Geenstijl

🐐

ACHT JAAR. Acht lange jaren liet Bob Dylan ons achter met geluidsgenocide van onder anderen Ellie Lust, Tino Martin, Dries Roelvink, Paul McCartney, die de schoenveters van Bob Dylan nog niet mag strikken, coronacasualty René Froger en Jeroen van der Boom. Ondertussen konden we genieten van de Sinatra-drieluik Shadows in the Night, Fallen Angels en het heerlijke Triplicate, maar eindelijk eindelijk eindelijk komt de Amerikaanse René Karst met nieuw, eigen werk. Het heet Rough and Rowdy Ways en het is nu al het beste album van het jaar, veel beter dan die troep die Pearl Jam onlangs de wereld in heeft geslingerd, die ellende van Dua Lipa, die zweverige pillenruis van Tame Impala en alle Koreaanse kleuterschoolcrack waar de jeugd van tegenwoordig naar luistert. U koopt mans beste album Blonde on Blonde alvast hier (lp) en z'n op een na beste album Blood on the Tracks hier (cd). Heeeeel erg jammer dat er geen DWDD meer is.