Dijkshoorn heeft schijt aan de zomer
Vakantie vind ik meer iets voor het Nederlands Omroepbestel. Zie je meteen haarscherp voor je, Ron Brandsteder naast een zwembad ergens in Thailand, om uit te rusten van een seizoen lang werken met een Mondige Negerin. Even een paar weken niet op commando dom voor zich uit lachen en 's avonds onbekommerd bezig zijn met zijn grootste hobby: hotelkamers vol smeren met zijn eigen stront. Iets uit de jaren vijftig vind ik het, vakantie. Proletengedoe. Je werk zien als iets dat moet worden onderbroken, om je weer even 'helemaal op te laden' en 'alles van je af te laten vallen.' Vakantie is voor domme klootzakken, zoals hier op GeenStijl.
Zo'n beetje de hele redactie is vanaf vandaag op vakantie. Treurig. Doordeweeks keiharde postjes tikken over pedofielen, maar sinds gisteren zit de heer Pritt wel gewoon ergens in bungalowpark de Kamperklippen samen met zijn kinderen uit te zoeken welke puzzel ze gaan leggen. Als zijn vrouw naar bed is nog even naar het pornokanaal kijken en op zondag naar kaasboerderij de Hoeve. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Fleischbaum, de man die niet voor twee consumptiebonnen zijn huis uitkomt, staat vanaf maandag gewoon weer ergens achter in de rij bij de Droomvlucht in de Efteling.
Ik heb schijt aan de zomer. Niks ontspannen. Doorwerken. Dit is de deal. Ik heb de komende drie weken vrij spel op GeenStijl. Hoxha is er voor de gebruikelijke berichten over de pliesie, clown Bassie, Van Jole en dat alles duurder wordt en niet goedkoper. Als er ergens door een agent een bon wordt uitgedeeld zult u nog steeds op GeenStijl lezen dat de dienstdoende agent zich 's nachts alweer door negen nierpatiënten in zijn reet liet neuken. Schande. Van ons geld! Dat blijft allemaal gewoon doorgaan. Geen paniek.
Ik sla die onzin over. Ik ga met jullie over kunst lullen. Kunst in al zijn aangrijpende verschijningsvormen. Ik denk dat jullie er aan toe zijn. Recensies van oude films, essays over verloren gewaand werk van bekende Nederlandse schrijvers, lyrische verhalen over oude volkssporten, een stripverhaal over een Klein Knaagdier Met Een Groot Hart, de eerste aanzet tot een fel realistisch kinderboek voor de Marokkaanse jeugd, columns over het programma Zomergasten, columns over het kunstprogramma De Gouden Kooi en verder waar ik zoal tegen aanloop. Audio-columns en recensies van nieuw uitgekomen cd's. Wat zingt Frank Boeijen nou eigenlijk? Voordat Multatuli bekend werd onder het pseudoniem Piet Paaltjens was hij ook actief als sneldichter in een circus. Ik bespreek zijn gedichten. En nee, klootzakken, dat is niet saai. Ik ga er eens wat leven in schoppen, stelletje Theater Abonnement Bezoekers van GeenStijl. Qua kunstbeleving is het niveautje FOK hier. Zeg tegen Joris de Lognazi 'Who's afraid of Virginia Woolf' en hij staat drie uur na te denken.
Daar gaan we verandering in brengen. Ik ben de komende drie weken overal. Wen er maar aan...