Geenstijl

Zou er dan echt helemaal niks kut zijn aan de Islam? Zelfs niet een heel klein beetje kut, als een muizenvagina? Het eerste kutte aan de Islam is dat het er op klassieke wijze naar streeft alle kutheden van het geloof te ontkennen en glad te strijken. Want nog zieker en zelfzuchtiger dan een Chinees restaurant in De Smaakpolitie, zoekt de religie het om zijn status als zijnde perfect tegen elke prijs te behouden. Dus al stapelen de slechte, nare, weerzinwekkende, kille, akelige, onbehaaglijke, treurige, afgrijselijke, abnormale, abominabele, verfoeilijke, ijzingwekkende, macabere, lugubere, unheimische, omineuze, sinistere, ongure, grimmige en imminente recensies zich op, met het Chinese restaurant 'Islam' kan niks mis zijn. De islam is nooit daadwerkelijk geseculariseerd of hervormd. Na het mislukken van de enige noemenswaardige poging in het 19e eeuwse Ottomaanse rijk, zouden het de post-koloniale en ex-Sovjetstaten zijn die de moslims keihard secularisme op zouden leggen. Totalitaire alleenheersers dreven de Islam rigoureus in zijn maatschappelijke hondenhok. Rebelse geestelijkheid werd uit de weg geruimd, er werden praal-moskeeën gebouwd die de nieuwe natiestaat een cultureel-relgieus gezicht moesten geven, en de top van de loyale geestelijkheid zou nooit ver weg zitten van de troon van de koning of 'president'. Deze radicale hervormingen zorgden er in praktische zin onder andere voor dat de shariah in de meeste moslimlanden vandaag de dag niet meer wordt uitgevoerd. Maar het bleef uiteindelijk een top down ontwikkeling, en niet bottom up, zoals het geval was bij onze secularisatie hier in Europa. Dit maakte dat er vanaf het begin van deze nieuwe naties steeds weer bewegingen de kop op staken die het niet eens waren met deze 'opgelegde' veranderingen, en in direct conflict stonden met het secularisme. Bewegingen die door de moslims graag worden afgedaan als uitzonderingen, maar toch concreet veel groter en machtiger zijn dan de Europese neonazi's en communisten. Ondanks dat het nieuwe secularisme in de islamitische wereld ook oprechte hervormingsgezinden ademruimte bood, zou dit gegeven totaal overschaduwd worden door ontwikkelingen als de Iraanse revolutie, de opkomst van de Taliban en al Qaida, inclusief haar vele satelliet-groepjes, waaronder de groep die uiteindelijk zou uitgroeien tot IS. Van het seculiere Turkije tot het Carabische Trinidad zouden groepen het levenslicht zien die op militante wijze werken aan de wederopbouw van de politieke Islam in de moderne wereld.

De hervorming der onnozelheid Maar behalve rebelse groepen was er ook de makke seculiere massa. Onze moslim-immigranten kwamen grotendeels voort uit deze groepen, arriverend in Nederland vanuit de relatief jonge seculiere moslim-naties. Deze mensen waren opgegroeid met die seculiere realiteit, die door de aan de staat loyale geestelijkheid decennia lang aan ze was uitgelegd als in overeenstemming zijnde met de ware Islam. Een groot deel van onze Nederlandse moslims is praktisch nog altijd seculier. Zij zijn zowel de kinderen van deze makke immigranten als de kinderen van de seculiere realiteit in dit land. Maar de tragiek van deze groep is dat ze zich niet beseffen dat ze in hun verdraagzaamheid die ze zo vaak wijden aan de islam, eigenlijk schatplichtig zijn aan het Europa waar ze in leven en waar de naties van hun ouders op geïnspireerd waren. Ik noem dit fenomeen de hervorming der onnozelheid: Moslims die concreet goede burgers zijn, maar eigenlijk niet weten welke waarden in hun levens nu uit de Islam komen, of uit de Verlichting. Roddelpolitie In de Marokkaanse en Turkse culturen zijn de naweeën van de publieke Islam nog altijd goed zichtbaar. Want hoewel het gros van de eerste generatie immigranten absoluut niet theocratisch ingesteld was, negeerden