Geenstijl

Ga er maar even goed voor zitten reaguurdertje, hier weer een vervelende en vermoeiende rant van uw favoriete Joop-auteur die de pik heeft op Terry. Het wordt een beetje een langdradig en vaag onderbouwd verhaal, maar de conclusie is helder: Terry heeft het leuk geprobeerd, maar zijn partij verliest steeds meer de mogelijkheid om uit te groeien boven het PVV/LPF-complex. Wat dat complex is? Dat is dat na een korte periode van electorale euforie de politieke beweging vervalt tot een hobbyclub voor idioten die de beleidsmatige koers van Nederland net zoveel beïnvloeden als de horoscoop van volgende week, omdat de zeteltjes gevuld worden met opportunisten en clowns, in plaats van met mensen die wel degelijk potjes kunnen breken. 

Wat is toch het probleem met al die rechtse beweginkjes? Het probleem is, kort gezegd, dat alle politieke partijen een voortzetting zijn van het maatschappelijke middenveld. Invloed is geen kwestie van zetels, maar een kwestie van het spelen van de wetgevende top van een grote piramide van maatschappelijke verbanden. Links haalt traditioneel zijn mensen uit de vakbeweging en de welzijnsmaffia (nu de vakbeweging dood is, is links ook dood). De liberalen - zeg D66 en deels de VVD - uit de denkende klasse en uit de juridische wereld. Let maar eens op hoeveel advocaten en juristen er in de politiek zitten: de ascendantie van het liberale midden is geen wonder, gezien de economie die zich steeds meer inzet op de gammakant van het verhaal. GroenLinks en PvdD zijn GreenPeace en WakkerDier met een stemkastje en klein Christelijk is het vestigiale overblijfsel van het ooit zo machtige confessionele blok, waar de dominees richting Den Haag staan de donderpreken. De ondernemerskant van de VVD is natuurlijk niets meer dan VNO/NCW met een sticker en eigenlijk zijn alle middenpartijen grotendeels gekaapt door de tentakels van transnationale verbanden, met name de EU. Denken dat zetels gelijk staan aan politieke macht is dom en naïef: nee, de onderliggende structuren zijn een stuk belangrijker in de polderdemocratie waar de checks & balances bestaan uit het atomiseren van de macht over gigantisch veel overlegjes, raadjes en commissietjes. Geen stoel aan de tafel bij deze instituten en de feitelijke macht is nihil (precies om die reden bleef GeenPeil trouwens niets meer dan een hilarische faal interessant democratisch experiment). Geen wonder dus dat de Grote Greet met een bak zetels een stuk minder uitricht dan kleine partijtjes als de SGP en de PvdD die misschien wel weinig zetels hebben, maar via de kerk en de goede doelen een veel groter maatschappelijk middenveld hebben. 

Wat is dan de machtsbasis van boosrechts? Niets meer dan boosheid en ressentiment. Er zit geen verband in de motley crew van kale motorrijders met een hekel aan Turreke, provincialen met een hekel aan Turreke en pseudo-intellectuelen met een hekel aan Turreke. Inderdaad, de "boze witte man" (m/v/asha, kan ook van kleur zijn, zie bijv. de Hindoestanen die massaal op Greet stemmen) is een leuk deel van het electoraat en je kan er prima wat zeteltjes mee sprokkelen, maar het geeft geen toegang tot enig ander overleg. Anders dan wat de Joop en muppets als Cas Mudde u doen geloven is dit echter geen extreem-rechtse lente of überhaupt maar een minieme bedreiging voor het bestel. Er zit namelijk verdomd weinig organisatorisch talent en maatschappelijke wind in de zeilen van de populisten. Geen honderd nevenfuncties, geen goede doelen, geen denktanks, geen gemeentelijke belangen: alleen boze mensen die vaak in eigen kring een beetje een buitenbeentje zijn en daarom maar bij de ressentimentspartij gaan. Hero Brinkmannetjes, Matjes Herben, Bosmaatjes: allemaal mensen met een gespannen verhouding tot hun traditionele wereld. Je ziet het ook in de mensen die zich bij deze partijen voegen: dat zijn geen spelers op het maatschappelijk middenveld, maar juist typetjes die op de maatschappelijke reservebank zitten. Kleine ego's, grote theorieën en wezelachtige karakters die op elke bandwagon springen die maar voorbijkomt. Neem bijvoorbeeld het tragische verhaal van Arnoud van Doorn: vroeger minion voor de Peroxidegermaan, nu schandknaap voor de sjeiks. Een ruggengraatloze opportunist die in 1940 bloemen stond uit te delen aan de Stahlhelmen maar in 1945 meteen een correspondentiecursus Engels bestelde. 

