Hou je veilig zo lang als ik leef

Als je aan onveiligheid denkt, denk je meteen aan de UvA. Of aan de VARA, waar het natuurlijk lastig inschatten is wanneer je nu weer met Van Nieuwkerk de bezemkast in moet. Maar dat terzijde. We hebben het nu over de UvA en de grove manier hoe daar de mensenrechten met de voeten worden getreden. Dan kijkt zo’n docent over je schouder en vraagt je of je misschien in je eigen tijd je Zalando-verslaving wil voeden. Tja, wie zou zich dan niet onveilig voelen? Ondertussen maakt de Oekraïense Pjotr met zijn Amerikaanse drones gehakt van de Russische Pjotr die het na twee salvo’s met zijn roestige AF-47 maar beter op een lopen kan zetten.

Dankzij deze Crooswijkse aria kreeg Lau Schroeter de status van Bekende Nederlander:

“Krijg toch de pestkanker, godgodverdomme wat een bloedkanker ding! Kankalampies! Teringwijf. Godskolerendepestpokketyfuszooi! Godsgloeiendetyfustering krijg nou de jezusbloedkankerkolere.”

Ik heb een en ander uit de losse pols getranscribeerd maar het lijkt mij een aardige samenvatting van Lau’s Rotterdamse lexicon. Voor alle volledigheid hier zijn eigen soundboard. Dat is genieten zeg. Niemand kon zo mooi vloeken als Schroeter, al kwamen de Crooswijkse bokslegende Bep van Klaveren en Jules Deelder aardig in de buurt.

Ik liet het legendarische kerstmis-fragment van Tiny en Lau - de vierdelige serie werd in Overschie gedraaid door de geweldige Roy Dames - laatst aan een Rotterdamse kennis zien en die had nog nooit van Schroeter gehoord, hetgeen ik een mirakel vond. Wie kent Tiny en Lau nou niet!

De inflatie zal permanent hoog en de economische groei permanent laag blijven.

Recent kwam ik in het bezit van een interessant rapport van Zoltan Pozsar, de macrostrateeg van Credit Suisse en ex-werknemer van de Fed. Zoltan is niet de minste en staat bekend om zijn markante opinies. Met zijn meest recente rapport was het niet anders; de wereld zal niet terugkeren naar hoe het was voor de inflatie begon op te lopen en de wereld moet zich voorbereiden op deze nieuwe realiteit.

Pozsar stelt dan ook dat we echt in een nieuwe situatie verkeren. De drijvende krachten achter het einde van de lage inflatie periode zijn nativisme, protectionisme en geopolitiek.

Anti-immigratie beleid heeft geleid tot een tekort aan arbeiders (vond dit overigens een zwak argument want voor de EU gold dit niet, terwijl zij dezelfde problemen kent). Deze tekorten leiden tot een rem op het aanbod en tot stijgende lonen wat dus aan de inflatie heeft bijgedragen.

Het protectionisme argument van Zoltan is dat met name Amerika (onder Trump) importheffingen oplegde aan China. Overigens werd deze aanpak gesteund door de Democraten. En wat begon als een handelsoorlog is nu veranderd in een technologieoorlog. De Chinezen mogen van de Amerikanen bepaalde technologieën niet in handen krijgen om zo te voorkomen dat de VS haar technologische voorsprong verliest, waarmee het eigenlijk een geopolitiek punt is geworden. Tezamen met de strenge lockdowns in China heeft dat tot haperende aanvoerlijnen, overbelaste havens en zo verder geleid. Dus in tegenstelling tot voorheen, werkt de import van Chinese goederen nu inflatoir.

Consumentenvertrouwen laat een enorme daling zien, maar alle terrassen zitten vol

Afgelopen donderdag kwam de Amerikaanse centrale bank met haar beslissing om de rente wederom met 75 basispunten (0,75%) te verhogen. Dit was geheel verwacht, maar het commentaar wat volgde niet…

De 75 basispunten was zoals verwacht en was dus al ingeprijsd. Toch gingen direct na de aankondiging de koersen omhoog. Dit kwam vooral omdat de Fed nu ineens over vertragende effecten (“lags”) van haar renteverhogingen repte. De markt interpreteerde dit in eerste instantie als een draai (“pivot”) waar de markt na snakte; het idee dat de Fed op zou houden met verkrappen en weer zou gaan verruimen. Immers, de financiële markten varen wel bij veel liquiditeit en lage rentes, dus elke indicatie van de Fed dat zij op zou houden met verkrappen, kan op een warme ontvangst rekenen.

Bij de interviews deelde Fed voorzitter Powell mee dat de Fed inderdaad overweegt om het rustiger aan te doen met renteverhogingen (dus niet weer 75 basispunten per keer), maar ook dat het einddoel hoger zou komen te liggen. Ofwel, de rentestand waar naartoe verhoogd zal worden werd dus verhoogd. Daarop draaide de markt en zakte het als een pudding in elkaar. Dat was dus schijnbeweging één.