zij wel degelijk de individuele vrijheden van dit land, door de deuren dicht te houden voor zaken als homoseksualiteit en afvalligheid. Er ontstond in bepaalde wijken van de grote en middelgrote steden een roddelpolitie, die zich bezig hield met wie al getrouwd was en wie nog niet, welk meisje een hoofddoek droeg, of deze juist aan de wilgen had gehangen. Deze bemoeienis is typisch voor dorpse en agrarische gemeenschappen, waar het collectief een belangrijke rol speelt. Maar het gaat hierbij ook duidelijk om islamitische thema's. In het kalifaat van IS worden vrouwen aangesproken die onvoldoende bedekt zijn, en in Nederlandse moslimwijken zien we dit op kleinere schaal terug aangaande de hoofddoek. Omdat de islam dus nooit daadwerkelijk is hervormd, schuren deze post-theocratische culturen met hun religieuze gedragsregels nog altijd met onze maatschappij, waarin juist het individu zijn eigen leven inricht. Mohammed en de vier kaliefen In tegenstelling tot Jezus, die aan Pontius Pilatus verklaarde dat zijn kalifaat niet op Google Earth te achterhalen zou zijn, had Mohammed in het laatste deel van zijn leven een politieke rol. Deze zou na zijn dood overgaan naar de vier kaliefen, die volgens het soenitische dogma 'rechtgeleid' zijn, en daarmee feitelijk heilig. Op één na stierf geen van deze vier kaliefen een natuurlijke dood. Na de sektarische moord op Ali, de vierde kalief, zou de ene dynastie na de andere de revue passeren. Een religieus politieke ketting die door zou lopen tot aan de periode van de westerse kolonisatie, de expansie van de Sovjet-Unie, en de hervormingen in Turkije onder Atatürk. Tegelijkertijd is de Islam ook altijd zeer veelzijdig geweest. Van de Malamatiyya , die geestelijken kenden die in het openbaar urineerden om maar te voorkomen dat ze als idolen gevolgd zouden worden, tot de Dhammiya, die geloofden dat Ali god was, en Mohammed zijn profeet. En van de Karmatianen, die zelfs de zwarte steen uit Mekka roofden om vanuit Bahrein tegen losgeld te verkopen aan de Abbasieden, tot de Bektashi, die als onderdeel van het Ottomaanse leger in de Balkan terecht kwamen, waar ze zowel islamitische als orthodoxe christelijke heiligen vereren. Hoofdstromen in de islam Dat neemt niet weg dat de genoemde groepen relatief kleine fenomenen zijn, en de Islam slechts drie hoofdstromingen kent. Ik som ze even op, als startpunten voor wie verder wil lezen. Daaronder komen concrete voorbeelden van wat er kut is aan de Islam. Eerst de stromingen, en hun onderdelen. Deze hoofdstromingen bepalen hoe de moslim om dient te gaan met zijn religie, en zij kennen daarin nog altijd de autoriteit. Het gaat om de volgende stromingen. • Het soennisme • Het sjie'isme • Het ibadisme Het soennisme is verreweg de grootste. Daarbinnen bestaan weer twee stromingen van geloofsleer: • De asjaarieten • De maatoeridi's Dan zijn er nog de wetscholen van het soennisme. Dit waren er aanvankelijk een hoop, maar uiteindelijk bleven er vier scholen voortbestaan: • De Hanafieten • De Maalikieten • De Sjefe'ieten • De Hanbalieten Het salafisme is altijd een buitenbeentje geweest binnen het soennisme. Historisch een kleine groep, die beweert dat de twee geloofsleer-stromingen binnen het soennisme maar menselijke filosofie zijn, waar je je niet door van de goddelijk geopenbaarde wijs moet laten brengen. Ook de wetscholen zijn in hun optiek maar mensenwerk, en je kan het beste alle vier die scholen nazoeken op het beste bewijs. Uiteindelijk houden de salafisten zich vast aan de Hanbalieten-school. De reguliere soennieten lachen de salafisten hiervoor uit, zo van ze hebben een grote bek dat ze er allemaal boven staan, en ondertussen hangen ze wel degelijk een wetschool aan. Hierbij niet realiserend dat ze met dat lachen zichzelf in de voet schieten, omdat salafistische staten en