Geenstijl

Racisme is inherent aan de mens. Evenals zaken als pesten, jaloezie en roddel. En net als bij pesten en jaloezie het geval is, wikkelt de mens het mechanisme van racisme graag voor zichzelf in met excuses als 'het is een minderheid die zich daar aan over geeft, ik zelf zal niet durven'. Maar net als met pesten en jaloezie het geval is, zijn het stiekem natuurlijk gewoon kamerbrede fenomenen onder de meest naakte der apen; de mens. Het is allemaal inherent aan de mens. Racisme is van alle rassen. Het is bijvoorbeeld geen geheim meer dat Marokkanen een hekel hebben aan negers, en al evenmin dat negers een hekel hebben aan zichzelf. Maar ik kom daar nog wel over te schrijven, op dit forum van de altijddurende alertheid. Vandaag ga ik in op het racisme van blank autochtoon West-Europa. "Daar zijn we al over doorgezaagd", voel ik u met consumptie tegensputteren. Alsof die hele kutdiscussie over racisme in dit land ooit een moment los van bruin opportunisme en witte apologetiek is gevoerd. En überhaupt ooit dieper is gegaan dan de fundering van een woonwagenkamp. Afijn, gaat u rustig zitten, dan deel ik ondertussen het West-Europese racisme op in de volgende drie categorieën: 1. Tribaal racisme Het tribale racisme is de oudste vorm, en gaat over fenomenen als de boze blanke die geen allochtoon als burgemeester kan verdragen, omdat hij voor zichzelf het gevoel heeft dat een dergelijke belangrijke positie wordt 'weggegeven' aan een persoon die hier niet geboren is, of geen etnische Germaan is. Dit is de meest primitieve, en daardoor eigenlijk ook meest onschuldige vorm van racisme. Het komt uit de tijd dat onze wereld was verdeeld in stammen en clans. Zodra de mens in een omgeving terecht komt waar de 'regels' net zo afwezig zijn als in die primitieve tijd, lijkt de mens zich te formeren langs etnische lijnen. We zien dit sterk terug in de gevangenissen, en dan met name die van Amerika. Wit klontert bij wit, en zwart klontert bij zwart. Het is uiteindelijk eerder gemotiveerd uit 'overleven' dan uit 'haat'.

2. Koloniaal racisme De blanke volkeren van West-Europa zijn na hun tribale dagen massaal bekeerd tot het christendom, en groeien een aantal eeuwen later uit tot maritieme wereldrijken. Het koloniale racisme onderscheidt zich van het tribale racisme doordat zij zich niet defensief opstelt jegens andere volkeren, maar juist dominant. De ander wordt niet langer gewantrouwd vanuit een bewustzijn van de eigen kwetsbaarheid, maar wordt nu openlijk geminacht, als bevestiging van de eigen macht. Dankzij het christendom met haar totalitaire claim op de waarheid is het Europese volk bovendien in het bezit gekomen van het 'ultieme gelijk'. Dit neerkijken op de kleine domme arme heidense volkjes zou na de val van het kolonialisme op een bijzondere wijze weten te overleven op ons continent: zij zou namelijk voortaan door het leven gaan in haar eigen spiegelbeeld. De domme zwakke neger die niets goeds kon doen, zou de domme zwakke neger worden die niet slechts kon doen. In plaats van de domme zwakke neger uit te buiten, zou de domme zwakke neger nu geholpen moeten worden. Zolang hij in godsnaam maar de domme zwakke neger zou blijven. Zoals Christus zijn rol niet kon vervullen zonder de blinden en de melaatsen, zo kon links Nederland haar rol niet vervullen zonder de kansarme allochtoon. De rust die deze moralistische neokolonialen der linksen voelen bij de toenemende problemen rond allochtone groepen bestaat er uit dat zij zich gewoonweg niet kúnnen voorstellen dat deze mensen op enige wijze bedreigend kunnen zijn. De allochtoon kán gewoonweg geen reële problemen geven. Met de behoeftigheid van een junk haast de dreadlock-vrijwilliger zich naar het AZC, om binnen haar muren zijn eigen podium te betreden alwaar Eritreeërs en Syriërs schaamteloos worden misbruikt als levende figuranten van zijn private evangelie. Deze vluchtelingen zijn