Geenstijl

De grote broer van Tarik Zazah had Andrey Karlov nog niet doodgeschoten of bij IS gingen twee Turkse soldaten in de fik. IS-strijders haalden de mannen uit hun kooi en lieten hen vervolgens op handen en voeten naar hun persoonlijke Golgotha kruipen. Grijze wolven werden gereduceerd tot zwartgeblakerde honden. Het executiefilmpje dat donderdag en vrijdag de wereld over ging laat veel meer zien van de verbranding dan het filmpje over de Jordanese piloot. IS heeft klaarblijkelijk wat duidelijk te maken aan de wereld. Eerst zien we Erdogans banden met Putin. De montage toont het beeld van twee innige matties. Daarna zien we beelden van de strijd. Ontploffingen, geschiet, tanks en afgevuurde raketten die lichtjes zigzaggend op hun doel af suizen. Daarna komen de door de bombardementen verbrande en bedolven kinderen in beeld. Kinderen doen het altijd goed in propoganda. Op schoot bij de leider bewijzen ze de barmhartigheid van de beweging, en zelfs een 'juistheid' die dan door de onschuldige en daarmee ultiem neutrale kindertjes wordt waargenomen. Verbrand en verwond zijn de kindertjes weer een sterk beeld om de nietsontziende kwaadaardigheid de tegenpartij aan te tonen, Turkije in dit geval. Het Turkije dat samenwerkt met de grote boze Russen. Vervolgens komt de beul aan het woord. Een Turkse beul. IS speelt scherp in op de nationalistische tendensen van de regio. Eerder al lieten ze een Koerdische generaal een Koerdische stad veroveren. Het is die extra vernedering. Het salafisme is inderdaad, ook naast andere islamitische stromingen, opvallend multiraciaal. Een van de weinige lichtpuntjes in dit inktzwarte ideologische wangedrocht. Dat maakt wel, dat ze als geen ander over het nationalisme kunnen heen pissen dat vrijwel alle andere groepen en bewegingen in en om het conflict lijkt te drijven. Dus Turk verbrandt Turk. Beul drukt op knop, en het vuur begint te kruipen. Over het touw naar de soldaten. Deze spartelen, schreeuwen, huilen, gillen en alle andere dingen die u en ik ook zouden doen als we in brand stonden. De lichamen worden op een gegeven moment zwart en bewegen nauwelijks meer. Bij de ene soldaat word de tong gefilmd die in en uit de mond gaat, bij de andere soldaat komen er bellen uit zijn mond. Het vuur drijft het vocht uit hun lichamen. Alles haarfijn in beeld gebracht. Bizar.

De apologetische vogels zitten al in het gelid. Op hun bekende takken, hun bekende liederen ten gehore brengend. Het is geen Islam. Het is de Mossad. Het is de TFP. Het is de HCN. Het is de PVN. Maar zeker niet de Islam. Al is er een moslimgroep die ik soms verdenk van enig extremisme, dan nog is het verbranden van mensen iets dat ab-so-luut geen plaats heeft binnen de islam. IS laat de beelden van de gebombardeerde kinderen niet alleen zien om de beestachtigheid van Rusland en mattie Turkije aan te tonen. Met die beelden geven ze aan dat de Russen een oog en een tand hebben genomen van de moslims, en dat het dus tijd is voor oog om oog, tand om tand. Beide soldaten komen aan het woord in het filmpje, en wanneer de tweede soldaat aan het woord komt, verschijnt de volgende koranvers uit hoofdstuk "de bij" in beeld: "En wanneer jullie bestraffen, bestraft dan in overeenstemming met wat jullie aangedaan is. Maar als jullie geduldig zijn is dat beter voor de geduldigen." Hier zien we dus een onderbouwing uit de Koran waarmee IS haar oog-om-oog-straffen onderbouwt. Ook Ibn Taymmiyah deed een oog-om-oog fatwa de deur uit, waarmee IS het verbranden van de Jordaanse piloot rechtvaardigde. De shariah kent eveneens het verhaal van oog-om-oog; het principe van Qisas. Dan zullen er moslims zijn die dan zeggen 'maar verbranden, dat gaat toch echt te ver'. In dat geval moeten we kijken naar de praktijk van Mohammed en zijn naaste metgezellen. In de meest voorname hadith-collectie (Sahih el Boegaarie) lezen we het volgende: "Er werden bepaalde zanadiqah (atheïsten) voor Ali gebracht, en hij verbrande hen. Dit nieuws bereikte ibn Abbas die daarover zei: 'als ik hem was geweest had ik het niet zo gedaan, omdat profeet Mohammed zei dat je niemand mag straffen met de straffen van Allaah (verbranding). Ik