bewegingen als Saudi-Arabië, al Qaida en IS dus toch een link hebben met de reguliere soennitische wetscholen. De fout die islam-critici veel te vaak maken is de pompeuze nadruk die ze leggen op 'de Koran'. Met name Geert Wilders mag zich van deze praktijk bedienen (met alle gevolgen van dien). Maar de juridische oordelen die vanuit het soennisme naar voren komen zijn niet enkel gebaseerd op teksten uit de Koran. Sterker nog, geen enkele Islamitische jurist pakt alleen de Koran bij de hand. De bronnen van de wetscholen zijn veelzijdger, en wel de volgende: • Koran • Soenna • Qiyas • Idjma • Urf • IJdtihad • Ibaha • Ad Daroera Teksten die het daglicht niet verdragen De eerste vier zijn de meest voorkomende bronnen binnen de wetscholen. Direct na de Koran komt de soenna. Het gaat hier dan om de ahadith: de overgeleverde teksten die omschrijven wat Mohammed gezegd, gedaan en goedgekeurd en afgekeurd zou hebben. Hier zitten hele neutrale en positieve zaken tussen, maar ook veel kutzooi dat het daglicht absoluut niet kan verdragen. Laten we er een paar van die kutte teksten doornemen. In Sunan Abu Dawud volume 2, hadith nummer 2150: Abu Sa'ied al Khoedri leverde over dat de boodschapper van Allah een militaire expeditie stuurde naar Awtas ter gelegenheid van de slag van Hoenain. Ze troffen de vijand en streden met hen. Uiteindelijk versloegen ze hen en namen de overlevenden als krijgsgevangenen. Sommige van de metgezellen van Mohammed waren er terughoudend in om geslachtsverkeer te hebben met de vrouwelijke krijgsgevangenen in het bijzijn van hun ongelovige mannen. Daarop zond Allah de verhevene het volgende Koran vers neer: "En alle getrouwde vrouwen zijn verboden voor jou, behalve de krijgsgevangenen die u redt, en die u bezit". Dat wil zeggen, dat deze vrouwelijke krijgsgevangenen toegestaan zijn wanneer hun wachtperiode voorbij is. Deze hadith pint de Koran dus vast op het kunnen verkrachten van vrouwelijke krijgsgevangenen. Dan het vermoorden van diegene die Allah en de profeet uitschelden. Hetgeen Theo van Gogh en de redactie van Charlie Hebdo is overkomen en helemaal #notinmyname zou zijn. "Dat is geen Islam", riepen de moslims in koor, alvorens de reflex-kreet 'Je Suis Charlie' laconiek om te buigen naar 1001 opportunistische jesuissen, waarvan #JeSuisGaza toch wel een van de bekendere was. Laten we kijken naar de volgende drie kut-hadith. Drie dodelijke voorbeelden Abu Dawud 4349: Een jodin had de gewoonte Mohammed te belasteren. Een man had haar daarop gewurgd. De profeet oordeelde daarop dat er geen bloed geld betaald hoeft te worden (hetgeen gebruikelijk was voor het vermoorden van een Jood of Christen). Dan het weerzinwekkende verhaal van de blinde man die zijn 'slavenmoeder' in haar buik stak tot de dood er op volgde, omdat ze het in haar hoofd had gehaald de profeet te beledigen. Eveneens in de hadith-verzameling van Abu Dawud, en wel nummer 4361. Tot slot het verhaal van Khab ibn Ashraf. Khab was een dichter, en was in deze hoedanigheid kritisch geweest aan het adres van Mohammed. Mohammed vroeg daarop aan zijn metgezellen of er onder hen een vrijwilliger was om Khab uit de weg te ruimen. U raad het al, een van hen trof zowaar een gaatje aan in zijn agenda. En we lezen het in de hadith-verzameling van Boegaarie, numero 3031. Afstand van de kwade daad, niet van de heilige tekst De islamitische jurisprudentie baseert zich dus onder andere op dergelijke hadith. Het is dan ook niet verwonderlijk dat alle vier de soennitische wetscholen voor blasfemie de doodstraf eisen. Dit is de concrete, niet te ontkennen link tussen de moord op Van Gogh, de moord op de redactie van Charlie Hebdo, met de Islam. Imams zijn er heel bedreven in geworden deze confronterende link te omzeilen. Wanneer ze de link namelijk zouden erkennen, zou dat betekenen