Geenstijl

De admiraals van de Renaissancevloot zitten in een politieke Catch-22 gevangen. De schuit van de een maakt water, die van de ander nog bepaald geen vaart

En weer vuurt tankbataljon Otten een salvo af op de gehavende eenmaster van Thierry Baudet. En dat gaat wederom met de verfijnde klasse van een kanonskogel. Bij EenVandaag beschuldigt Otten zijn voormalige vriend openlijk van racisme: "Het boreale kwam niet uit de lucht vallen, dat komt rechtstreeks uit de jaren 30. En Baudet las ook allemaal dat soort boeken, over de ideologiën van Hitler. Baudet zat vaak tegen het racistische aan." Nou is het lezen over Hitler nog iets anders dan associëren met Hitler, maar op de Bontiusplaats en aan het Rokin is iedereen onmiddellijk op appèl geroepen. Die waren immers na één dom dinertje met Jared Taylor allang overtuigd van Baudets bruine bijbedoelingen. Otten lost hier slechts het eerste schot, de echte barrage staat morgen in de krant.

Hoe heeft het na jarenlange zegetocht toch allemaal zo kunnen lopen met FvD? Nou, dat zullen we hieronder eens even in contemporaine HISTORISCHE context plaatsen, want het is onderhand echt de vraag of Forum dit PR-fiasco gaat overleven.

Henk Otten was het cement onder de organisatie van de partij. Hij smeedde uit enthousiaste vrijwilligers, bestuursveteranen en experts uit politiek, media en wetenschap een solide stormram die voor de poorten van het partijkartel de kinetische energie van dertigduizend+ leden stond op te bouwen. Maar de troefkaart van organisatorische ausdauer Otten was Thierry Baudet, die politieke standpunten op pianomuziek zette en tot naar lavendel riekend proza wist te verfijnen - een gave die zijn aanbidders in idolate vervoering brengt, en zijn haters tot wilde agressie drijft. Twee kwaliteiten die tot twee Kamerzetels, twaalf senaatszetels en ruim twee jaar non-stop aandacht voor FvD hebben geleid.

Het Forum voor Democratie van Henk Otten wil minder belastingen, een beter ondernemersklimaat, een rem op de EU, een stop op massamigratie en meer inspraak voor de soevereine Nederlandse burger. Koers: recht door zee, op een gezond rechts moreel kompas zonder rabiaat "realisme", liefst zonder zolderkamergeleerden, opdringerig datingadvies en op bibliothecaire vergezichten gebaseerde beleidspunten.Maar een boreale uil van Minerva scheet op dat feestje. 

Nu is Henk Otten gebrouilleerd met Thierry Baudet en moet hij met enkele - destijds met eigen hand geselecteerde - vertrouwelingen opnieuw beginnen. De senaatszetel heeft hij al, evenals twee mensen die hem volgen: Dorine Rookmaker zag haar lijmpoging tussen Thierry en Henk geblokkeerd worden door Forum, zegde haar lidmaatschap vandaag officieel op en is nu Ottiaan. Ook Jeroen de Vries - van chauffeur via partijvoorlichter tot senator - stapt op & over, en voegt zich bij de kleine colonne van Henk de Tank.

Hoe zal het hen vergaan? In de ruzie met Baudet toonde Henk zich bereid om veel openheid te geven. Dat is: hij deelde uitgebreid en met veel details zijn eigen visie en overtuigingen in het dispuut. Nu hij zijn eigen lijst aan het samenstellen is, valt Ottens hand in de regie op: een zorgvuldige afstemming met de Telebelg, met de "toevallige" foto van Robin Utrecht op een terras ergens in De Rest van Nederland. Ook Rookmaker en De Vries die simultaan hun opzegging twitteren op de middag van dezelfde dag waarop ze bij EenVandaag hun verhaal doen - wederom in de zon op een terras - is een teken van strakke media-regie door de Ottianen.

Ook het racismeverwijt is slimme PR, want Otten weet dondersgoed hoe gretig dat wordt opgepakt, zeker door media die toch al van Thierry's FaScIsMe overtuigd waren. De mediaboodschap: drie senatoren beginnen voor zichzelf, omdat ze schrokken van het racisme van hun partijleider - en zo ligt de bal niet op zetelroof, maar gewoon bij Baudet.

Maar vergeet niet: bijna niemand stemde echter op een van deze Otten-senatoren. Die zetels hebben ze desalniettemin de komende vier jaar nog, en daarmee de tijd om hun afgescheiden amfibiemissie vaste grond onder de voeten te geven. Maar kunnen ze de licht zweterige geur van zetelrovend opportunisme en de valse wanklanken van Ottens wrok verdrijven zonder de lavendelbuiltjes en pianomuziek van een dromerige leider?

Die boreale dromer staat er nu zelf echter ook alleen voor - en hoewel ook hij omringd wordt door getrouwen, is Baudet eenzamer dan hij lijkt te beseffen. The saga continues, na de breek!

Het verhaal van lavendelzijde. Iets korter, want het mag een bekende vertelling heten: Thierry Baudet gebruikte het Oekraïnereferendum als springplank om samen met Henk Otten een politieke partij te maken van zijn debatclub 'Forum voor Democratie'. En hoe: na de geweldige sidekick-keuze voor Theo Hiddema, een campagne die vooral op internet heel veel tractie kreeg (en wind in de zeilen van woest blazende mainstreamers) pakten de kartelbrekers in maart 2017 twee Kamerzetels. 

