Geenstijl

Bløf, dat is voor mij toch met een pan vol mosselen op tafel praten over je relatie, daarna samen naar het strand lopen en dan even helemaal niets zeggen. Het gewoon laten gebeuren. In deze nieuwe Bløf tijd sta je met zijn tweetjes aan de waterkant met 300 op bamboestokken rammende Japanners achter je, die de oer-Hollandse muziek van Blof net dat stukje internationale allure meegeven. Bløf, dat is met je blote poten in het zand staan, naar de horizon kijken en er achter komen dat er verder helemaal niets is, dat je een kutvrouw hebt en dat je die negen kinderen misschien beter niet bij elkaar had kunnen neuken. Bløf, dat is je netten binnenhalen, de rottigste haring er uit halen en die verkopen aan de nummers 50 t/m 100 in de AD Haringtest.

Laten we aan de hand van een bekende Blof tekst proberen te begrijpen wat Bløf beweegt, wat Bløf zo intens maakt. Dansen aan zee Een prachtige titel die erg veel oproept. Iedereen heeft wel eens een keer staan dansen aan zee. Ik zelf toen ik hoorde dat Bart de Graaff zijn nier toch niet aansloeg en dat hij dus niet meer wekelijks kwam vertellen hoe lekker hij nu weer in zee had staan pissen. Ik gunde hem van harte een hernieuwd leven als dwerg, omdat hem dat financieel toch het meeste opleverde. Bart de Graaf zelf heeft misschien weer staan dansen aan zee toen hij hoorde dat hij er een kreeg. Dat is dus heel persoonlijk. Laten we naar het eerste couplet gaan. Daar komt mijn schip al aan Ik kijk vanaf het strand Schrijven in het zand Is voor mij nu wel gedaan Want de letters van je naam Blijven in het zand niet staan Een eenvoudige en heel eerlijke constatering. Echt iets voor Zeeuwen om een boek in het zand te gaan schrijven. Komen ze de volgende dag met wat publiek aan, hele boek weggespoeld in zee. Dat is dan weer de schuld van iedereen. Typisch Zeeuws, anderen de schuld geven. Peter van Vossen, zelfde verhaal. Een volkomen doorgeneukte inteeltkop op je schouders hebben en met zijn zestien broers iedere avond aardappels schillen en dode paarden uit het water trekken, maar nee, dat is allemaal onze schuld. `Schrijven in het zand is voor mij nu wel gedaan` staat voor Zeeuwse mislukking. Als Zeeuw iets aan willen pakken maar er de hersens gewoon niet voor hebben. Het is het inzicht van een debiel kind, maar dan op muziek. Zoals een baby je neus er probeert af te zuigen, zo schrijft Bløf verhalen in het zand en dan op muziek gaan mokken dat het niet blijft staan. Maar de wetten van het land Gelden niet op volle zee Dus ik neem je naam maar mee Gun me een vaarwel En vergeef me dat ik hardop Alle passen tel Heel vervelend gebruik, hardop de passen tellen. Ook weer iets typisch Zeeuws. Kom je ze tegen in Amsterdam, lopen ze keihard naar elkaar te roepen. 26.894, 26.895……Dat gaan we nu eens een keer niet vergeven. De tiefus voor ze. Eerst met zijn allen de zure mosselen zo geil mogelijk, met hun mosselkutlipjes heel strak tegen de wand van een glazen pot verpakken zodat je wankelend van geilheid de afdeling vleeswaren op struint en dan nu dit weer, al je passen tellen. Dat wetten van het land niet op volle zee gelden, dat is dan ook nieuws voor ze. Kolere. Dat is voor Zeeuwen dan een ontdekking, dat je op zee gewoon iemand dood mag slaan. Gelden andere wetten. Karl Noten, in een