De kogel is door de kerk in the Good Ol’ US of A. De centrale bank aldaar (Fed) heeft namelijk besloten om onbeperkt leningen op te kopen. Dit komt dus bovenop het fiscale steunpakket van USD 2,5 biljoen (en groeiende). De Amerikaanse economie zal worden overspoeld met liquiditeiten. Hoe gaat zo iets in zijn werk? Is het een goede beslissing gegeven de corona situatie? En is het een goede beslissing op lange termijn? 

Voor de mensen die niet bekend zijn met de financiële sector zal het wellicht een stukje betekenisloos nieuws zijn geweest, maar voor de financiële intimi, is de Fed nu echt een grens over gegaan (iets met Weimar). Simpel gezegd gaat zij nu geld printen waarmee zij allerlei schulden (obligaties) gaat opkopen. Deze schulden zijn nu in het bezit van banken, verzekeraars, pensioenfondsen en andere beleggers. Deze krijgen dus geld van de Fed in ruil voor de leningen die zij in bezit hebben. En gezien het geld er eerst niet was, neemt het aantal liquiditeiten in de markt toe. 

Gezien deze beleggers niet per se in geld (cash) willen blijven zitten (pensioenfondsen mogen dat regeltechnisch niet eens), zullen zij de opbrengsten weer aanwenden om financiële instrumenten te kopen (aandelen, obligaties, futures, ETF’s en zo verder). Temeer, omdat ze weten dat de Fed elke dag van alles zal opkopen. Immers, als een belegger weet dat er een grote koper zal zijn, dan weet hij dat de prijs omhoog zal gaan ceteris paribus. Hij gaat er dus “voor liggen”. Dit heeft front running en is normaal illegaal (je benadeelt je klant, de kopende partij). Maar in dit geval, wil de Fed dat je haar gaat benadelen! Daarom maken ze het ook wereldkundig. Iedereen hoort/leest/ziet dit, dus iedereen gaat bijkopen (of houdt op met verkopen), waardoor de financiële markten ophouden met crashen.

Dit is deel 28 van het feitenfeuilleton UWV: Kroniek van een faalfabriek. Hierin beschrijft database doctor @René Veldwijk van binnenuit zijn ervaringen met het UWV. Lees HIER de introductie, inclusief een lijst met afleveringen en personages.

2008 – 2010 – 2011 – 2014 - 2020

Sinds de komst van Diantha C. als operationeel divisiedirecteur heb ik de echte directeur, Paul Dirix, nauwelijks meer gezien. Hetzelfde geldt voor adjunct-directeur Anno Maring. Die is verantwoordelijk voor alle leveringen maar lijkt kaltgestellt door Diantha en haar onderdanen. Vreemd genoeg is het Dirix zelf die ons de wacht komt aanzeggen. Ik val om van wat ik hoor: “Jullie aanwezigheid hier is illegaal.” 

We hebben een contract en verantwoorden netjes onze tijdbesteding. Als ze ons heenzenden lopen ze risico’s die ik de voorzichtige Diantha niet zie nemen. Eigenlijk is de boodschap: we willen jullie kwijt, maar weten nog niet hoe. Onze ‘illegale’ status is sowieso bullshit. Onze contracten zijn simpele detacheringsovereenkomsten waaronder ook hordes andere externen werken.

De diepste boodschap is dat de polisadministratie onder het UWV-regime van ‘weinig doen met veel mensen’ moet worden gebracht. Diantha c.s. willen dat, maar de werkvloer overwegend ook. Voor velen zijn we ‘die cowboys’. We zijn voor veel UWV-sudderlappen medewerkers een bedreiging, met name voor het middenmanagement en de voor de vele mensen met vage functieomschrijvingen.

Het duurt niet lang voordat we horen wie ons werk overneemt: jawel, Capgemini. Dat Capgemini verantwoordelijk is voor honderden miljoenen schade is irrelevant en de corrupte praktijken zijn verdrongen. Cap heeft het nog steeds het ‘legale’ contract en ook het beheer van hun ons systeem. En dus komen we Capgemini weer tegen, zij het niet de bouwers, maar de beheerders.

Nu had ik de meeste economen al niet bepaald hoog zitten, maar nu is zelfs Frans Bauer een betere voorspeller dan de voornoemde beroepsgroep.

