Dennis Honing - Turruken (2)
DENK is bedenkelijk. Grijze Wolven in zwarte schaapskleren. Is het niet de letterlijke Lange Arm van Ankara, dan is het alsnog een gewillige prothese. De partij is een verzameling allochtonen met twee vaders, als het gezin van Paul de Leeuw. In dit geval twee Turkse vaders, die hun scheuring met de PvdA bekroonden met de nuchter-seculiere woorden 'vrees Allah!', uitgesproken richting Achmed Marcouch. De mediaoptredens en Tweede Kamer-bijdragen waren vaak gênant. Oztürk liet zich zichtbaar kwaad maken door PowNed, en Kuzu bracht zijn uitspraken voort met een trilling in zijn stem alsof hij thuis midden in een familiebijeenkomst uit de kast aan het komen was. Bovendien was het natuurlijk een dik vet Turken-fest. Om dat allemaal te neutraliseren, namen ze de Marokkaan Farid Azarkan aan boord, en later Sylvana Simons - in Turkije beter bekend als Saqaliba Simons.
Farid is een lobbyist. Daar kan die jongen niets aan doen, daar word je mee geboren. Een lobbyist is niets anders dan een polygame advocaat. Hij dient zijn cliënten en hun belangen, en het doel heiligt daarbij alle middelen. En dan Sylvana. Wie zich aan Sylvana ergert, neemt haar simpelweg te serieus. Geregeld zie ik haar verschijnen tussen haar Turkse meesters op Facebook en TV. Diezelfde Sylvana die ons zo geregeld uit mocht melken bij DWDD over allerhande ethische lekkages des vaderlands, die staat daar dan met de naïviteit van een adolescente maagd, het Turkije te verdedigen alwaar de religieuze en etnische minderheden al een eeuw slinken: 
Of waar er racistische leuzen op kerken worden gespoten (foto hierboven: "Lang leve racistisch Turkije"). En waar de Armeense genocide openlijk wordt bespot (zie foto onder: "We vieren de 100e verjaardag van de Armeense zuivering ons land. We zijn trots op onze glorieuze voorouders"). Om nog maar te zwijgen over gebombardeerde Koerden, 3000 ontslagen rechters en alle andere etcetera's van de afgelopen maanden. Dat is paradoxaal, als Patrick Kluivert die rij-instructeur wil worden. Sylvana is uiteindelijk een slavin die denkt vrij te zijn, enkel omdat ze 'koos' voor een nieuwe slavenmeester.
Kleinkunst tegen beter weten in
Waarom Grijze Wolven in zwarte schaapskleren? Omdat prominente leden van etnische minderheden zoals Farid en Sylvana allochtone stemmen willen trekken door te pretenderen in een heldhaftige missie verwikkeld te zijn, door tegen elke stroom in, in het verweer te komen tegen 'verwaand blank Nederland'. En daarvoor laten ze zich gebruiken ten behoeve van de agenda van verwaand Turks Nederland. Achter de multiraciale façade van DENK zit een gehaaide Tunahan Kuzu, die rustig spreekt op een protest van de neofascistische Grijze Wolven. (Zie video.)
De pientere Turk neemt niet alleen de autochtone Nederlander overdwars in het rectum, ook de Marokkanen en Surinamers zijn hun sterren niet meer zeker. En aan het einde van de dag is de achterban van DENK ook niet heel veel meer dan een allochtoon monsterverbond, want het onderlinge racisme tussen allochtone groepen gaat veel verder dan een getinte knul die vanwege zijn oriëntaalse naam geweigerd wordt door een manager die Jaap heet. En laten we verdomme wel wezen: Kuzu had van zijn ouders nooit met een negroïde vrouw als Sylvana mogen huwen, en een modebewuste vrouw als Sylvana vindt de burkini eigenlijk gewoon een log en afzichtelijk kutding. Het is allemaal kleinkunst, tegen beter weten in. Langearmpje drukken
Wat is er gebeurd met onze democratie - die, zoals Joan Derk van der Capellen tot den Pol zo mooi omschreef in zijn pamflet 'Aan het volk van Nederland', al aanvang nam in de tijd van onze Germaanse voorouders - dat het vandaag een strijdtoneel lijkt te zijn geworden van de Turk en de Jood? Langearmpje drukken, midden in onze Tweede Kamer.
De meeste moslims in Nederland vinden het hedendaagse Turkije prachtig. Erdogan bestiert een rijk islamitisch land met een grote mond naar het Westen en macht in de regio. De grote Erdogan bouwt moskeeën rond de wereld. Is het mogelijk om kritisch te zijn naar Turkije als Nederlandse moslim? Laten we eerlijk zijn, dat wordt door moslims vaak gezien als tegendraads. Want Turkije, dat is toch dat ene succesvolle moslim-land?
