Geenstijl

Goedemorgen, gezellig dat je aanschuift bij alweer een potje Kolonisten van Zaandam. Minister van Informatie Geke Faber (Europese tak AK-partij PvdA) weet in ieder geval alvast te melden dat er geen Turkse troepen in Poelenburg zijn, en dat Samsoms gezag divine and eternal is. Maar goed, we kijken verder. Oh, er wordt een constructief debat ingeleid met het bi-culturele gezegde "Vieze *bliep* vieze *bliep* roze flikkers". Mensen die er voor doorgeleerd hebben lezen hierin een verlangen te assimileren in een maatschappij die hen systematisch uitsluit. Vanaf 1:16 zien we vervolgens ineens een zelfbenoemde "strijder van Tayyip Erdogan je weet toch" #Vomarboy uitleggen hoe iedereen toch elke dag opnieuw vrij krijgt van z'n werk om de ingang van het buurthuis de Vomar van wat diversiteit te voorzien. En zo gaat het nog even door. En wat verwacht je. Dit is het voorspelbare resultaat als je een vijandige fysiek georiënteerde, debats-averse krachtcultuur een wijk laat overwoekeren. Behalve, Anaalconda, da's een heaumeau! Na de breek de wederhoor in een nieuw vlog van de Vomarboys! En daaronder een momentopname van de oplaaiende politieke strijd om de stoeltjes in maart. 'Optiefen' is het nieuwe 'Pleur(t) op!'

Oh Moslimië, wat ben je toch weer ondoorgrondelijk onoverzichtelijk oorlogschaotisch. Tuurlijk. Europa was ook niet vies van een sektarische godsdienstoorlog meer of minder, maar dat was tenminste nog allemaal begrijpelijk voor de buitenstaander. Daar kon je tenminste nog een boek of twee over schrijven, zonder scheel te gaan kijken van onlogische allianties. Maar goed, laten we het dan toch nog maar een keer proberen, aangezien het opnemen van al die vluchtlims die hun imploderende cultuur exporteren, toch echt ONZE VERANTWOORDELIJKHEID is. Aldus elke BN'er ooit + Halina. Andere culturen begrijpen is immers een beetje de Europese Medal of Honour, een hogere onderscheiding bestaat er niet. Kijkt & leert. Morgen overhoring door Dennis Honing. Video via.

Moeilijke bril op kinders, we gaan het hebben over Franse literatuur. Michel Houllebecq kent u wellicht van zijn klassiekert "Soumission", over hoe Frankrijk langzaam wordt overlopen door de muzelmannen omdat de gemiddelde goedmens liever in de kooi van de profeet gestopt wordt dan over te komen als racist. Leestip voor de herfstvakantie, mocht u het nog niet uit hebben, want zo zal het Europa vergaan. Maar brisanter nog zijn de recente uitspraken van zijn vriend en vertaler Gavin Bowd. Hij beschrijft een scene waarin de schrijver, uiteraard met een fles absinthe en een veel te jonge vrouw binnen handbereik, begint te ranten over het kleedjesvolk en wat daar aan gedaan moet worden. "Je vais donner une interview où j’appellerai à une guerre civile pour éliminer l’islam de France. Je vais appeler à voter pour Marine Le Pen!" Vertaling voor thuiskampeerders: 'Ik ga een interview geven waarin ik opriep tot een burgeroorlog om de islam uit Frankrijk te elimineren! En ik zal oproepen tot een stem op Marine le Pen!' Heftige taal. En zomaar stemmen op populisten, tsssk. Toch grappig dat in sommige delen van het voorheen linkse intellectuele establishment (Bowd en Houllebecq kennen elkaar via de communistische partij), haar leden de tragische realiteit van de cultuurclash onder ogen komen. Nu er alleen nog mee leren omgaan. In z'n laatste roman lukt hem dat immers ook.

Ronald Plasterk. Indiana Roon. Ome Roon. De man die zich in 2005 tégen de EU Grondwet verzette. De politicus die PowNed in het publieke bestel toeliet (wist hij veel). De minister die het stemmentellen voor GeenPeil in 2014 zijn zegen gaf, en daarmee een boost aan het aantal aanmeldingen. De minister die bij diezelfde campagne de boze bobo's in Brussel van onze rug hield. De minister van Binnenlandse Zaken die zich helaas ook stevig verslikte in de metadatataps, en daarbij in de knoop raakte met burgerrechten, ijdelheid en pluchebelangen. En de minister die potnondeknetter niet de poeplap wilde trekken voor meer stemhokjes bij het referendum. Hij stopt er mee. Ronald Plasterk, de 59-jarige hobbyfotograferende microbioloog die nooit een Nobelprijs won omdat hij PvdA opliep, komt na de verkiezingen niet meer terug. Voor de zomer kreeg hij een hartaanval en het herstel gaat traag. Dat moet haast wel met zijn besluit te maken hebben, maar zeker weten doen we het niet. Beste meneer Plasterk, lieve Ome Roon, het ging op het laatst niet altijd lekker meer tussen ons, maar we hebben een boel plezier gehad samen. Kom nog eens een borreltje drinken. De tap staat open drank staat altijd koud. Tabee en het allerbeste! Nou. Niet zo heel erg dus.