Wat zich nu afspeelt in de wereldwijde economie, is voor velen moeilijk te bevatten. Zo stamt de hoogst gemeten toename in het aantal aanvragen voor een ww-uitkering in de VS, 695.000, uit 1982. Echter, vorige week werd dat record verpulverd met 3.3 miljoen aanvragen in één week. En deze week werd dit enorme record wederom verpulverd met een toename van 6,6 miljoen! Er zijn dus 10 miljoen werklozen in 2 weken bijgekomen. De impact van de coronamaatregelen zijn duidelijker in de VS, omdat bedrijven makkelijker personeel kunnen ontslaan (en dus ook weer gemakkelijker personeel aannemen als de vooruitzichten verbeteren. De verwachting is dat de Amerikaanse economie met iets van 30% op jaarbasis zal krimpen). Helaas is het einde van de stijging van het aantal werklozen aldaar nog niet in zicht en wij in de EU zullen met vertraging gaan volgen.

Feelgood TV

Moguh, hier heel erg eo-familiediner tv, verhaaltje in het kort, mijn pa gaat niet lekker, ik kan al 2,5 weken niet bij hem zijn, hij snapt de regels alleen niet. We zeggen al 2 weken, stay the fuck home pa en geen afspraken maken, maar meneer bestelt rustig de pedicure thuis. Hij snapt het nog niet helemaal. Gister belt pa terwijl ik zit te wachten in Den Haag, zegt ie: ik wil morgen naar de begrafenis van Jan. Dat lijkt me geen goed plan. En toen kwam Rutte langs...

Dit is deel 27 van het feitenfeuilleton UWV: Kroniek van een faalfabriek. Hierin beschrijft database doctor @René Veldwijk van binnenuit zijn ervaringen met het UWV. Lees HIER de introductie, inclusief een lijst met afleveringen en personages.

Circa 2005 – medio 2008

Een organisatie die ruim 300 miljoen euro weggooit aan een geflopt automatiseringsproject heeft een probleem, maar is nog geen faalfabriek. Wat het UWV tot een faalfabriek maakt is dat mislukken de standaard is. 

Lezers van dit feuilleton zullen zich herinneren dat het UWV een mislukte fusie is van vijf organisaties die werknemersverzekeringen verzorgden. Omdat er volgens Den Haag een enorme efficiëntiewinst te boeken was, zou een kwart van UWV'ers moeten afvloeien. Maar dat plan hing op het komen tot één WW-systeem, één WAO-systeem en één Ziektewetsysteem voor het hele UWV.

Natuurlijk ontstond er een enorm gevecht tussen de fusiepartners over wiens systemen de beste waren, maar de afloop daarvan stond vast. De grootste fusiepartner, het GAK, had al zestig procent van de verzekerden onder zich. Het leek erop dat het UWV een soort GAK-in-vermomming zou worden. Gelukkig voor de andere fusiebedrijven waren de GAK-systemen zwaar verouderd. De oplossing: nieuwe systemen voor het hele UWV. De totale mislukking die dat zou opleveren definieert het UWV tot de dag van vandaag.

Al met al denk ik dat er goede stappen zijn gezet, maar het pakket had groter en breder gemogen (voorzetje: half jaar alle belastingen 50% lager)

Zoals in het vorige bankblog was beschreven, moeten overheden groots en snel ingrijpen om een systeemcrisis te voorkomen. Het zijn maatregelen die normaal gezien linea recta naar de prullenbak verwezen dienen te worden. Echter, gegeven de al vele bestaande misallocaties in de economie in combinatie met de drastische maatregelen tegen de corona-uitbraak, dreigt nu het gehele financiële systeem om te vallen. Deze systeemcrisis zal alles en iedereen met haar mee de afgrond in sleuren. Trump heeft dat begrepen (althans, zo handelt hij nu) en met hem de meeste Congresleden. Ook budgettijger Duitsland is om en Nederland heeft nu eindelijk wat stappen gezet. Maar is het genoeg?

Net als in 2008, waren de Amerikanen een stuk sneller en voortvarender met ingrijpen. Ook hier was het om een systeemcrisis te voorkomen. Achteraf hebben allerlei betrokkenen ook toegegeven dat we met zijn allen door het oog van de naald zijn gekropen. Nu, 12 jaar later is het weer zo ver; de (oorzaken van de) misallocaties die er in 2008 waren, zijn nooit aangepakt. Sterker nog, maatregelen die zijn genomen sinds 2008, zijn voor een groot gedeelte verantwoordelijk voor de toegenomen fragiliteit van het financiële stelsel vandaag de dag. Dus wat er nu moest gebeuren, om de favoriete term van Lukas Daalder (CIO Blackrock en mijn mentor bij mijn eerste werkgever) te gebruiken, was een fiscale bazooka.

WoRdEn We SoMs GeCenSurEerD?????

