Italie beeft om satire Charlie Hebdo
Charlie strikes again. Een snoeiharde cartoon over de aardbeving in Amatrice heeft het gezag in Italië doen besluiten om Charlie Hebdo aan te klagen. Want, 'niet alles kan satire zijn'. Nou ja, wel natuurlijk. Vooral wanneer het om een tekeningetje gaat in een blad dat alleen maar bestaat om satire te publiceren. Zelfs deze aanklacht lijkt op satire en is misschien nog wel grappiger dan het plaatje im frage. Want je zou als overheid natuurlijk ook je tijd, geld en moeite kunnen besteden om zo'n getroffen dorp wat op te lappen. In plaats daarvan roept burgervader Sergio Pirozzi, die er zelf overigens uitziet als de corrupte trainer van een failliete Serie A-club, hoe vreselijk zwarte humor wel niet is. Ja beste pizzabakker, dat kun je vinden, maar dat is vooral een mening. Je kunt van satire roepen dat het smakeloos, onnodig hard of stom is, maar daar win je geen rechtszaken mee. De tekenaars in kwestie reageerden zoals tekenaars dat het beste doen. Met een nieuwe tekening. 
Jongons, het ligt niet aan ons dat jullie er zo bij liggen, de maffia heeft jullie huizen zo gebouwd. port Charlie nog even lekker achteloos in de open wonde. De Italianen, die behalve de kop van Berlusconi van weinig humor kunnen worden beticht, klaagden ook die tekening meteen maar aan. Het blijven dan toch van die fanculo roepende opgewonden standjes.
De Franse satiremakers kunnen ondertussen de thermometer van de Europese hypocrisie worden genoemd. Per hysterische aanklacht kun je stellen dat we weer wat bekrompener zijn geworden. Elke tekening is tegenwoordig een belediging en op de één of andere manier betekent dat blijkbaar dat een een sprintje richting advocaat de logische volgende stap is. Nee, de satire van Charlie Hebdo is niet subtiel, dat was al duidelijk toen ze het verdronken Koerdische jongetje afbeelden als een toekomstig aanrander. Dat doet een beetje pijn pijn in je Judeo-Christelijke hartje, dat bijt en dat schraapt aan een donker stukje van jezelf waar je liever niet teveel naar kijkt. En satire dwingt je dat wél te doen. Niet makkelijk, maar dat maakt het nog geen misdaad. Dat zouden ze zelfs in Italië moeten weten. Niet in het minst omdat het net ondertussen barst van de duidings. En dan zouden ze kunnen reageren op een manier die wél passend is. Met een tekeningetje, bijvoorbeeld.
Jongons, het ligt niet aan ons dat jullie er zo bij liggen, de maffia heeft jullie huizen zo gebouwd. port Charlie nog even lekker achteloos in de open wonde. De Italianen, die behalve de kop van Berlusconi van weinig humor kunnen worden beticht, klaagden ook die tekening meteen maar aan. Het blijven dan toch van die fanculo roepende opgewonden standjes.
De Franse satiremakers kunnen ondertussen de thermometer van de Europese hypocrisie worden genoemd. Per hysterische aanklacht kun je stellen dat we weer wat bekrompener zijn geworden. Elke tekening is tegenwoordig een belediging en op de één of andere manier betekent dat blijkbaar dat een een sprintje richting advocaat de logische volgende stap is. Nee, de satire van Charlie Hebdo is niet subtiel, dat was al duidelijk toen ze het verdronken Koerdische jongetje afbeelden als een toekomstig aanrander. Dat doet een beetje pijn pijn in je Judeo-Christelijke hartje, dat bijt en dat schraapt aan een donker stukje van jezelf waar je liever niet teveel naar kijkt. En satire dwingt je dat wél te doen. Niet makkelijk, maar dat maakt het nog geen misdaad. Dat zouden ze zelfs in Italië moeten weten. Niet in het minst omdat het net ondertussen barst van de duidings. En dan zouden ze kunnen reageren op een manier die wél passend is. Met een tekeningetje, bijvoorbeeld.
🆘‼️👿😠 For the blasphemy of earthquake victims in #Amatrice. #CharlieHedbo pic.twitter.com/2AkLfyVW63
— Onlinemagazin (@OnlineMagazin) September 4, 2016