Geenstijl

Vier dagen duurde het voor het OM de minister informeerde dat de Berlijn-terrorist in Nederland was geweest. We tappen heel Nederland af, maar verwerken die informatie niet snel genoeg. Met die affaire sloot Steur vorig jaar af. (De tweede keer dat Ard een terrorist doorliet.) Dit jaar opende Steur met een tweet die bij de straatpolitie compleet in het verkeerde keelgat schoot. Deze week werd duidelijk waarom de onvrede zo diep zat. Er blijkt een onderzoek te liggen dat politie & justitie de greep op delen van de samenleving kwijtraakt. Alleen is er in de top besloten dat onderzoek aan te bieden aan het volgende kabinet, na de verkiezingen. Begrijpelijk, allemaal topambtenaren, politici, politieke partijen en een minister die als lemmingen willen blijven in het systeem, want dure hypotheek, echtgenoot, maîtresse en verwende kinderen. Toch hebben deze heikneuters een spoedcursus staatsrecht nodig.

De Kamer Uit Artikel 68 van de Grondwet volgt dat de minister deze informatie dient te delen met het parlement, en daarmee dus ook met u. Er komen op 15 maart verkiezingen. Het idee dit onder de pet te houden totdat uw stem is afgetroggeld, is een ontkenning van onze democratie. Dit is een politieke doodzonde, waarvoor Ivo Opstelten en anderen zijn afgetreden. Deze casus is nog een aantal gradaties erger omdat men hier probeert de verkiezingsuitslag bij te sturen, door de vuile was in een bureaulade te verstoppen. Het moest gelekt worden aan Trouw. Ard van der Steur noemt het lek een discussiedocument om in de toekomst verbeteringen te zoeken. Laat er nu ook een financieel discussiedocument zijn, dat in dezelfde toekomst kijkt, de begroting. 21 december werd de Justitie-begroting goedgekeurd. Koud drie weken later blijken die cijfers al compleet achterhaald. Erger nog, ze hebben nooit geklopt. Dit dossier verdient een inhoudelijk debat in de campagne op basis van de echte cijfers, samen met verschillende accenten in verkiezingsprogramma's. Om daarna al die loze beloftes weer in de prullenbak te laten verdwijnen tijdens de formatie of de regeerperiode. Openlijk erkennen van het probleem is de eerste transparante stap naar een oplossingspoging. De Procedure Trouw schuift helaas in haar artikel de dalende aangiftebereidheid volledig in de schoenen bij de burger. Dat de politie een beleid heeft om actief de aangiftecijfers naar beneden te sturen ten einde betere oplossingscijfers te kunnen fabriceren blijft achterwege. Dat buitengewoon opsporingsambtenaren zonder meerjarige MBO, HBO of universitaire politie of juridische opleiding zaken kansloos of civiel verklaren ontbreekt. 70% van de internetaangiften gaat de prullenbak in. Gebrek aan opsporingsindicatie is het verhaal. Dit is veel meer een gebrek aan doorvragen van agenten. Het is immers een leek die aangifte doet, cruciale feiten komen pas boven tafel als een ervaren agent op basis van de politieopleiding zuigend doorvraagt. Zelfs als je die zaak niet met nabellen oplost, voelt de burger zich tenminste gehoord en leert die waar op gelet moet worden. Een slachtoffer komt met naam en toenaam in het strafdossier, maar de privacy van een veroordeelde dader wordt wel beschermd. Deze weeffout hebben Ivo & Ard ook niet hersteld. Op basis hiervan adviseert de politie slachtoffers van (ernstige) misdrijven om geen aangifte te doen om represailles & escalatie door de daders of hun vrienden & familie te voorkomen. De Pupil Jonge criminelen voelen zich onaantastbaar en worden gesteund in die gedachte door een veel te lage pakkans, samen met de verwachting dat werkstraffen of detentie niets voorstellen. Het mooiste effect van strafrecht is afschrikking, als dat lukt eindig je zonder een nieuwe crimineel en zonder een nieuw slachtoffer. Dat effect ebt weg. Als een wereld zonder criminaliteit het doel is, faalt het systeem tijdens het delict. Daarom is het logisch dat recidivecijfers teleurstellend zijn. Alleen dat is niet het hele verhaal. Vergelding zodat slachtoffers geen eigen rechter gaan spelen of preventie doordat criminelen tijdelijk niet in staat zijn te recidiveren en daarmee slachtoffers rust geven zijn net zo nobele doelen die wel bereikt worden. Het zwarte licht Tenminste, als de veroordeelde niet behoord tot de 12.000 die nog gezocht worden. Cellen genoeg. Het aantal voortvluchtigen dat meer dan vier maanden cel heeft openstaan, is tijdens Rutte I & II met 50% gestegen. Ook hier zet Ard in om de kortgestraften op te pakken om het totaalcijfer te manipuleren, terwijl de grotere zaken blijven liggen. Martin Kok van Vlinderscrime toonde voor Powned feilloos aan dat gevangenissen zo lek als een mandje zijn voor drugs. Het saboteert het leereffect van detentie omdat criminelen óf van de kaart zijn, óf zich continu concentreren om methodes om de volgende fix te hosselen. Dit staat gevangenen in de weg af te kicken, bezig te zijn met hun behandeling en zich voor te bereiden op een respectabel leven. En zo ziet recidive het levenslicht. De Aanslag Net toen je dacht het geleuter over de studentikoze olifant in de politieke porseleinkast weer gehad te hebben, kwam er nóg een konijn uit de hoge hoed: Mark Rutte beloofde de onderste steen in het onderzoek naar MH17, een journalist toonde pijnlijk duidelijk aan dat er nog steeds menselijke resten op de grond liggen. Misschien was het respectloos van die journalist zaken terug te brengen in een vuilniszak, maar die misstap der etiquette is compleet verwaarloosbaar bij de respectloosheid van Nederlandse en Oekraïense kabinetten. Na dertig maanden nog steeds geen staakt het vuren, vrede, volledig onderzoek of volledige repatriëring. Er komt uit de ivoren torens geen excuses, maar de mededeling dat de nagekomen zending geen waarde heeft in het strafrechtelijk onderzoek. Het simpele feit dat niet al het beschikbare bewijs is verzameld is, is al waardevol. Het zegt namelijk iets over de zorgvuldigheid en volledigheid van het proces. Desinteresse in niet verzameld bewijs is een vorm van tunnelvisie. Hoogste tijd Ik begin me steeds meer af te vragen of de academische reservespeler deze reeks fouten niet bewust aan het maken is. Zo dom als 22 maanden aan ellende doen vermoeden, is de subsidie melkende, slavendrijvende kasteelheer niet. De corpsbal heeft Universiteit Leiden afgevinkt. Zou hij zijn ministerie een pussende puinhoop laten om zijn collega`s uit de wind te houden? Dit oeuvre van Ard had zelfs Harry Mulisch niet kunnen verzinnen. Met tientallen partijen die meedoen aan de verkiezingen samen met de huidige peilingen is een lange formatie op komst. De reeds aangeschoten en onhoudbare minister heeft ook nog eens een demissionair rampjaar voor de boeg. Wanneer houdt hij de eer aan zichzelf? Wanneer verlost de Kamer, het kabinet of de VVD hem uit zijn lijden?