Huishoudelijke mededeling van dienstmededelende aard. Ja, het klopt dat er steeds vaker topics worden dichtgegooid. Dat u dan niet meer kunt reaguren. Was u net zo lekker aan het discussiëren, is opeens de discussie foetsie. Welnu, heeft niets met Soros, Bilderberg, NWO en/of Cofveve DeepState te maken maar wel hierom. GeenStijl krijgt nu ongeveer 50.000 comments per week te verduren. Dat zijn best bizarre giga-aantallen, per dag. En oppermod GU is ook maar een mens, met een baan & de redactie tikt zich de grieptiefus en heeft wel wat beters te doen. Dus houden we het reaguren graag een beetje overzichtelijk. Vandaar dus. Doorlopen mensen.

Dit is deel 26 van het feitenfeuilleton UWV: Kroniek van een faalfabriek. Hierin beschrijft database doctor @René Veldwijk van binnenuit zijn ervaringen met het UWV. Lees HIER de introductie, inclusief een lijst met afleveringen en personages.

2008 - 2010

In de loop van 2008 lijkt iedereen bij het UWV te beseffen dat het systeem dat wij hebben gebouwd een blijvertje is en het Capgemini-wanproduct eruit gaat. Een crisis dreigt nu. Tien mensen die aan een groot systeem bouwen en tegelijk de software beheren en exploiteren, dát kan niet. Daarvoor heeft het UWV een complete divisie van honderden fte opgezet. Ook omdat de automatiseringsdivisie weer wil aanhaken nu het gevaar voorbij is, moet er ruimte worden gemaakt.

Directeur Diantha en programmamanager Robert pakken dat omzichtig aan. Nu de paniekfase voorbij is, ben ik sowieso al ge-sidelined, maar een conflict willen ze vermijden. Niet dat ze daarvoor bang hoeven te zijn. Wij zijn geen IBM of Capgemini maar gewone adviseurs en softwarebouwers. Bij slechte besluitvorming ontraden en waarschuwen wij hooguit. In het meest extreme geval vertrek je, maar dat is hier geen optie. Alles hangt op ons en omgekeerd hebben wij als klein bedrijf alle eieren in het UWV-mandje gelegd. Dus krijg ik vanaf de zijlijn in slow motion een fantastische demonstratie van de overgang naar de UWV-werkwijze.

Het geheime wapen is arbeidsdeling. Wie zich de economielessen herinnert, weet dat door specialisatie de productiviteit stijgt. Bij het UWV is die specialisatie echter tot in het extreme doorgevoerd en daaroverheen is het automatiseringswerk ook weer verdeeld over twee gescheiden divisies, terwijl het uitvoerende werk (programmeren, exploiteren) wordt gedaan door inhuurkrachten (Capgemini, IBM). Het resultaat is dat niet alleen de productiviteit per medewerker daalt maar zelfs de totale productiviteit. 

Maar dat wist ik al. Maar hoe werkt dat op microniveau? Kun je honderd mensen uit hun neus laten eten? Ja dat kan, maar niet zomaar. Twee elementen zijn noodzakelijk: 'clueless sandwiching' en 'no feedback'.

Geef mensen voor de komende drie maanden een basisinkomen, verschaf verliescompensatie aan bedrijven...

\

De econoom Milton Friedman heeft ooit eens de term helikoptergeld bedacht. Hij toonde in een verhaal aan wat de effecten zouden zijn als de centrale bank geld direct aan de burgers zou geven (vanuit de helikopter naar beneden gooien over het volk). Het idee kreeg weer de nodige aandacht toen Bernanke, het toenmalige hoofd van de Fed, deze term gebruikte als een mogelijkheid om deflatie tegen te gaan. Vorig jaar kreeg een soortgelijk “gratis geld” idee ook de nodige aandacht: MMT (Modern Monetary Theory). Deze theorie stelt dat overheden/centrale banken geld kunnen blijven printen zolang de inflatie niet stijgt. In dit perspectief past ook het oude idee van een basisinkomen, die nu gepropageerd wordt door de totalitaire Bregman. Het is een grote hoop aan ellendige ideeën (ik heb er de nodige stukken over geschreven en de nodige vlogs over gemaakt), maar ik zie het nu als de enige manier om een systeemcrisis te voorkomen. 

De corona-maatregelen zijn namelijk zo ingrijpend, dat deze de economie geheel plat zullen leggen. De economie, in breedste zin des woords, had al vele onderliggende problemen door fout economisch, fiscaal en monetair beleid. Net als met corona zijn de getroffenen met al aanwezige onderliggende problemen degenen met de hoogste kans om er aan te sterven. Als er dus niet kordaat en snel wordt ingegrepen, dan is een systeemcrisis onafwendbaar.