dat ze de islam-critici gelijk geven. Dit zal voor hun achterban niet prettig zijn om aan te horen. De islamitische plebejer word al jaren zoet gehouden met oorzaken als teveel Amerika en te weinig stageplaatsen. Zo'n man verliest bij openheid van zaken natuurlijk zijn positie, zijn eer, zijn roem en zelfs zijn hele baan als imam - en dus zijn inkomen. De imams moeten dus wel drie keer nadenken voor ze iets zeggen, en hebben daar een slim foefje op bedacht: Ze nemen altijd afstand van de daad, maar nooit van de tekst. Dus toen Van Gogh werd vermoord, verwezen ze Mohammed Bouyeri direct naar het rijk der gekken en leprozen. IS verkracht Yazidi-vrouwen? "Zijn geen echte moslims." Maar wanneer hoorde u ze die lijn doortrekken naar de drie hadith teksten, waarvan zelfs een halfaap nog kan begrijpen dat ze een smoking gun zijn? Cultureel kutje knippen Dan zijn er teksten in de islamitische jurisprudentie die vrouwenbesnijdenis als culturele handeling tolereren. Teksten die de doodstraf eisen voor het vermoorden van een moslim, maar bij het doden van een Jood of Christen opeens genoegen nemen met het betalen van bloedgeld. En tot slot is er jurisprudentie die de expansieve jihad goedkeurt, die dus de weg naar oorlog, het vergaren van oorlogsbuit en het verkrachten van vrouwelijke krijgsgevangenen weer open leggen. En de teksten die ik hier weergeef zijn het topje van de ijsberg als het op de kwalijke teksten aankomt binnen de constructie die Islam heet. Deze islamitische jurisprudentie is nooit hervormd. Deze islamitische jurisprudentie is nooit door islamitische geestelijken afgeschaft. Dictator en koningen eisen slechts van de geestelijkheid dat deze teksten onaangeraakt blijven, wat verklaart waarom het in moslim-landen zo'n puinhoop word als een dergelijke dictator eenmaal ten val komt. Onder 'president' Asad mocht er dan vrede zijn in Syrië. De potentie van bloedvergieten en gruweldaden hebben elke vredige dag van dat land hun winterslaap kunnen voortzetten, om bij de hitte van de Arabische Lente langzaam uit zijn holen te kruipen, de geur van het kruit te inhaleren, en vervolgens de kant van de strijd op te waggelen. De afstand die nog niet genomen is De islamitische jurisprudentie is tezamen met de Koran-exegese een claim op een manier van kijken naar de Koran en de Islam. Deze claim geniet nog altijd autoriteit binnen het soennisme. Ook de Koran heeft pittige teksten over onder andere geweld, polygamie en politiek. Nergens probeer ik de primaire tekst van de Islam buiten schot te houden. Maar naar dit boek kan, net als bij de Bijbel en de Thora het geval is, opnieuw worden gekeken als men reeds afstand heeft genomen van de bestaande interpretatie-claims, die baden in almacht. Maar men heeft die afstand niet genomen. Men probeert er stilletjes omheen te lopen. Rechts en links aanslagen, executies en discriminatie. De moslim loopt door, met de vingers in de oren - of wijzend naar een ander. Maar let wel, Wilders heeft die hadith niet geschreven. Israël heeft die jurisprudentie niet opgesteld. Wat kut is aan de islam, is dat het nooit waarachtig geseculariseerd is, en bovendien doorvlochten is met kut-teksten die vrede en veiligheid in onze wereld bedreigen. Zowel binnen samenlevingen als binnen gezinnen. En het begin van deze belangrijke taak tot opschoning is niet eens gemaakt. Omdat de dikke meerderheid van de moslims het nog altijd niet wil inzien, laat staan toegeven. Wat is dan de oplossing, hoor ik u vragen. Ik schrijf columns, en geen sprookjes. Ik heb mijn contract met News Media goed doorgenomen, maar nergens stond de eis dat de slotzin moest zijn '...en zij leefden nog lang en gelukkig'. Ik kan in dit specifieke verhaal enkel weergeven waar en hoe het in mijn ogen fout gaat. Troost u waarde vrienden. Wat niet is, kan nog uitblijven.