De Boze Blanke Man en de Ondergang van Nederland, deel 23

Toen ik deze week op het literaire blog Tzum een bloedserieuze reportage las over bejaarde hippies, millennials en sneeuwvlokjes die onder leiding van sjamaan Arnon Grunberg Het Kwaad bestuderen op een eilandje in de Vinkeveense Plassen, bij een haardvuur keuvelend over Hannah Arendt, markies de Sade en het oeuvre van Michel Haneke, en na een potje tantra-seks in de hottub gezamenlijk snurken in een tipi, dacht ik: Poetin heeft een punt met zijn kritiek op het westen, dat volgens hem ten onder gaat aan dit soort flauwekul. Drop that bomb!

Bejaarde pipo Bram Esser doet verslag:

Arnon Grunberg, de goeroe zelf, kwam aangereden in een zilverkleurige Range Rover die werd bestuurd door Peter, een man met mooi lang grijs haar. Ik stapte in.

‘Hoe gaat het?’ vroeg Arnon. Ik zei dat ik me wat schuldig voelde over het in de steek laten van mijn vrouw en pasgeboren baby. Dat vond hij belachelijk want hij liet toch zelf ook vrouw en kind in de steek zonder daar moeilijk over te doen. ‘Jij bent veel beter dan ik in het kwaad getraind,’ was mijn antwoord. Daarin moest hij me wel gelijk geven.

En: Arnon vertelde dat hij graag de grenzen opzocht en dat hij, net als de Sade, wilde zien hoe ver hij kon gaan. ‘Ik wil niemand oproepen om hier in het midden van de kring te gaan poepen, of poep te eten zoals De Sade. Het kan ook anders. Je kan veel dingen doen zonder jezelf te verliezen’, stelde hij. ‘Ironie helpt daarbij, of je volgt je fantasie.’

Wat hebben we toch een fijn kabinet. Altijd op het scherpst van de snede het beste beleid voor de Nederlander aan het uitstippelen. Altijd met een gebalde vuist naar Brussel om weer het onderste uit de kan te halen, voor Henk, Ingrid en boer Piet. 

Geen wonder dat er nu weer een fantastisch plan is om ons gemeenschapsgeld op een manier te besteden waar we allemaal profijt van hebben. Gelukkig is een volk dat met zoveel wijsheid geleid wordt. 

Best eigenaardig dat we ons eerder helemaal niet bewust waren van slavernij. terwijl het toch zo lang de default was van de menselijke soort. De eerste persoon die op het idee van eigendom was gekomen, besloot gelijk de dude naast hem te ownen. Nou ja, eindelijk worden we ons daar dus van bewust. Dat is een welbestede 200 miljoen. Bedankt, Den Haag! Bedankt, slaven! Bedankt, EU! Op naar een nieuwe wereld!

Eiland in de regen

Goedendag. Het is vandaag 1 november 2022 en dat betekent dat de GeenStijl alweer VIER (zegge: VIER) jaar onafhankelijk is van welke grote Belgische uitgeverij dan ook. Let that sink in. Er is in die vier jaar, veel gebeurd. We moesten leren werken in een online boekhoudomgeving, we werden overspoeld door een wereldwijde griepgolf pandemie, de Renaissancevloot zonk en liet opvallend veel wrakhout achter, we kregen nieuw leiderschap dat gewoon hetzelfde bleek als het oude leiderschap maar dan zonder gordels achterin of actieve herinneringen, en er werd een stikstofkaartje op de muur geremkest waarop staat dat we allemaal DEAUD gaan als we de boerenstand niet ruimen. Nou nou. Meerdere redacteuren migreerden in de tussentijd naar andere landen in voorbereiding op de Grote Zie Je Wel van [Jaartal nu nog geheim/onbekend] en de achterblijvers staan onderwijl al vier jaar op de wachtlijst voor een sociale huurcubicle, maar bronnen rond het COA vertellen ons dat we voorlopig nog niet aan de beurt zijn omdat nou ja, u weet wel & Hugo kan niks.

We hoeven gelukkig niet op stoelen te slapen, omdat - en we kunnen dit niet vaak genoeg benadrukken - zo veel barmhartige roze bloglezers ons in hun kille doch peperkoeken hartje gesloten hebben en de GeenStijl overeind houden met gulle donaties of permanente lidmaatschappen en een miljoenmiljard gulzige eyeballs op de banners van onze vriendelijke advertentieboeren. Vandaag zijn we even op de jaarlijkse Functie Elders Heidag met een peinzend biertje, om meditatief te barbecueën, de achterstand in de mindfulness-app weg te werken of gewoon een keertje met moeder de vrouw een dagje Leuke Dingen te doen. Morgen bent u, de geëerde lezer, weer de eerste - maar vandaag is voor ons. Ga maar een dagje deugpronkers uitlachen op Mastodon of zo. Genoten van het afgelopen jaar en zin in de toekomst? We zetten uw giften met liefde om in snedig commentaar, een vleugje ironie, vervelend dieren- en sterrennieuws en soms zelfs een blokje Eigen Onderzoek. Oant moarn!
PS als je toch wil reageren vandaag, is er een loophole: de Apple of Android app.