de symbolen van zijn noodzaak, van zijn macht. Ook in de politieke arena scharrelen deze junks naarstig rond. Zij ageren tegen rechts óver allochtonen, als ware blank links en blank rechts twee ouders in de rechtszaal, die de voogdij uit moesten vechten over hun stiefkindje, 'de allochtoon'. Als moskeeën ageren tegen vrouwenrechten en homoseksualiteit is dat voor deze moralisten geen probleem. Zie je dan niet dat dit maar kleine mensjes zijn?! En geef zelf nou zelf toe, hoe hard kan een klein mensje nou trappen? Veel harder zijn deze mensen tegen de blanke critici. die worden zonder blikken of blozen keurig over 1 kam geschoren als 'tokkies', of met de ijver van een inquisiteur gedemoniseerd als 'xenofoben'. Want ja, de trap van zo'n grote machtige blanke, daar hou je nog wel een paar dagen last van natuurlijk. Het toppunt van deze neokoloniale arrogantie werd belichaamd door Marcel van Dam. Zo vol van zijn ijzeren eigen gelijk, dat hij Fortuyn op de Nederlandse televisie een 'minderwaardig mens' noemde. In het Duits vertaald komt dat neer op zoiets als een 'Untermensch'. Fortuyn was in de wereld van van Dam namelijk een vleesgeworden Gargamel die het gore lef had gehad om met een vangnet het onschuldige smurfendorpje binnen te stormen, en zelfs in de hitte van de strijd een paar paddenstoelen huisjes te vertrappen. Alleen een lelijke tovenaar springt zo om met de arme smurfen. De arrogantie van de gegoede sociaaldemocraat was stuitend. Maar ieder krijgt zijn deel. Fortuyn werd een martelaar op het toppunt van zijn politieke groei. Van Dam een stoffige bejaarde die, ingehaald door de realiteit, de meest prominente leden van zijn bloedeigen partij zaken zou horen zeggen als "kut-Marokkanen" en "Marokkanen hebben een etnisch monopolie op overlast". 3. Ideologisch racisme Nadat de verlichting het christendom al aardig had weten terug te dringen, en de wetenschap steeds vrijer kon opereren, was het voor Darwin mogelijk om te publiceren over zijn evolutietheorie. De wereld en haar levensvormen bleken niet stabiel, maar in constante evolutionaire beweging. Kort daarop zou Friedrich Nietzsche God dood verklaren. Met de dood van God verdwenen ook Adam en Eva als gedeelde grootouders die de mensheid tot familie hadden gemaakt. De mens was nu slechts een intelligent dier. Nu de religieuze ethiek tezamen met het scheppingsverhaal logischerwijs werden gediskwalificeerd door de wetenschap, rees de vraag of de 'mens' zich als dier zijnde wel aan dat evolutionaire proces kon onttrekken. Herbert Spencer word gezien als de grondlegger van het 'sociaal darwinisme' dat de mens dus binnen dat evolutionaire proces zou plaatsen. Francis Galton - die een halve neef van Charles Darwin was - is de grondlegger van de eugenetica, dat zich zou bezig houden met het onderzoek naar het 'verbeteren' van de menselijke 'soort'. Gehandicapten werden niet langer gezien als het onderwerp van naastenliefde, maar als fabrieksfoutjes van de natuur. In Amerika en Zweden zouden daarop aan het begin van de 20ste eeuw duizenden mensen worden gesteriliseerd. Nietzsche schreef dat hij de Afrikaanse stammen bewonderde die gehandicapte leden verstootten, en de beroemde uitvinder Alexander Graham Bell zou een voorstander zijn van een verbod voor dove mensen om met elkaar te huwen. Nietzsche schreef ook fel over de 'decadentie' van het christendom en Jodendom. Het christelijke altruïsme en de vele Joodse wetten en zeden zouden klinkklare corrupties zijn van het natuurlijke menselijk leven. De Grieken en Romeinen kenden de daadwerkelijke waarden van het leven veel beter, zij toonden hun lichamen, en waardeerden de sport waarin de een de ander dient te overtroeven in kunde en kracht. Volgens Nietzsche was er sprake van een slavenmoraal en een herenmoraal. De joden en christenen bedienden zich van de slavenmoraal. Zij ageerden tegen strijd en macht, enkel omdat zij zelf de politieke