Geenstijl

Het gesprek tussen Sylvana Simons en Wilfred Genee was weer een dieptepunt in het politieke abces dat DENK heet. En dat terwijl haar optreden bij Pauw, waarin ze toch echt bewegende beelden had gezien van iets dat niet bestaat, nog vers in het geheugen lag. Het gaat me eigenlijk niet eens om haar vermeende arrogantie. Wat kan mij het schelen dat een politicus denkt dat hij/zij het bij het juiste eind heeft? Of dat diegene zonder twijfel de beste meent te zijn? Wat kan mij het schelen dat Sylvana nooit zou lachen? Waar het om gaat, is dat Sylvana eigenlijk helemaal niet daadwerkelijk in gesprek ging met Genee. Ze zat daar maar, met haar lichaam weggedraaid van haar gesprekspartner, monologen af te steken die als een soort profetische openbaringen heel langzaam werden uitgesproken, en absoluut niet door enige gezond-journalistieke interrupties verstoord mochten worden. Sylvana debatteert niet, maar openbaart. Dit gedrag hoort thuis in kerkzaal of een tempel, maar niet in de politieke arena. Maar het zal DENK een sucuk wezen. Hun achterban is de allochtone massa, de klamme hoek van onze samenleving waar schimmels zoals complottheorieën en ideologisch schuinmarcheren al jaren heerlijk gedijen. Het bekende filmpje waarbij de DENK politici en de media afschildert als het grote kwaad is daarin allerminst iets nieuws. Het is niets minder dan een politieke manifestatie van die reeds bestaande onderliggende schimmels.

Sylvana lijdt aan het syndroom van Maiwand. Ik ken Shabir burhani (Maiwand), en die jongen kwam op een gegeven moment door de aandacht in de media in een cyclus terecht waarbij hij de hoeveelheid tegenstand die hij opriep, voor zichzelf vertaalde naar de weerstand die het verkondigen van de 'waarheid' nu eenmaal met zich mee brengt. Hij zag hierin een link met hoe het de profeten van weleer was vergaan Zij brachten de boodschap van hun Heer, en in plaats van dat het volk daar oog voor had, werd het een verhaal van pek en veren. Het is waar dat elke generatie weer moet wennen aan de nieuwe verworvenheden. Het zij op ethische, politiek of technisch gebied. We zien dit fenomeen terug in de prachtige quote van de Duitse filosoof Arthur Schopenhauer: "All truth passes through three stages. First, it is ridiculed. Second, it is violently opposed. Third, it is accepted as being self-evident." Het probleem is alleen dat Shabir Burhani zichzelf blind maakte voor kritiek. Deze pek en veren-gedachte ging luiweg op cruise control, en maakte dat alle rekeningen en aanmaningen die op de deurmat vielen, direct in de bak met 'dreigbrieven' werden gebonjourd. Dit type gedrag zien we sterk terug bij Sylvana. Ze is immuun geworden voor kritiek en zelfreflectie, want ach; haters gonna hate. Als je maar lang genoeg rondloopt met die gedachte ga je uiteindelijk slordig worden. Je gaat fouten maken. Maiwand twitterde zichzelf in de reikwijdte van het gerecht met zijn homo-vlieglessen, en Sylvana had bewegende beelden gezien van een hoax. Het is aftellen tot dit soort types een fatale fout begaan. Maar let wel, de complottheoretici zijn zeer lenig. Wat voor ons karakterzelfmoord is, is voor hun het vergeven waard. De kracht van DENK is het electoraat der allochtone onderbuik. Een onderbuik die een type maagzuur herbergt waar rouwe bonen niet eens zoet voor hoeven te zijn. Het interessante aan Sylvana is dat zij de belichaming is van de grote paradox binnen links Nederland. Zij is namelijk de grote bestrijdster van discriminatie, en de compromisloze feminist. Maar hoe verenig je dat met apologetiek aan het adres van Turkije en de Islam? Zo zagen we de discriminatie bestrijdende en koloniaal getraumatiseerde Sylvana al ageren tegen de kritiek op de Armeense genocide. En zagen we eveneens de feminist Sylvana opkomen voor de boerkini. Waarom kunnen er opeens uitzonderingen worden gemaakt? Waarom moet een betonnen tunnel van naam veranderen, terwijl een complete genocide onder het tapijt geveegd kan worden? Wat we hier zien is dat DENK helemaal geen politieke stoottroep is van ethische waarden, maar het zoveelste lobbyplatform