Geenstijl

Voorlopig slot, of moet het Hooggerechtshof straks ingrijpen in de Amerikaanse verkiezingsuitslag?

Nieuw in deze serie? De eerdere artikelen lees je hierrr. 

Terwijl we hard richting election night gaan – live hier op GeenStijl – komt ook het Amerikaans Hooggerechtshof weer in beeld. We beginnen met een bredere reflectie, om zo weer uit te komen bij dat Hof en haar rol in de verkiezingen.

**Cold November rain
**November begon goed met een weerbarstig roze blog dat dankzij u alweer twee jaar fier op eigen benen staat. Gisteren moest vooral de dag van Theo zijn, maar werd dus ook de dag van Wenen. Plaatsnaam nummer zoveel, met als voornaamste vraag wat de volgende wordt in deze macabere aanslagenbingo. Vandaag is het dus verkiezingsdag, die ver-van-ons-bed-show die ons eigen land toch raakt, met twee ongeschikte dinosauriërs die vechten om de machtigste plek op aarde. Kortom, het zijn vreemde dagen, in een nog veel vreemdere tijd.

Theo. Pim. Charlie Hebdo. Censuur. BLM. Policor. Aanslagen. Onthoofdingen. Cancellen en rassenstrijd. Waar zijn we in beland? Het lijkt de 4e eeuw in Rome wel, toen een beschaving zich wegkijkend naar de afgrond zoop en danste, waarna de barbaren binnenwandelden om voor duizend jaar de lichten uit te doen. Soms voelen we ons het orkest op de Titanic, dat maar doorspeelt terwijl het schip al onder water ligt. Ach, zolang het licht nog brandt, hier met die viool, kom, we spelen nog een liedje. 

**Alles voor het vrije woord
**Want we zijn zo graag een lichtpunt. Links noch rechts, maar iedereen bij naam noemend die de boel belazert. Of die nu Biden, Trump, Rutte, Klaver of Wilders heet. Of dit nu andere media zijn, de politiek in het geheel is, een bedrijf of een ideologie. Als vechters voor het vrije woord, het open woord, het recht van Teeuwen om alles te kunnen ridiculiseren en niemand een monopoly te gunnen op de waarheid. 

Ja. Een lichtpuntje willen we graag zijn. Ook voor u. Vooral voor u. Zelfs al houden we niet van bedelknoppen en verdient schrijverij in andere sectoren een veelvoud van wat we hier doen. Dan maar zonder dikke Porsche. Er zijn in deze tijd toch lichtjes nodig? Gelukkig, zijn we daarin niet alleen. 

**Een vuurtoren
**De uitkomst van de verkiezingen delen we hierbij maar vast mee: het is, en het blijft, een grote pleuriszooi, en dat duurt nog wel een tijdje. Democraten verachten Republikeinen en dat is wederzijds. Alles gaat in extremis, het leven wordt er niet mooier op, mensen worden er niet gelukkiger van en deze wonden zullen niet snel helen.

Toch is er in die rokende Amerikaanse puinhoop ook nog licht te vinden, een veel fellere dan wij op dit blog laten schijnen: the Supreme Court of the United States. Ja, echt, we know, dikke kans dat u tijdens deze reeks soms dacht “waar hebben ze het over?”. Chapeau dat u nog niet bent afgehaakt, want om alle voornoemde redenen is dit abstracte onderwerp zó de moeite waard.

Het Amerikaans Hooggerechtshof is de enige macht aldaar die nog wel behoorlijk functioneert. Een hoogste instituut van iets, waar het oneens zijn zonder onenigheid nog bestaat. Waar men oprechte en transparante keuzes maakt over moeilijke dilemma’s,  het leven sans rancune doorgaat als je eens verliest en je tegenstanders op een voetstuk staan. Stel je toch eens voor, dat iedereen met macht of invloed zo te werk zou gaan.

**Bijzondere mensen
**In deze reeks beschreven we daarom een handvol van die rechters, bijzondere mensen die in de private sector miljoenen konden plukken, maar meer wilden betekenen. Ruth Bader Ginsburg is nu een imposante naam uit het verleden, net als haar vriend en tegenpool Antonin Scalia, die het op zijn beurt met Thurgood Marshall ook maar weinig eens was. Toch waren ze allemaal ontegenzeggelijk helden van het vrije woord, hoeders van de vrijheid van een volk, in een tijdperk waarin dat net zo zeldzaam als bijzonder is. 

Die grote schoenen heeft Justice Amy Coney Barrett vanaf nu te vullen, inmiddels als volwaardig lid van het Hof, dat ook tijdens de verkiezingen haar werk stilletjes voortzet. Wat Barrett in haar hoorzittingen zei, voorspelt voor haar komende jaar of 40 in die rol alvast veel goeds:

Heeft ze een vonnis bijna af, dan leest ze alles nog eens door vanuit het verliezersperspectief. Ze beeldt zich in dat ze de moeder is van de verliezende partij. Hoe zou ze er dan op reageren? Teleurgesteld, natuurlijk, want je wilde winnen, maar, is er oprecht naar je geluisterd? Zijn je argumenten echt gehoord en overwogen? Snap je in elk geval waarom er anders is besloten, dat er een redenering aan ten grondslag ligt waar ook iets voor te zeggen valt? 

Als dat er is, kan een mens verlies aanvaarden, ook al blijf je het met het oordeel zelf altijd oneens. Legt Barrett deze compassie aan de dag, dan is het SCOTUS-licht bij haar in goede handen.

**SCOTUS en de verkiezingen
**In de afgelopen weken besloot het Hof al meerdere verkiezingszaken over dezelfde vraag: tot wanneer mogen per post ontvangen stemmen worden meegeteld? De lijn van het Hof daarin is duidelijk: men laat het aan de gekozen wetgever in de soevereine staten, die spreekt voor het volk. Nam die wetgever tijdig een duidelijke regel aan die niet compleet van lotje is getikt? Dan staat die regel en is het niet aan ongekozen rechters om de macht van het volk in de staten in te perken.

Iedereen (behalve dure advocaten) hoopt nu dat de uitslag either way vooral duidelijk zal zijn, om een herhaling van Bush v. Gore uit 2000 te voorkomen waarin SCOTUS Bush de overwinning gaf. Wanneer komt SCOTUS wel in beeld? Als een klein aantal stemmen discutabel en doorslaggevend is, in een staat die bepalend is voor de einduitslag. Enerzijds is die kans vrij klein, maar er zijn al zoveel rechtszaken aangekondigd dat het Hof vast een rol zal spelen. 

Voor nu sluiten we af met een kijktip. Nadat u election night  hier op GeenStijl heeft gevolgd zit u toch nog wel even binnen, thanks Obama Corona. Verrijk uw kennis in die tijd eens met een lading YouTube’s van deze rechters, zoals Scalia bij Cambridge (over een homoseksuele orgie), Chief Justice John Roberts in Minnesota, of een lezing van Elena Kagan op datzelfde podium. Van deze mensen valt werkelijk een hoop te leren, en dat doet ons aller lichtjes feller schijnen.

Deze serie wordt via crowdfunding gefinancierd. Waardeer je de inhoud? Doneer! Klik op de bunq button hieronder, bezoek bunq.me/BankofAmerica (hihi), of doneer direct op NL95 BUNQ 2040 8289 82. Thank you, cordially!