Een andere islamitische geschiedenis
Fuck Turkije als het Nederland wil beïnvloeden, en fuck Turkije als het Europa wil afpersen. Laat de Nederlandse moslim eens kijken naar een andere geschiedenis dan telkens weer het voorgekauwde islamitische imperialisme waar men zich nu mee in laat. Zo was het Husein Gradascevic die als moslim vocht tegen de Ottomanen voor een onafhankelijk land. Ook uit Kosovo wist hij de Turken te verjagen. Husein zou de bijnaam 'Draak van Bosnië' krijgen. In Bulgarije wist ook Osman Pazvantoglu de Turken te verslaan. Hij bouwde daarop als onafhankelijk heerser een moskee met een eigen logo op de top van de minaret. in Albanië streed Isa Boletini tegen de Serviërs en de Turken voor een onafhankelijke staat. Deze kwam er in 1912, en Ismail Qemali zou het eerste staatshoofd worden. Als Nederlandse moslim hoort het niet anders te zijn. Wees een moslim binnen de context van je al dan niet nieuwe vaderland, en distantieer je van allerhande lange armen en hun protheses. De vrijheden van deze pluriforme staat staan dwang tot assimilatie in de weg, en de rechtbank en democratische arena geven ruimte hier voor op te komen. Wanneer je de democratische arena betreedt, wees hier dan oprecht in.
Is het Europese bastion vol beschaafden en fijngevoeligen dan echt weer in een strijd verwikkeld met de Turkse wereld van overbehaarden en hardvochtigen? Een epische oorlog, die de eeuwen overstijgt? Enerzijds doen huidige wrijvingen met Turkije natuurlijk denken aan de confrontaties met het Ottomaanse rijk van weleer. Maar de 'Turken' zijn meer dan Turkije. Landen als Turkmenistan, Oezbekistan en Kazachstan huisvesten Turkse volkeren, maar ook in Europa zijn er Turkse groepen te vinden die al eeuwenlang vertoeven in onze knusse burcht. Nadat de Pesjeneggen in oorlog waren geweest met de Russen trokken zij naar het westen, alwaar zij in het huidige Hongarije verzeild raakten en assimileerden onder de lokale bevolking. De Koemanen werden door de oprukkende Mongolen in de 12e eeuw naar Europa gedrukt, waar zij eveneens neerstreken in Hongarije. Hier zouden ze zich later massaal laten dopen. De Hongaarse koning Stephen V huwde zelfs met een prinses van de Koemanen. Nog tot de reformatieperiode spraken deze mensen hun Turkse taal, om uiteindelijk te assimileren onder de Hongaren.
Lenin, de grote rooie broer van Kuzu
In Oekraïne getuigen de Kiptsjak-beelden nog altijd van Turkse aanwezigheid, en we hebben zelfs een Turks land geheel en al in ons Europa: Gagaoezië. In het Zuiden van Moldavië genieten de Gagaoezen relatieve autonomie. Ze spreken een type Turks dat nauw verwant is met het Turks dat in Turkije wordt gesproken, maar zijn volgens onderzoek genetisch vooral verwant aan de andere Balkan volkeren. Desalniettemin is er wel een genetisch linkje aangetroffen met de Turken in Anatolië. De Chuvash zijn een Turks volk dat in zeer kleine getallen voor komt in Wit-Rusland, Estland en Letland. Lenin stamde trouwens gedeeltelijk af van de Chuvash, dus Kuzu heeft nog een grote rooie broer ook.
Vytautas de Grote was de 14e eeuwse koning van grootvorstendom Litouwen. Onder zijn bewind konden de Karaim, een groep Turks sprekende Joden, zich vestigen in zijn gebied. Deze groep heeft nog altijd een eigen dorpskern in de Litouwse plaats Trakai, alwaar zij vroeger om het kasteel gevestigd waren om deze ten allen tijde te kunnen beschermen tegen vijanden. In diezelfde plaats staat een houten 'kenesse', het gebedshuis van deze groep, die in tegenstelling tot de meeste joden enkel en alleen autoriteit toekennen aan de Thora. De Turkse taal van de Karaïm is beïnvloed door het Hebreeuws. Zelf beschouwen de Karaïm zich als Turken, maar men denkt dat het om een ander type volk gaat, dat ergens in de geschiedenis de Turkse taal heeft geadopteerd.
Turk tegen Turk voor de poorten van Wenen
Dan de Tataren. Zij arriveerden in de 14e eeuw in de gebieden die we vandaag kennen als Polen, Litouwen en Wit-Rusland. Zij zijn net als de Ottomanen moslims, maar wensten burgers te worden van het Pools-Litouwse gemenebest. Het waren uitmuntende strijders en ze boden deze diensten aan in ruil voor het recht op eigen grond en het vrijelijk kunnen belijden van de Islam. Wanneer de overheid in oorlog is, zullen de Tataren moeten mee strijden. Het resulteerde in uniek islamitisch burgerschap in christelijk Europa. De loyaliteit van de Poolse Tataren kwam eens te meer tot uitdrukking toen zij in 1600 onder de Poolse koning tegen de Ottomanen vochten in de slag om Wenen. Turk tegen Turk, moslim tegen moslim.