De Renaissancevloot bleef vervolgens doorwerken, en werd beloond met nog meer goede wind. Thierry en 'Hid' leid(d)en menige mediadans en weten de spotlichten steeds op zich gericht, waarbij ook alle "negatieve" kwesties van hen afglijden als een referendumuitslag van de rug van Mark Rutte. Onderhuids blijft Otten een organisatorische kracht die een wetenschappelijk bureau, een jongerenafdeling en een route naar de volgende verkiezingen mede op poten zet. Via een succesvolle testcase (drie zetels in de Amsterdamse raad, aangevoerd door onverzettelijk powerhouse Annabel Nanninga) leidde dat tot een mega-zege bij de Provinciale Verkiezingen. Daarna kwamen echter heel snel de scheuren in de romp.

23 minuten victoriespeech blijkt 21 minuten te lang
Baudet - high on attention - geeft na de PS-verkiezingen zijn beroemde Boreale Uil van Minerva-lezing van 23 minuten, waar een "dit is fantastisch, iedereen bedankt, we gaan het kartel breken" van 2 minuten meer dan genoeg was geweest. De verkiezingsuitslag was immers de ware dreun tegen de deugers, nu werd die speech een stok om mee terug te slaan. Ditmaal werkte het, want ook intern klonk meer en meer gemor over Baudet en zijn boekwijze mijmeringen. Ook bij Otten, die verzucht in een interview met NRC: "Het is de vraag of je een politieke partij moet gebruiken als vehikel voor academische debatten die je zelf leuk vindt. Ik vind van niet."

Daarna zie je het verlies van grip zienderogen toenemen. Eerst treedt Otten terug als penningmeester. Daarna komt Baudet - op Twitter - met een verrassingsaanval op Otten, die als medewerker van de Tweede Kamerfractie wordt weggejorist maar nog steeds de senaatsfractie mag gaan leiden. Daarna volgen de EU-verkiezingen. Baudet deelt vlak voor de stembusgang een essay over Houllebecq en oogst daarmee (nieuwe) verwijten van vrouwonvriendelijkheid. Hij haalt er zelf de schouders over op, maar in verhouding tot de Statenverkiezingen haalt FvD met drie zetels een schraal resultaat in mei. Toen heeft Henk voor het laatst gehuild, want hij deelt wederom zijn verzuchtingen. Daarop wordt hij, gebaseerd op beschuldigingen van kasgraaien, uit het partijbestuur gegooid. Hij dreigt met aangifte tegen Thierry en daarmee is de politieke zomerstorm een feit.

Nu is Thierry Baudet gebrouilleerd met Henk Otten en zonder dat koersvaste kompas dobbert zijn Renaissancevloot langs ondiepe oevers met scherpe rotsen vlak onder de waterlijn. Het ziet er niet naar uit dat iemand weet waar het ruimere sop gevonden moet worden.

"Vooral doen"
Paul Frentrop is de ware wig die de breuk tussen Otten en Baudet forceerde, zo beweren kwade tongen. Om Baudet heen lijken belezen bibliothecarissen en ja-knikkers de nieuwe norm geworden. Geacteerde nonchalance doet vermoeden dat Baudet zelf denkt dat het allemaal wel over zal waaien: "Voor zover ik weet, is er niemand overgestapt. Maar als mensen een nieuwe partij willen oprichten, moeten ze dat vooral doen", zo wuifde hij al zijn personeelsproblemen weg in De Telebelg - om binnen een paar uur door de realiteit van twee daadwerkelijke opzeggingen te worden ingehaald. FvD was de grootste senaatsfractie, maar moet nu alsnog genoegen nemen met een gedeelde tweede plek met het CDA. De vvd is alsnog in beide Kamers de grootste partij.

Je kan niet onder twee verschillende vlaggen varen, zeker niet als de een zakelijke handelsroutes wil varen terwijl de ander juist koers zet richting het boreale Noorderlicht. Iedereen weet ook dat je geen wind maakt door in je eigen zeilen te blazen en die natuurkundige wet geldt net zo goed voor solozeilers Henk Otten en Thierry Baudet.

Henk de Tank is hoe dan ook weer aan het werk, met een offensiefje dat - wat je er ook van vindt - tenminste enig organisatorisch denkwerk doet vermoeden. En de lavendelprins? Die is in zijn eigen politieke theater tegelijkertijd zowel participant als beschouwer, maar lijkt dat eerste vooralsnog enorm te ontkennen, onder andere door een artikel uit 2014 (!) over zetelroof te delen. De vloot maakt ondertussen water, en 60% van de tijd is er niemand om op Thierry te letten.
INSTANT UPDATE: Draadje! Baudet doet geen aangifte tegen Otten, want dat kost alleen maar geld (huh, moet je daarvoor betalen tegenwoordig?) en noemt richtingenstrijd "gefantaseerd".
INSTANT AANGIFTE: Otten retweet & roept "SMAAD!1!!" & "See you in court!1!!" en there isn't enough fucking popcorn in the world for this.