verliezers waren van hun door de Romeinen beheerste regio. Deze joden en christenen 'evacueerden' dus hun macht naar het hiernamaals, in een spookjesparadijs met genietingen en glorie. De Romeinen en Grieken ambieerden deze glorie al op aarde, en de Duitser zou zich dus moeten ontdoen van deze slavenmoraal om zichzelf middels de herenmoraal tot grote hoogte te kunnen brengen op diezelfde aarde. De zus van Nietzsche zou met haar man in 1887 de Duitse kolonie 'Nueva Germania' stichten in Paraguay. Deze kolonie zou een voorbeeld-gemeenschap moeten worden die de Duitse superioriteit zou aantonen. Antisemitisme zou reeds voor de Tweede Wereldoorlog in de gehele westerse wereld al stevig broeien, en het boek 'The International Jew' van Henry Ford getuigt van deze ontwikkeling. In de jaren '30 zou Adolf Hitler deze 'moderne' en 'wetenschappelijke' praktijken en tendensen als fundering gebruiken voor zijn Nationaal Socialisme. De fabrieksfoutjes als de homoseksuelen en gehandicapten werden gesteriliseerd of omgebracht, en de 'Joods Communistische' onruststokers en belijders van de slavenmoraal zouden systematisch worden vernietigd. Hier geen tribale animositeit of koloniaal machtsvertoon. Hier werden natuur en wetenschap koelbloedig gediend. Zoals duidelijk zou worden in de volgende quote van Hitler: "Ik zie niet in waarom de mens niet even wreed kan zijn als de natuur." Het idee dat soorten in de natuur alleen bestaansrecht zouden hebben bij bewezen succes kwam weer in de volgende quote tot uitdrukking: "Duitsland zal een wereldmacht zijn, of zal helemaal niet zijn." Het respect van de nazi's voor de natuur en natuurlijke processen bleek wel uit het feit dat ze de eerste Europese staat waren die dierenmishandeling illegaal maakten bij wet. De eerste staat met wettelijk beschermde natuurreservaten, de eerste staat met een nationale antirook-campagne en de eerste staat met kinderbijslag. De menselijke rassen dienen te concurreren, en de Germanen waren als winnaar uit de test gekomen. Vanuit een eeuwenlange evolutionaire ontwikkeling geworden tot de Übermenschen. Na het verlies van Nazi-Duitsland zouden de meeste neonazi bewegingen zich beperken tot het bezigen van een lomp subcultureel racisme. Maar er ontstonden ook bewegingen die wel teruggrepen op het nationaal-socialisme, inclusief diens sociaal darwinistische wortels. Een glasheldere uitleg van de in de 60's vermoorde leider van de American Nazi Party, Commander George Rockwell: Er zou zelfs een heuse neonazistische religie het levenslicht zien, die het blanke ras eveneens als evolutionair toppunt ziet van de mensheid. Leren van een karikatuur We zouden moeten leren van deze geschiedenis. 'Never forget'. Maar hoe kun je leren van een karikatuur? Van een Hitler die ontdaan is van de gehele stapsgewijze aanloop in de geschiedenis naar dat Nationaal Socialisme? Hoe kun je leren van een Hitler die alleen maar zou schreeuwen, en nooit zou spreken? Van een Nationaal socialisme zonder socialisme? Van een Hitler die lijkbleek met trillende handen in een bunker verschanst zit, om aldaar onmogelijke militaire opdrachten te geven aan zijn legerleiding, zonder de Hitler waarvan president Kennedy zou zeggen dat hij alles had wat een legende maakt? Zijn 6 miljoen vermoorde mensen niet genoeg, en moet onze geschiedenis werkelijk gekortwiekt worden tot een veilig unicum, dat alleen plaats had in een hongerig en berooid Duitsland? Wanneer je dieper nadenkt over zaken als 'racisme' onder de mensheid, zie je hoe graag we de dingen maar boetseren voor onszelf, om het allemaal lekker behapbaar te maken. Van koloniaal racisme in linkse verpakking tot het reduceren van wetenschappelijk racisme tot het beleid van de nazi's. We zijn uiteindelijk religieuze dieren die blijkbaar niet zonder gestileerde verhalen kunnen. Never forget. Dat gisteren, morgen gewoon weer gebeurt. Racisme is inherent aan de mens.