreemrechts algoritme voor rood vlees zou zijn - waarbij degenen die wild happen niet door lijken te hebben dat zijzelf **het rode vlees zijn. Het ijskoude algoritme "Sander van Dam" hebben we in ieder geval nog nooit betrapt op happen.

Rood vlees dus, dat thans wordt opgediend in het boekje Deugen voor de bühne (Uitgeverij Blauwburgwynia). Daarmee is Twitter als platform op zowel hondsluie, licht aanstootgevende als op fijn-vilein treffende wijze gefileerd als broed- en verzamelplaats voor de meest agressieve uitingen van te veel gebruikers die ongeacht hun (on)gelijk altijd het laatste woord willen hebben. Het platform is in zijn eigen eenluikje gevat, zogezegd. Mooi boekje voor op het toilet, voor als je je telefoon per ongeluk in de bank hebt laten liggen en je toch wat twirritatie zoekt. Tevens een uitstekend cadeautje voor al je niet-twitterende vrienden, om zeker te weten dat ze ervan weg willen blijven. Want zo Deugen voor de bühne één ding bewijst, is het dat Twitter al vol genoeg zit met mensen die het internet niet snappen.

Ik ken Syp Wynia nog uit de tijd dat we letterlijk verre collega’s waren bij Het Parool. Hij zat in Brussel, ik in Beiroet. Zijn stukjes over de Europese Unie waren brommerig en zeer vermakelijk. Wynia was volgens mij de enige journalist van de mainstream media die kritisch schreef over de santenkraam, de poppenkast en de bureaucratische teringbende die de EU is. De rest van de correspondenten in het Brusselse waren en zijn in de regel juichaapjes, Alexander Bakker en Lise Witteman uitgezonderd.  Ik ben Syp trouw blijven volgen en ben het eigenlijk altijd met hem eens. Hij behoort tot het legertje blanke ‘boze’ columnisten die allemaal net iets ouder zijn dan ik: Rob Hoogland, Martin Sommer, Leon de Winter, Sylvain Ephimenco, Theodor Holman en Max Pam en dan ben ik er wellicht nog een paar vergeten. Jan Dijkgraaf is drie jaar jonger dan ik, dus die is hors categorie.  

Wynia is in de serie Europese Patriotten lekker lang aan het woord over Wynia’s Week, Uitgeverij Blauwburgwal, zijn tijd als correspondent in Brussel, Frenske Timmermans en nog meer brandende kwesties.

U komt hier al een tijdje, sommigen al meer dan vijftien jaar. Hondsloyale lezers, wij hebben ze. U kent de weg in de keukenkastjes, u weet waar de koekjes liggen en als de pleerol op is, reikt Joris met liefde een nieuwe aan. Maar het roze bastion wordt behoorlijk verbouwd en dat levert VRAGEN op. In de mail, via socials en uiteraard in de panelen, bijvoorbeeld onder het vaarwelverhaal van Us Oebroe. Daarom willen we hier de blauwdrukken van de nieuwe boomhut een beetje uitrollen. De reaguurders verhuizen tenslotte met ons mee.

Dus. GeenStijl gaat zelfstandig. Zo ver was u al want dat stond hier, daar en overal. Op 1 november gaat het gebeuren en deze week tekenen de heren P. Stift en V. Rossem daarvoor een dikke stapel cd van jou, cd van mij's aan de Basisweg. Daarna rollen we ons roze weblog op en laden we het samen met onze servers, boekhoudmappen en restanten aan GeenStijl Winterboeken achterin een witte Caddy, om ons even gesjeesde als geestdodende kantoorpand (en de pleisterdispenser) achter ons te laten en op zoek te gaan naar een nieuwe afgeragde zolderkamer. Want GeenStijl, dat moet blijven bestaan. En om te blijven bestaan, moeten we wat pondjes trimmen.

Dit zijn de feiten. GeenStijl wordt ondergebracht onder een nieuw KvK-nummer met de welluidende/nietszeggende naam GS Magenta BV, waarvan de hoofdredactie het grootaandeelhouderschap op zich neemt. De redactie gaat mee in de nieuwe BV, want die 100 topics per week schrijven zichzelf niet. Joris von Loghausen is terug op zijn station als digitale dijkwacht & Supreme Lord and Master of All Time and Space. Staat in zijn arbeidsovereenkomst, dus het is [factcheck:] waar. Er komt nog een Paarse Broek op Sales en een Lichtpaarse Broek op Publishing, en oppermod GU blijft met de huisregels in de hand de banhamer hanteren in de comments. 

