Geenstijl

Wonderlijk

Natuurlijk, je kunt iemand niet zomaar van de ene op de andere dag vervangen, maar je kunt wel vast het voorwerk doen, kleine strategische openingen optuigen waar Joe Biden zich straks met zijn stramme lijf doorheen kan wurmen op weg naar de uitgang, Jill in zijn kielzog. 

Vooralsnog maken de democraten geen aanstalten. Obama, in 2019 nog tegenstander van Biden als kandidaat, schaart zich nadrukkelijk achter de huidige president. En Biden zelf, in 2019 nog tegenstander van Biden als tweetermijnen-president, schaart zich nadrukkelijk achter zichzelf. Ondertussen worden we overspoeld met jubelende filmpjes van een toespraak na het debat, die zouden moeten bewijzen dat Biden wél fit en bij de pinken is en de bejaardenmishandeling donderdagnacht een incident was.

Erg overtuigend is het allemaal niet. Je ten opzichte van Trump positioneren als hoeder van de waarheid ligt weliswaar voor de hand (de man loog er donderdagnacht weer lustig op los), maar verliest elke kracht als je zelf zo aantoonbaar een loopje neemt met de (voor iedereen zichtbare) werkelijkheid:

Bovendien: hoe vaker je een leugen herhaalt, des te groter het gezichtsverlies als je er over een maand of wat alsnog op terugkomt. 

De huidige incarnatie van de republikeinse partij wordt met enige regelmaat vergeleken met een persoonlijkheidscultus, een sekte (niet geheel onterecht, kijk maar hoe het afloopt met dissidenten). Precies hetzelfde kan inmiddels gezegd worden over de democraten, die een seniele zenuwpees liever in het zadel de scootmobiel houden dan tijd in te ruimen voor enige zelfreflectie. 

Naar Amerika kijkend moeten we onwillekeurig denken aan een uitspraak van Sam Harris (in geweldige podcast, zie onder) kort na 6 januari: it is possible to have cancer and heart disease at the same time.