had ze gestraft volgens de uitspraak van Mohammed: 'hij die zijn geloof veranderd, dood hem (onthoofding)." In dezelfde hadith-collectie lezen we eveneens het volgende: "Het is overgeleverd van Aboe Hoerairaah dat de profeet heeft gezegd: 'geen gebed is zwaarder voor de hypocrieten dan het ochtendgebed en het avondgebed, en al hadden ze maar de beloningen gekend van deze gebeden, dan kwamen ze naar de moskee al zouden ze kruipend moeten komen'. De profeet voegde daar aan toe: 'zeker, ik was voornemens en ik stond op het punt om het bevel te geven aan de moe'adhin om tot het gebed op te roepen, en ik zou een man het bevel geven om het gebed te leiden en zou vervolgens met fakkels de mannen in hun huizen verbranden die niet voor het gebed naar de moskee waren gekomen." Dan een tekst over de straf voor seks tussen twee mannen: "Het is overgeleverd van Khaalied ibn Walied dat hij een man aantrof van onder een van de Arabische stammen, waarbij mannen seks hadden zoals dat met een vrouw gebeurd. Hij schreef erover naar Aboe Bakr as Sadiq en Aboe Bakr besprak dit vervolgens met de metgezellen. Ali ibn Abi Taalib had de sterkste mening van hun allemaal, en hij zei: "niemand op de wereld deed dit, behalve 1 volk, en jullie weten wat Allaah met hen heeft gedaan. Ik denk dat deze man verbrand dient te worden." Aboe Bakr gaf dit door aan Khaalied, waarop hij deze de man liet verbranden" U bent homo? De (To)fik er in! Het moge duidelijk zijn, het verbranden van mensen komt wel degelijk voor in de Islam. We zien namen als Ali en Aboe Bakr die direct betrokken en verantwoordelijk waren voor het verbranden van mensen. Beide heren zouden uiteindelijk de positie van kalief innemen in hun levens. En de moslim dient behalve de profeet ook deze kaliefen als voorbeeld te nemen in zijn of haar leven, zoals duidelijk word in de volgende tekst die verhaalt over een uitspraak van Mohammed, uit sunan ibn Madjah: "Ik laat jullie achter op een pad van helderheid, waarvan de nacht is als de dag. Niemand zal daarvan afdwalen nadat ik er niet meer ben, behalve de verdoemden. Wie van jullie dan nog leeft zal groots conflict zien. Ik druk jullie op het hart om vast te houden aan datgeen jullie kennen van mijn sunnah en het pad van de rechtgeleide kaliefen, en hou daar sterk aan vast. En jullie dienen te gehoorzamen, zelfs als jullie leider een Ethiopische slaaf is. De ware gelovige is als een kameel met een ring door zijn neus. Waarheen het ook gedreven wordt, het gehoorzaam." Hier zien we dat de moslim niet alleen Mohamed dient te volgen maar ook de rechtgeleide kaliefen. Volgens de algemeen soennitische visie waren dit 4 kaliefen, en Aboe Bakr en Ali ibn Abi Taalib waren twee van hen. Dus het verbranden van mensen behoort helaas volgens de soennitische bronnen tot de daden van die mensen die je naast Mohammed als voorbeeld te nemen. We zagen tevens dat profeet Mohammed volgens deze bronnen op het punt stond de huizen met de inwonenden in de brand te steken omdat zij niet naar het gebed kwamen. We zien dat IS niet zomaar buiten spel te zetten is met hun wandaden. We zien dat islamitisch landen als Turkije, Albanië, Marokko, Tunesië en Kazachstan, waar dit soort praktijken niet voor komen, hun strafrecht en secularisme hebben gebaseerd op de westerse waarden. Dat modelleren van de eigen wet naar de westerse wetten is inhoudelijk een goede omwikkeling, maar natuurlijk allerminst een islamitische verdienste. Het klimaat waarin deze veranderingen überhaupt afgedwongen konden worden, was het post-koloniale klimaat. Er wordt vandaag de dag door de sociale-gerechtigheids-schutzstaffel zoveel gescheten op de westerse inmenging en invloed in de rest van de wereld, maar aan het einde van de dag gingen de seculiere vooruitgangen ten aanzien van heilige teksten over bijvoorbeeld het verbranden van mensen wel als de brandweer. De moslims herkennen IS niet eens als iets islamitisch. 'Dank u wel sinterklaas' riep mijn vader vroeger met een knipoog. Een knipoog die ik toen nog niet begreep. 'Dank u wel koloniale machten' roep ik aan het einde van deze column met een knipoog. Een knipoog die miljoenen moslims nog niet begrijpen.