Dijsselbloem begon het gesprek over de volgende zilvervloot aan gratis geld naar Griekenland met een opmerking over “drank en vrouwen”. Dit terwijl Jeroen dondersgoed weet dat alle hulp aan Griekenland voornamelijk is gebruikt om Duitse banken en andere domme beleggers van hun ondergang te redden. Iets later komt het vaste valse dilemma. Griekenland moet gered worden, of Griekenland moet uit de euro. Griekenland hoeft helemaal niet gered te worden, ze hebben weer een primair begrotingsoverschot. Dit betekent dat het hele volgende noodpakket louter gebruikt wordt om rente te betalen aan hulpverleners en af te lossen aan hulpverleners. Erger nog, het primaire overschot gaat óók nog eens op aan rente en aflossing. Op papier red je de regering in Athene, onder de streep alleen politici die een mooi weer show willen volhouden, beweren dat iedere euro met rente terugkomt en in de eurozone nooit een land zal falen.

Griekenland hoeft ook helemaal niet uit de euro. Zelfs een land wat zijn staatsschuld niet meer betaalt, kan nog steeds rekenen, oppotten en ruilen tegen een munt waar binnen de staat een tekort aan is. Dan moet het wel snelle keuzes maken wat wel of niet betaald wordt, maar dat lijkt me bij uitstek een gezond marktprincipe. Omdat er weer een primair begrotingsoverschot is, komt er meer belasting binnen als er uitgaven in het land zelf zijn. Athene hoeft dus alleen te kiezen tussen schuldeisers, op straat veranderd er niets. De Amerikaanse dollar heeft zelfs een ruime ervaring met staten die in betalingsonmacht raakten. 23 keer ging het fout, geen enkele staat verliet definitief de dollar. De ene helft veroorzaakt door de Engelse centrale bank, de andere helft dankzij de Amerikaanse burgeroorlog. De confederale staten hebben zelfs nog een paar jaar hun eigen dollars gedrukt, het leidde niet tot de val van de USD. Ik vraag me echt af waar het angstbeeld op een val van de euro bij een default van kleine staten op gebaseerd is, aangezien haar grote broertje zelfs een forse burgeroorlog overleefd heeft. Eigenlijk is het enige wezenlijke wat veranderd bij uitblijven van het volgende noodpakket dat Griekenland officieel in default gaat. Daar zitten een aantal grote banken, beleggers en investeerders totaal niet op te wachten. Die hebben verzekeringen tegen wanbetaling van de Griekse staatsschuld uitgeschreven, en die moeten stevig betalen als Griekenland eindelijk officieel doet wat al negen jaar praktisch gebeurd. Helaas niet betalen aan ons, maar aan andere beleggers. Hier wordt voor de tweede keer de ellende van bankiers door de mantel der liefde van politici bedekt. Eerst werden hun domme leningen aan Griekenland door de belastingbetaler afgetikt, en nu vegen we de ellende onder het tapijt, zodat verzekeraars niet hoeven uitkeren. De schuld deels kwijtschelden lag politiek te gevoelig. Dus werd bijna alle rente op de schuld met terugwerkende kracht kwijtgescholden en de terugbetalingstermijn verlengd. Een lagere rente op een langere rentevaste periode. 2,5%punt renteverlaging op het bilaterale schuld van €53 miljard is een cadeautje van 1,325 miljard per jaar. Ik noem dat negen miljard kwijtschelden in zeven jaar. Hetzelfde is ook met de andere schulden bij het ECB, IMF en andere partijen gebeurd. Sommige rentes liggen beneden de inflatie, wat letterlijk een weggeefactie is. Griekenland uit de euro zetten is ook compleet zinloos. Of de staatsschuld blijft in euro's noteren en dan zal een snel in waarde dalende nieuwe drachme het aflossen niet makkelijker maken, eerder moeilijker. Of de staatschuld zal bij gratie van Europese politici in drachmes omgerekend mogen worden, wat dankzij hetzelfde koersverloop van de nieuwe drachme een kwijtschelding zonder gezichtsverlies en zonder enige buitenlandse controle wordt. Bijna tien jaar probeert de EU, de ECB en het IMF Griekenland te redden. Daarmee duurt deze financiële veenbrand langer dan bijvoorbeeld de depressie in Argentinië na het loslaten van de peso-dollar koppeling. Na negen jaar onder curatele staan, wordt het tijd dat de curatoren ook eens verantwoording gaan afleggen. De Griekse toeristische sector heeft een tijdelijke opleving omdat in concurrerende landen zoals Turkije, Syrië, Egypte, Libië, Tunesië en Algerije oorlog wordt of werd gevoerd. Zodra de rust terugkeert, mogen Griekse hotels die dankzij nieuwe belastingen de markt uit zijn geprijsd, gaan concurreren met hotels aan de andere kant van de Middellandse zee. De ene pijnlijke hervorming na de andere, die allemaal Griekenland niet geholpen hebben. Staatseigendommen zijn niet behouden als onderpand, of overgedragen aan landen die Griekenland gered hebben, nee die zijn midden in de crisis voor spiegeltjes en kraaltjes verkocht. Daarmee is het fysieke onderpand onder de leningen uitgehold. Vroeger was een staatsschuld een hele betrouwbare belegging. Nu de onderdanen van een staat binnen de EU steeds mobieler worden qua vestiging, arbeid en belastingafdracht, zal de belegger zich af moeten vragen aan wie die uitleent. Een kwart van de Griekse jeugd werkt inmiddels buiten Griekenland. Ook het menselijke onderpand verdwijnt. Wanneer de ene generatie de unie oplicht, lid wordt, zich helemaal drie slagen in de rondte leent, zal de generatie erna economisch vluchten, in plaats van betalen. De Nederlandse staat heeft zich tegen die exodus beschermd door de nationale staatsschuld deels op naam te stellen van Nederlandse emigranten, onder de noemer van het sociale leenstelsel. Deze politieke wispelturige gijzeling vanuit de Troika geeft een exodus en een klimaat waarin geen duurzame investeringen door te rekenen zijn. Is de EU, de euro, de Griekse staat en de markt niet het meeste gebaat bij duidelijkheid? Om een zo stabiel mogelijk fiscaal, financieel en economisch klimaat te krijgen? Wat vertrouwen en groei geeft? Jeroen Dijsselbloem, knip de navelstreng door. Maak een einde aan de transferunie.