Alle auto's vanaf 2035 emissievrij

Afgelopen vrijdag is het Europees Parlement akkoord gegaan met het voorstel voor een verplichting dat alle auto’s vanaf 2035 emissievrij moeten zijn. Simpel gezegd, een verkoopverbod op nieuwe voertuigen die op fossiele brandstof rijden. De plannen van Frans Timmermans, Fit for 55 en de 2050 doelstellingen zal de economie veranderen in een schizofrene situatie waar zowel inflatie als deflatie, groei en krimp zullen plaatsvinden.

Het plan om auto’s die op fossiele brandstof rijden te verbieden, betekent dat mensen moeten overschakelen op elektrische voertuigen. En ja, ouderwetse auto’s die voor 2035 gekocht zijn mag u nog in bezit houden, maar, volgens de EU, is de levensduur van een auto 15 jaar, waarmee dus in 2050 alle auto’s emissieneutraal zouden moeten zijn.

\

Onze 1000-ste abonnee, Marjolein, vond dit een goede aflevering, dus wees als Marjolein en word ook abonnee en idealiter vindt u het ook een goede aflevering. Ondertussen moeten er meer mensen tegen hun zin preventief worden opgesloten. In een steriel kamertje. Met witte tegels. In een veilige instelling. In een rustig deel van de duinen. Met niets daarin waaraan ze zich kunnen ophangen. 
Maar in plaats daarvan staat het domme elitaire mediavolk hun handen blauw te klappen voor hun dapperheid als ze zich vastlijmen aan een tafel of melkmeisje. 
Kappen nou mensen! Doen we nu weer lekker normaal. Gewoon gas geven. Hup de crisis uit.

De Boze Blanke Man en de Ondergang van Nederland, deel 20 (tevens Stamcafé voor voetbalhaters)

Willem Oltmans (de vrede zij met hem) was enige tijd mijn buurman op de Westerkade in de Amsterdamse Jordaan. Beiden hadden we een kamer ter grootte van een schoenendoos, de huur bedroeg 140 gulden.

Tegen Trouw zei hij over dat hokje: "In Zuid-Afrika, waar ik vijf jaar geleden uitgeflikkerd ben, had ik een schitterende flat. Dit hier is zes bij zes. Kleiner kan eigenlijk niet. Maar ik ben tevreden. Wat moet ik nog meer? Ik vind het ook wel leuk om een tijdje met zo weinig geld uit te komen en zo klein te wonen. Eigenlijk woon ik hier heel joyeusement. Daar in de hoek slaap ik. Het bed is niet opgemaakt, het is hier een beetje een troep, er moet gestoft worden en zo. De werkster komt pas morgen. Ik ben misschien een nicht, maar ik ben niet zo'n nicht die ervan houdt in de keuken te gaan dribbelen. Ik ben een vent, dus ik kan dat niet. Ik kan niet stofzuigen. Ramen zemen, dat is mijn werk niet. Dat is voor dames. Ik mis m'n vleugel, daar is het hier te klein voor. Normaliter speel ik elke dag."

Willems hok stond tot de nok vol met zijn onuitgegeven memoires, met de hand opgeschreven in bruine cahiers. Ik heb er wel eens eentje gelezen uit beleefdheid. Dat viel niet mee,want er was - hoe zal ik het niet al te vals uitdrukken - een enorme discrepantie tussen zijn vermaarde eloquentie en zijn talent als scribent. Oltmans' verhaal over zijn verblijf in de Nederlandse Ambassade in Pretoria (waarheen hij noodgedwongen gevlucht was) en hoe hij op het hoogste niveau in Den Haag werd tegengewerkt, werd door diverse kranten en tijdschriften om uiteenlopende redenen geweigerd. Martin van Amerongen, de hoofdredacteur van de Groene Amsterdammer, probeerde het warrige verhaal te herschrijven, gaf de moed op en schoof het door aan redacteur Max Arian. Die gaf het weer aan mij, het retejong van de Groene. Willem was inmiddels mijn buurman niet meer. Ik heb er twee dagen aan gewerkt en volgens mij is die versie uiteindelijk geplaatst. Willem Oltmans had, zo bleek achteraf, volkomen gelijk met zijn beschuldigingen aan de Nederlandse overheid en kreeg zes miljoen gulden vergoeding van de staat. Zijn biograaf Edwin van Rooyen schreef er dit over.