Ingezonden

Zondag

De oleander in de voortuin staat er rillerig bij. Geen bloem is nog uit haar knopjes ontloken. G. speelt met onze kleinste alsof het een gewone dag is, een gewone dag in maart. Maar deze maart is allesbehalve gewoon. Zal de oleander dit jaar bloeien?

Maandag

Omdat ik het thuis niet meer uithield met G., die de hele dag in zijn trainingsbroek loopt en niets opruimt, ben ik een wandeling in het park gaan maken. Diep adem ik de lentelucht in. Wat heb ik dat twee dagen gemist! Dan bedenk ik me dat deze lucht wel eens Het Virus zou kunnen bevatten. Daarna lukt het niet meer om van mijn wandeling te genieten en ik ga eerder terug naar huis. G. heeft net zitten bouten. De rest van de avond volgen we de toestand op de voet via Twitter.

Dinsdag

Onze jongste wil Chocopops bij het ontbijt, maar ik schud voornamelijk nog wat chocoladepoeder uit het pak. Drama. Hij zet het op een krijsen. Over twintig minuten opent de buurtsuper pas. Twintig helse minuten. Dan besef ik me weer hoe belangrijk het is dat ik dit dagboek bijhoud. Zodat volgende generaties kunnen lezen wat wij doormaken. Ik ga alvast naar de super en wacht tien minuten voor de deur tot hij opent. De eigenaar groet me mompelend en met een afgewend hoofd. Hufter. Ik scoor de Chocopops en voor mezelf en G. haal ik wijn, chips en chocola. Ik blijf de rest van de dag in quarantaine.

Woensdag

Een vriendin van wie haar relatie van twee weken nu een maand uit is, stort haar hart uit. ‘Ik ben zo bang dat niemand me de komende weken aanraakt’, zegt ze. Tranen. Keel van schuurpapier. Kippenvel. Dat is het voordeel van deze crisis. Alle bullshit verdwijnt, de rauwe emoties krijgen weer een kans. De dingen waar het echt om gaat in het leven. Ik huil met haar mee en hoop dat we als wijzere, mooiere mensen uit deze rottijd tevoorschijn komen.

Donderdag

Het land gaat misschien wel in lockdown! Woow. We zijn nu echt getuige van Geschiedenis! Toen ik een jaar of twaalf was, vertelde mijn opa over de hongerwinter. Op een fiets met houten wielen fietste hij uit Den Haag naar Sassenheim om bloembollen te kopen. Hij moest een keer in een greppel wegduiken toen een Engelse jachtvlieger een Duits konvooi onder vuur nam. De school ging voor maanden dicht.

Ik heb het ergens altijd jammer gevonden dat onze generatie niet zoiets heeft meegemaakt. Zulke ervaringen vormen je. Nu maken wij eindelijk ook iets groots mee. Iets dat misschien wel net zo erg is - of wordt. Ik ben eigenlijk ontzettend opgewonden nu ik dit schrijf.

Vrijdag

Vriendin J. belt. Ze schrijft ook een crisisdagboek. Wat leuk, zeg ik, maar denk ondertussen: hoezo jij ook? Zij zit in de HR, terwijl ik fulltime writing mom ben. Daarbij, zij woont al meer dan tien jaar in Hoorn, terwijl ik vorig jaar nog in Amsterdam woonde. 

In de super zijn de broccoli, de paprika en de eieren op. Weliswaar liggen er nog een paar zakken chips, maar wel alleen nog huismerk naturel. So it begins.

Zaterdag

Toch maar weer een rondje door het park, nu met G. en de jongste. Over de brede laan lopen nog een paar mensen, maar ze houden afstand. Om eerlijk te zijn lijkt het een gewone zaterdag. Mensen praten gedempt met elkaar, een paar kinderen trappen tegen een bal op het veldje. Maar aan alles voel je de valse gemoedelijkheid, de doodsangst direct onder de oppervlakte. Hier wordt iets ontkend. A sense of impending doom.

‘Is er iets’ vraagt G. en wekt me ruw uit mijn inspiratie. Ik vind hem geweldig, maar hij mist mijn intuïtie. Hij is een dolfijn, ik ben een walvis. Soms moet ik over de bodem van de menselijke geest grazen en dwalen om er rijker en wijzer uit te voorschijn te komen. Dan verdraag ik G. even niet om me heen. Gelukkig begrijpt hij dit. Ik ben ontzettend blij met dit virus, want dit dagboek zou wel eens een klassieker uit de ondergangsliteratuur kunnen worden. Ondergangsliteratuur, is dat een genre? Mijn hoofd loopt over. Ik ga eerder naar huis dan G. en de kleine om dit allemaal op te schrijven.