van (patriarchale, homofobe en racistische) minderheden. De autochtone 'misstanden' worden luidkeels aangekaart, en de allochtone gemeenschappen worden daar tegenover gezet als passieve herbivoren, die het eten niet kennen doch zelf gegeten worden. Waar is de strijd tegen Turks facisme? Tegen Marokkaans racisme? Tegen Surinaamse problemen als eenoudergezinnen en drugs gerelateerde criminaliteit? Waar is de strijd tegen fenomenen als de uit Slotervaart en Kanaleneiland verdreven homoseksuelen? Dat zijn natuurlijk nou net de slachtoffers van haat en discriminatie die in de weg lopen van de daadwerkelijke belangen van het DENK-electoraat; de eigen cultuur, religie en vaderlanden. DENK roept zoals gezegd op tot een naamswijziging van de Coentunnel. Maar hoe zit het dan met de Diyanet-moskeeën die zijn vernoemd naar imperialistische Turkse sultans? Ik denk dan aan de Fathi-moskee in Amsterdam. Deze voormalig katholieke kerk werd doodleuk vernoemd naar de veroveraar van het Christelijke Byzantium die de grooste kerk van de toenmalige wereld in een moskee veranderde. Of een pacifistische schattebout als Sultan Ahmed, wiens naam werd verbonden aan Diyanet-moskeeën in Delft, Zaandam, Almere, Vaassen en Tegelen. Verder werden er Turkse moskeeën vernoemd naar Ottomaanse heersers in Aalten, Amsterdam, Apeldoorn, Dieren, Dronten, Eindhoven, Emmen, Enschede, Groningen, Haaksbergen, Haarlem, Lochem, Middelburg, Nijmegen, Oldenzaal, Rilland, Roermond, Tilburg, Uden, Veendam en Zeist. Dit zijn veelal moskeeën van Diyanet die dus in directe verbintenis staan met Ankara, en deze werden vernoemd naar Sultans die het christelijke Europa veroverde, waarbij er bijvoorbeeld jongetjes werden ontvoerd om in Istanbul te vormen tot soldaten en seksspeelgoed. En hier zullen we de social justice warriors van DENK natuurlijk nooit over horen. DENK is tevens een politieke manifestatie van een beweging die zich al langere tijd steeds nadrukkelijker op onze universiteiten liet zien. De - in ethisch-historische thematiek verpakte - haat jegens de blanken en hun cultuur. Overgewaaid uit Amerika, werkt deze beweging aan vier zaken: 1 - Het reduceren van de gehele witte cultuur tot de bedreven slavernij. 2 - Deze slavernij loskoppelen van de historische context, en tegen elk gezond - academisch - verstand in, afwegen aan de normen van het moderne mensenrechten discours. 3 - Het voortdurend verdoezelen van de eigen slavernij en imperialisme. 4 - Het bewieroken van de eigen historische glorie, terwijl daar eveneens slavernij en imperialisme bij betrokken waren. Het is niet het probleem van de witte autochtone Nederlander dat de voorouders van Sylvana Simons niet capabel genoeg waren om zichzelf tegen aanvallen en kidnapping van buitenaf te beschermen. Dat Sylvana uit een historische loser-cultuur komt, is iets dat zij zelf een plekje zal moeten geven. Het is niet het probleem van witte autochtone Nederlanders dat Farid Azarkan 11 eeuwen aan Marokkaanse slavernij en veroveringen verdoezelt, om hier in Nederland in een gehuurde cabriolet op zijn tenen te gaan staan, en op die manier zijn hoofd te kunnen stoten aan het plafond van de Coentunnel. Ook hier zien we een afkomst uit een loser-cultuur, die in tegenstelling tot de Nederlandse cultuur geen brug heeft weten te slaan tussen het historische economische succes en het moderne economisch succes. Het is niet het probleem van de witte autochtone Nederlander dat de Kuzu's en Özturken in dit land alleen maar weten wat integratie is als het op Koerden in Turkije aan komt. De Turkse cultuur is niet weg te zetten als loser-cultuur. Maar dat maakt DENK juist tot wat het is. Twee gehaaide vijfde colonne-soldaten die meer draagvlak vergaren door met een Sylvana en een Azarkan de rancuneuze telgen te ronselen uit die loser-culturen. DENK behoeft geen dialoog. Geen debat. Zelfs geen waarheid. De hoer wist ergens wel dat de pooier naar zwavel rook. Maar de geveinsde aandacht die hij haar gaf was al zoveel meer dan de leegte van haar jeugd. De leegte van haar realiteit. Dat was voldoende. Voor de hoer. De DENK stemmer.