Helaas moeten we ook een paar harde kudtkeuzes maken, want GS wordt een startup en startups zijn schraalhansen. Dus: exit dure A-Columnisten Ebru Umar en Bas Paternotte. Ook Tom Staal gaat een paar filmpjes minder doen, maar we blijven wel priemen en prikken met de roze plopkap bij de Patatbalie, want die Haagse Heren (m/v) laten we nimmer rustig slapen. Tamara stopt ook en Gregorius Nekschot gaat van iedere zondag van de week naar iedere eerste zondag van de maand. Feynman blijft.

Dat is de stand en zo zit het. In afgeslankte vorm, zonder een traag draaiende TMG-machine vol channel managers, sales managers en middle managers waar je allemaal makkelijk zonder kunt als je een kot vol koppige & creatieve bloggers content laat knallen. We gaan het zelf doen, zoals het hoort. 

GeenStijl gaat gewoon door voor niets minder dan Wereldheerschappij & ons eigen GeenStijlland, op basis van een combinatie van Premium lidmaatschappen, donaties en ouderwetse advertentieverkoop. GeenStijl doet namelijk kapotveel verkeer - 2 miljoen uniek per maand aan middeltothoogopgeleiden die allemaal werkende pinpassen met Geld Voor Leuke Dingen hebben.  En die hebben we nodig. Zowel voor een solide verhaal naar onze adverteerders (kijk maar op Magenta.GS), maar ook voor directe steun & support. Want je kan GS wel gratis lezen - en dat blijft ook zo - maar wij kunnen het niet gratis maken. Dus doe ook een paar duiten in ons blogfonds en hou het enige onverzettelijke onafhankelijke geluid in de Nederlandse media levend & schoppend.

Pepernotenpotje!
Pro-tip: wacht nog ff met dat Premium worden, we zijn de boel aan het ombouwen en gaan de return on investment heel binnenkort uitbreiden. In de tussentijd worden uw pepernoten hierrr via de donatiepagina of daarrr via bunq danwel hierzo via PayPal zeer gewaardeerd.

Tranendal Nederland, dat sinds de VOC geen oorspronkelijke gedachte heeft gehad, presteert het andermaal om een Amerikaans idee om te schrijven naar de eigen markt. Gewoon een logische en extreem saaie vervolgstap van het intersectionalisme, dat dicteert dat al het kwaad in de wereld de schuld is van de blanke heteroseksuele man, en dat alle Goede Zaken die gebukt gaan onder zijn terreurbewind de krachten tegen het blanke patriarchaat moeten bundelen. 

In de woorden van ecofeminist Dirk Holemans die er een heel boek over meende te moeten schrijven: "‘Wij moedigen verschillende emancipatorische strijden aan om zich met elkaar te verbinden. Dat is de grote opdracht van het ecofeminisme, waarmee het zich als unieke denkstroming onderscheidt. In ons boek citeren we de Britse antropoloog Jason Hickel. Hij schreef: “Alleen als de milieubeweging en de arbeidersbeweging samenwerken, kunnen we een eerlijke transitie realiseren”. De Australische filosoof en ecofeminist Val Plumwood trok dat nog breder: als álle rechtvaardigheidsbewegingen de handen ineenslaan, kunnen we écht structurele verandering teweegbrengen.’"

Zouden we op mogen merken hoeveel vrouwelijk narcisme en esoterische zelfbewondering er schuil gaat achter de aanname door vrouwen dat 'als vrouwen het doen alles beter gaat'? Maar goed, misschien werkt de nieuwe doctrine tegen de klimaatdepressie, die trouwens nagenoeg uitsluitend blanke vrouwen treft en nagenoeg uitsluitend door blanke vrouwen """behandeld""" (lees: aangepraat en gefactureerd) wordt. Echt veel succes gewenst, maar vergeet niet dat ideologische lijm op een gebroken hart nooit droogt.

Dat wist u al, maar weten de boven-ons-gestelden in Den Haag dat ook? Hoog tijd om ze het eens aan hun neus te gaan hangen en wie kan dat beter dan onze eigen Krantenbzeorger Extraordinaire Tom Staal. Wij van GeenStijl denken dat print de toekomst heeft en die overtuiging hebben we via Tom bij zo veel mogelijk hotemetoten alsook gewone Hagenezen in de handen geperst. Het nieuwe oude GeenStijl, hier de drukproef!

Alleen betekent een nieuwe boomhut ook een nieuwe koffiemachine om te kunnen lullen over de Blunder van Bijlow, een nieuwe plee om GS-stickers op te plakken, een nieuwe koelkast om drinkbier in op te stapelen en een nieuwe afwasborstel om zelden gebruikt te worden omdat die vaat zichzelf niet doet. En de inmiddels Beroemdste Pleisterdispenser van Nederland, die geven we ter adoptie mee aan de Arbo-pijpers van De Telebelg - voor als ze zich weer eens hebben gesneden aan de backspace op hun toetsenbord. En Wat Er Toen Gebeurde Zal U Verbazen.