Jattende en rovende asielzoekers terugsturen ho maar, maar als je met de beste bedoelingen naar Nederland komt voor een masteropleiding en je man verdwijnt in Pakistan (na een aantal kritische tekstjes op Facebook) kun je stikken. Waqass Goraya woont al negen jaar in Nederland en na wat lullige tekstjes over conservatieve krachten in Pakistan was het raak. Weg.
Foetsie, na een bezoekje aan zijn geboorteland. Vrouwlief Mesha hoopt nu zelfs dat Waqass gewoon dood is, want in een martelgevangenis in Pakistan zitten: dat wil je niet. Dus roept ze met een emotioneel betoog op de
radio de hulp in van MinBuZa Bertje Koenders. Wel een verblijfsvergunning, geen staatsburger: dan weet je het wel. Bertje douwt een banaan in zijn oor, leeft mee met Mesha, hoopt dat Waqass wordt vrijgelaten, volgt de situatie op de voet en roept verder heel hard lalalala. De Nederlandse ambassadeur gooit nog een balletje op bij de autoriteiten, maar de samenvatting van het verhaal is gewoon zoek het uit. Bloggers oppakken, altijd kut. Doe eens effe je best, Bertje! #freewaqass