Kijk maar eens naar de Nurk van dit weekeinde: daar wordt de beweging rond Baudet gepresenteerd en het is eigenlijk een beetje een zielig gezicht. Wat studentjes, wat Elschottiaanse kleine krabbelaars (ondernemers!) en een enkele tot relatieve seniliteit gereduceerde prof. dr. (hoi Cliteur!). Je ziet dezelfde LPF-tendensen; dezelfde combinatie van ambitie en knulligheid. Zelfs zo iemand als Jort Kelder probeert toch nog altijd een beetje een ironische afstand te bewaren tot deze bende - geen wonder dat hij geen zin heeft om als een soort Gonny van Oudenallen de geschiedenis in te gaan. 

Wat eigenlijk het punt is: een partij waarin een loser van het kaliber Yernaz Ramataursing boven kan komen drijven is geen partij voor grote mensen, maar een LPF 2.0. Yernaz is een vrij vriendelijke maar aartsdomme idioot die alleen een plekje heeft in het publieke debat omdat hij mentaal geretardeerd genoeg is om zonder schaamte en zelfinzicht domme libertarische dingen te roepen. Een IQ'tje kamertemperatuur dat ooit een half boek van Ayn Rand in samenvatting heeft gelezen op het internet en sindsdien bekend staat als de grote libertarische denker. Redacties van radioprogramma's die bang zijn om "te links" over te komen nodigen hem dan uit voor de het "rechtse geluid" - ondanks dat het niets voorstelt, of misschien juist wel daarom - en zo krijgt zo iemand die groep vijf nog niet helemaal voorbij is qua politieke denkbeelden ineens een beeld van zichzelf dat het een uiterst belangwekkend commentator is. Heel grappig, libertarische standpunten voor iemand die de dertig nadert maar nog nooit een echte baan heeft gehad, maar een beetje droevig is het wel. Geen polletiek avontuur heeft hij niet meegemaakt: Jantje Roos, de Libertarische Partij en uiteindelijk de Terry. Kortom, een joker, een nonvaleur, die nooit in een andere maatschappelijke structuur van waarde is, behalve als "opiniemaker" en talk, zoals schrijver dezes maar al te goed weet, is cheap. Het is bijzonder verdrietig als dat het beste is waarmee de Terry op de proppen kan komen. Als dat de oorlog moet winnen in 020, nota bene de grootste stad van het land en de thuisbasis van het forum, dan moet het met het maatschappelijke basis waaruit de Terry kan selecteren wel erg bar gesteld zijn. Flankeer dat met een gesjeesde VVD'er en Tante Bel (over de Roze Doden niets dan goeds) en het resultaat is pover: een netwerkloos blaatpartijtje.

Kortom, ook het FvD gaat ons niet verder helpen in de strijd tegen de TINA-politiek van de eurocraten. De macht is te sterk geconcentreerd in transnationale verbanden, in maatschappelijke middenveldjes. Het leek nog zo hoopgevend dat de Terry zijn anti-elitaire partij juist begon vanuit de elite, vanuit de academische omgeving, maar uiteindelijk weet de Renaissancevloot toch kennelijk te weinig matrozen te ronselen in de structuren die er toe doen. Ook was het slim om in Rotterdam aan te haken bij een partij die wel wortels heeft in een bestaande stad, Leefbaar: maar meer dan een gelegenheidsalliantie is het niet. De gretigheid om in Amsterdam toch mee te doen met een lijst losers toont maar aan dat het ongeduld om Nederland nu echt te veranderen (yeah, right) groter is dan de aantrekkingskracht naar de rest van de samenleving toe. Blijft over: een platform voor een narcistische mix van brillantine en 19e eeuws Sociaal-Darwinisme in een goed pak. Een zaal vol Vinexspenglertjes die met een das van pappie en een lidmaatschapskaart van hb0-Dispuut "Amicitium et Fidelitas" in Deventer vindt het dan misschien wel prachtig, maar de ware revolutie blijft voorlopig nog even uit. 

En dan tot slot even een tweetje van notoire linksdebiel Sander Philipse, die zo aardig was om de rantings van Baudettie even onder elkaar te zetten.