roeiboot van drie bij twee, die zou op volle zee naar hartelust de binnenkant van kinderdarmpjes kapot mogen fitnessen. Op zee gelden gewoon andere wetten. Dat weet iedereen. Laten we dansen, m'n liefste Dansen aan zee Laten we dansen, m'n liefste Dansen aan zee Een afscheidswals aan de waterlijn Dansen aan zee Eén voor je tranen Twee voor de mijne Drie voor de horizon Waaraan we verdwijnen Weer dat getel. Is obsessief. Ga naast een Zeeuw in de slagerij staan, dan word je gek. `Dag 1, 2, 3, 4 slagers, ik wilde graag 1 bestelling plaatsen en wel 2 tartaartjes, 1 voor de mijne, 1 voor de hare, en dan graag 4 magere riblappen, 2 voor de kinderen, 2 voor de mijne en 6 kilo half om half, 3 voor de buurvrouw, 2 voor de mijne en 1 voor de horizon, waaraan wij verdwijnen, goedendag.` Niet te doen. Dansen aan zee, dat legde ik al uit, dat kan heel particulier zijn. Je vrouw is zwanger, maar niet van jou en dan de opluchting. Kan. Jij wist wel wie ik was Zwaaiend met mijn jas Mijn armen wijd en leeg En een hart dat schreeuwend zweeg Dat steeds meer verlangde Naar de warmte van je wang Doen ze inderdaad ook, Zeeuwen. Zwaaien met hun jas. Zenuwenleiders. Heb je met ze afgesproken in de stad, zie je ze drie kilometer van te voren al met hun jas staan zwaaien. Kom je bij ze en dan zeggen ze: ´wist je wie ik was? Wist je wie ik was?´ Dat kinderlijke gedoe. Vreselijk. Warme wangen, die gaf ik ze graag. Moesten ze aan wennen, de mannen van Bløf toen ik ze een keer interviewde. Ik stel mijn eerste vraag, die zanger begint te antwoorden, hij zegt ´strand´en ik geef hem meteen een keiharde klap in zijn porem. Hij gaat door, weer een heel verhaal, hij zegt weer ´strand´, pang, weer een roei op zijn wang. Op een gegeven moment had hij door dat ik het alleen deed bij het woord ´strand´. Zei hij heel listig `kuststrook´. Vlam, meteen weer een op zijn wang. Ja, dan ben ik duidelijk. Je wilt een warme wang of niet. Dan niet later gaan zeiken. Laten we dansen, m'n liefste Dansen aan zee Laten we dansen, m'n liefste Dansen aan zee Een afscheidswals aan de waterlijn Dansen aan zee Eén voor je tranen Twee voor de mijne Drie voor de horizon Waaraan we verdwijnen Zelfde verhaal. 1 voor je kudttekst, 2 voor je drummer, 3 voor de invoegstrook, waaraan wij verdwijnen. Etc. Zeg dat het niets was Zeg dat ik droomde Zeg dat ik gek was Durf te zeggen dat ik droomde Zeg dat ik dom was Maar dromen deed ik niet Dat heb ik gedaan. Aangebeld bij Pascal. Hij doet open en ik zeg: ´je was gek! He, je was gek. Pascal, je was gek man, heb je het gehoord, je was gek, ja iedereen had het er over, helemaal gek was je man, ja echt, helemaal gek was je.` Heb ik een hele dag volgehouden. Volgende dag weer terug en zelfde verhaal, maar dan met dom. `Je was dom, dom was je, wist je dat, dom was je, ik hoor het net, dat je dom was` En hij steeds als een echte Zeeuw manisch tellen hoeveel keer ik dat dan had gezegd. Prachtig weekend was dat. Laten we dansen, m'n liefste Dansen aan zee Laten we dansen, m'n liefste Dansen aan zee Een afscheidswals aan de waterlijn Dansen aan zee Eén voor je tranen Twee voor de mijne Drie voor de horizon Waaraan we verdwijnen Zelfde verhaal. 1 voor je teksten, 2 voor je akkoorden, 3 voor de uit-voer-ring. Volgende keer `Stil in mij´ van `Van Dik Hout`