Ronald Plasterk. Indiana Roon. Ome Roon. De man die zich in 2005 tégen de EU Grondwet verzette. De politicus die PowNed in het publieke bestel toeliet (wist hij veel). De minister die het stemmentellen voor GeenPeil in 2014
zijn zegen gaf, en daarmee een boost aan het aantal aanmeldingen. De minister die bij diezelfde campagne de boze bobo's in Brussel van onze rug
hield. De minister van Binnenlandse Zaken die zich helaas ook stevig verslikte in de metadatataps, en daarbij in de
knoop raakte met burgerrechten, ijdelheid en pluchebelangen. En de minister die potnondeknetter niet de poeplap wilde
trekken voor meer stemhokjes bij het referendum. Hij stopt er mee. Ronald Plasterk, de 59-jarige hobbyfotograferende microbioloog die nooit een Nobelprijs won omdat hij PvdA opliep, komt na de verkiezingen
niet meer terug. Voor de zomer kreeg hij een hartaanval en het herstel gaat traag. Dat moet haast wel met zijn besluit te maken hebben, maar zeker weten doen we het niet. Beste meneer Plasterk, lieve Ome Roon, het ging op het laatst niet altijd lekker meer tussen ons, maar we hebben een boel plezier gehad samen. Kom nog eens een borreltje drinken. De
tap staat open drank staat altijd koud. Tabee en het allerbeste!
Nou. Niet zo heel erg dus.
