Wat is er nodig om ons Kabinet of Kamer nog te beïnvloeden? Wanneer is een protest omvangrijk genoeg? De grootste demonstratie uit de Nederlandse geschiedenis waren een half miljoen mensen die protesteerden tegen kernwapens. Die raad werd ter zijde geschoven, de kernkoppen liggen in Volkel. We verketteren Trump om de herstart van de wapenwedloop, terwijl we al een halve eeuw in die wedloop meehobbelen, achterin het peloton. Het is niet de bereidheid om te protesteren die gedaald is, het is de bereidheid van politici om te luisteren in plaats van te horen. Daarna kwam een referendum over de Europese Grondwet. Bij een opkomst van 63,3% stemde van de NL bevolking 61,6% tegen. Toen vond premier Balkenende diezelfde avond dat aan het signaal van de kiezers recht moest worden gedaan. Het is tekenend hoe Mark Rutte later exact diezelfde woorden zal misbruiken. De concept Grondwet werd gedegradeerd tot verdrag, maar verder grotendeels ongewijzigd doorgedrukt. Deze week schoof de Kamer een advies van tweeëneenhalf miljoen Nederlanders terzijde, Op notabene de laatste vergaderdag voor de verkiezingen. VVD, PvdA, D66 en GroenLinks stemden voor. Die hebben nu nog 89 zetels. Kijken we naar de laatste cijfers van de zeven grote peilers dan zien we waarom Mark Rutte verder uitstel niet meer riskeerde. I&O research geeft deze combinatie 77 zetels. De Politieke Barometer 70, Maurice de Hond 68, Kantar Public 71, NOS peilwijzer 71, EenVandaag 66 en LISS-Panel 74 zetels. Het was dus maar de vraag of na de verkiezingen nog een meerderheid te vinden was voor het negeren van het referendum en deze instemmingswet.

Zo spoedig mogelijk kent dus een nieuwe terminologie. Eerder was niet mogelijk, want dat moest de Senaat voor de verkiezingen stemmen, alwaar deze vier partijen op slechts 35 senatoren komen. Het is al bekend dat enkele CDA-senatoren zullen buigen, alleen is draaien direct na de belangrijkste verkiezingen in ons systeem een stuk goedkoper en makkelijker, dan ervoor. Deze week mocht Omtzigt nog inhoudelijk helemaal losgaan op deze vier, na 15 maart krijgt hij de dolk in de rug. Het laatste debat was tekenend. Aan de ene kant vier partijen die betoogden dat het inlegvelletje “recht deed” aan de kiezer. Letterlijk Jan Peter all over again. Aan de andere kant de Raad van State en haar Europese concullega's die ditmaal netjes vooraf het tegendeel beweren. Het lijkt alsof Kabinet & Kamer niet meer vatbaar zijn voor de rede, de mening van de meerderheid van de bevolking of adviezen vanuit haar eigen adviseurs. Deels is dat logisch. Adviseurs kunnen elkaar tegenspreken. Erger nog, het volk kan aan de ene kant lage belastingen willen en aan de andere kant onbeperkte gratis zorg. Maar dat is hier niet aan de orde. De keuze is tussen loyaliteit aan het eigen volk, of loyaliteit aan verre landen, geopolitieke spelletjes en de eigen carrière. Als zij al niet voor ons opkomen, wie dan wel? Dichterbij huis, hetzelfde beeld. Vorige week vermoedde ik al dat de CPB doorrekeningen bespeeld werden. Ik was naïef en vermoedde slechts kleine afwijkingen tussen verkiezingsprogramma en ingeleverd huiswerk bij het CPB. Seven toonde aan dat GroenLiegt met acht miljard manipuleerde. Drie procent van de jaarlijkse begroting van de staat. 50Plus kwam tot de conclusie dat haar plannen financieel niet klopten, en moest negen miljard corrigeren. Net toen bekend werd dat Henk Krol niet alleen als directeur pensioenen niet betaalde, subsidies niet verantwoordde, maar ook fraudeerde met de fiscale bijtelling en net zoals Jesse Klaver loog over zijn studie. De man kwartet met relletjes. D66 is een halve eeuw geleden de Kamer ingekomen voor bestuurlijke vernieuwing. Die vernieuwing begon met een poging de kloof te dichten met referenda, gekozen burgemeesters. Inmiddels richt de partij zich steeds meer op het verhuizen van onze soevereiniteit naar de Europese Unie, zonder draagvlak bij de Nederlandse of Europese burger. De PvdA staat gemiddeld tussen de twaalf en dertien zetels in de peilingen. Toch zegt Asscher alleen als premier in een Kabinet te willen zitten. Normaal levert de grootste partij de nieuwe premier, en zijn er in de peilingen zes partijen groter dan de PvdA. Asscher geeft hier dus aan dat een stem op zijn partij zinloos is, hij gaat toch niet regeren. We verkeren in een melange tussen factfree politics en politici die zich niet geketend voelen door de kiezers die zij beweren te vertegenwoordigen. We wijzen met de domineesvinger naar Donald J Trump, maar vergeten het eigen huis. Het representatieve parlement is haar bestaansrecht aan het opheffen. Directe democratie is niet alleen haar opvolger, maar ook haar voorganger. Het laatste woord is aan de kiezer. Bukt deze nog een keer, of stropen we de mouwen op en gaan we het zelf doen? De kloof dichten kan bij de Piratenpartij, Geenpeil en StemNL.