Het is vandaag 150 dagen na 12 april - de dag dat de uitslag van het GeenPeil-referendum officieel geldig werd bevonden door de Kiesraad. Mooi rond getal, maar da's dan ook het enige positieve. Tussen vandaag en de belofte van Rutte om na het Brexit-referendum en ná de EU-top van eind juni, edoch vóór de zomer, met een antwoord te komen op de klinkende 61% NEE is NEE uitslag van 6 april gaapt een gapende kloof van 150 dagen. 150 dagen waarin nog altijd geen antwoord van de regering is gekomen op het NEE van de kiezer, die NEE zei tegen het EU Associatieverdrag met het in staat van ontbinding verkerende Oekraïne. 150 dagen, dat is een termijn waarbinnen het CJIB al twee keer een forse strafverhoging op een boete voor 4 kilometer per uur te hard zou hebben gelegd. Maar voor burgers gelden andere normen dan voor bestuurders. En dat laat Rutte vandaag al 150 dagen merken. Prettig weekend.

Het is weekend. Dit is de 300e VrijMiBo op GeenStijl. *Plop*. Don't go far off, not even for a day, because -- because -- I don't know how to say it: a day is long and I will be waiting for you, as in an empty station when the trains are parked off somewhere else, asleep. Don't leave me, even for an hour, because then the little drops of anguish will all run together, the smoke that roams looking for a home will drift into me, choking my lost heart. Oh, may your silhouette never dissolve on the beach; may your eyelids never flutter into the empty distance. Don't leave me for a second, my dearest, because in that moment you'll have gone so far I'll wander mazily over all the earth, asking, Will you come back? Will you leave me here, dying? Prettig weekend. En be nice.

Deug66, wat doet u nu? Ineens vol op het orgel TEGEN de kapitalisten en VOOR het behouden van eigen Strand & Duin? En watzdeze met die ondertiteling ineens? Die dame spreekt toch gewoon prima Nederlands? INSTITUTIONEEL RACISME HEET DAT. Maar goed, dit is natuurlijk het lokaal aandoende feel good campagne-gezever waar we het komende halfjaar mee doodgegooid gaan worden. Red de egeltjes, conserveer de huismus, adopteer een Syrische dakduif, het maakt allemaal niet uit. Als het maar goed voelt, en de dienstdoende spreker op het einde, met een afrondende powerslogan, in de verte kan verdwijnen. Trouwens, vorige week nog kopte D66: "Een groter contrast dan dat tussen PVV en D66 bestaat niet". Oké, genoteerd, D66 lijkt dus nog meer op DENK dan op de PVV.

Niet alle universiteiten in Amerika zijn omgebouwd tot safe space voor genderneutrale millennialhuilies. Harvard Medical School, bijvoorbeeld, heerst nog keihard de bacteriële petrischaal uit qua science, bitches. Zo hebben ze bijvoorbeeld de evolutie gewoon gefilmd. Met een trage camera. Dat ging zo. In de bak hierboven maakten de wetenschappers negen vakken. Daarin goten ze agar, een soort voedzame algengelei waar bouncende bacteriën lekker op gaan. In de buitenste vakken kieperden ze een roedel van die booswichtige bacteriën. En in de vakken richting het midden gooiden ze antibiotica, steeds wat sterker in dosering. Camera d'r op, en kijken maar hoe lang het duurt voor de bacteriebeestjes zichzelf hebben geëvolueerd om resistent genoeg te worden en het volgende vakje te bestormen. Het kost de moleculaire mormels uiteindelijk maar 11 dagen om volkomen resistent te worden tegen dosis 1000 in het middelste vak. Conclusie van dit wetenschappelijk getoetste horrorscenario: We gaan allemaal dood aan resistente bacteriebeesten. Om toch luchtig af te sluiten: de grap van het verhaal is dat het onderzoekje naar het evolutieproces van de mensverterende haatmormeltjes een soort van per ongeluk succesvol geheim zijprojectje van een paar onderzoekers was. “It’s like a game of bacterial whack-a-mole,” says Baym. “We hit them with bigger and bigger hammers, and they wear better and better hats.”

Zo, van binnen zijn we weer even allemaal zes jaar oud. Er is namelijk een reuze kicke T-Rex in Leiden en dat is natuurlijk reuze kicke. Als je als warmbloedige man geen mild enthousiasme voelt bij het zien van zo'n dino dan bent u a) vast geen 90's kid die opgroeide met Dr. Grant en consorten of b) zelf een koudbloedig kutreptiel. Kijk die tanden dan jonge! Vanavond Walking with Dinosaurs op de torrents en de rest van de dag heeft u het liedje van Jurassic Park in uw hoofd.

Weet je wie ook een zonnebril op doen voordat ze naar buiten gaan? De ouders van Ebru Umar. Lees haar column 'Kwetsbare ouders' op de leestafel van Buurthuis Metro.