Islamitisch symbool op een grafsteen, op de eeuwenoude Tataren begraafplaats te Kruszyniany, Oost-Polen.
Toen het Turkse Kanaat van de Krim de Tataren aanbood over te lopen, reageerden zij met een verklaring waarin ze aangaven dat ondankbaarheid geen optie was, en dat de troepen van het Kanaat niet hun broeders waren maar bandieten. In Wit-Rusland schreven de Tataren hun religieuze werken in het Wit Russisch, in tegenstelling tot de orthodoxe christenen die het Kerkslavisch gebruikten. Zij schreven het Wit-Russisch in een daartoe aangepast Arabisch Alfabet. Beroemde Tataren uit deze regio waren bijvoorbeeld Osman Achmatowics jr. (die de Achmatovic-reactie op zijn naam heeft staan), Alexander Romanovic en Aleksander Sulkiewicz. Mikhail Tugan-Baranovsky en Bruno Abakanowicz stamden af van de Tataren.
Ook de relatie tussen de Tataren en de Poolse overheid kende zijn uitdagingen. Zo werd er in de 17e eeuw getornd aan de privileges van de Tataren, hetgeen resulteerde in rebellie. De privileges werden daarop ongemoeid gelaten en de relatie bleek hersteld. Het Poolse leger nam veel termen en tactieken over van de Tataarse strijders, en de geschiedenis van de Uhlans herinnert aan dit fenomeen.
Succesvol integreren is de hamvraag
Wat zeker is, is dat deze vroege golf van moslim-immigratie geslaagd is, door een samenkomst van het tamelijk unieke en praktische pluralisme van landen als Polen en Litouwen, en de loyaliteit van de Tataarse moslims. Ook zien we dat de Turkse wereld en de Europese wereld met elkaar verbonden zijn, ondanks de reële conflicten die uiteraard spelen, en hebben gespeeld.
De vraag die ik dus in conclusie aan de Turks-Nederlandse moslims wil stellen, is de volgende; wat wil je zijn, een Ottomaan of een Tataar? Wil je veroveren, of wil je participeren?
Een hamvraag is niet haram.
De meeste moslims in Nederland vinden het hedendaagse Turkije prachtig. Erdogan bestiert een rijk islamitisch land met een grote mond naar het Westen en macht in de regio. De grote Erdogan bouwt moskeeën rond de wereld. Is het mogelijk om kritisch te zijn naar Turkije als Nederlandse moslim? Laten we eerlijk zijn, dat wordt door moslims vaak gezien als tegendraads. Want Turkije, dat is toch dat ene succesvolle moslim-land?
Een andere islamitische geschiedenis
Fuck Turkije als het Nederland wil beïnvloeden, en fuck Turkije als het Europa wil afpersen. Laat de Nederlandse moslim eens kijken naar een andere geschiedenis dan telkens weer het voorgekauwde islamitische imperialisme waar men zich nu mee in laat. Zo was het Husein Gradascevic die als moslim vocht tegen de Ottomanen voor een onafhankelijk land. Ook uit Kosovo wist hij de Turken te verjagen. Husein zou de bijnaam 'Draak van Bosnië' krijgen. In Bulgarije wist ook Osman Pazvantoglu de Turken te verslaan. Hij bouwde daarop als onafhankelijk heerser een moskee met een eigen logo op de top van de minaret. in Albanië streed Isa Boletini tegen de Serviërs en de Turken voor een onafhankelijke staat. Deze kwam er in 1912, en Ismail Qemali zou het eerste staatshoofd worden. Als Nederlandse moslim hoort het niet anders te zijn. Wees een moslim binnen de context van je al dan niet nieuwe vaderland, en distantieer je van allerhande lange armen en hun protheses. De vrijheden van deze pluriforme staat staan dwang tot assimilatie in de weg, en de rechtbank en democratische arena geven ruimte hier voor op te komen. Wanneer je de democratische arena betreedt, wees hier dan oprecht in.
Is het Europese bastion vol beschaafden en fijngevoeligen dan echt weer in een strijd verwikkeld met de Turkse wereld van overbehaarden en hardvochtigen? Een epische oorlog, die de eeuwen overstijgt? Enerzijds doen huidige wrijvingen met Turkije natuurlijk denken aan de confrontaties met het Ottomaanse rijk van weleer. Maar de 'Turken' zijn meer dan Turkije. Landen als Turkmenistan, Oezbekistan en Kazachstan huisvesten Turkse volkeren, maar ook in Europa zijn er Turkse groepen te vinden die al eeuwenlang vertoeven in onze knusse burcht. Nadat de Pesjeneggen in oorlog waren geweest met de Russen trokken zij naar het westen, alwaar zij in het huidige Hongarije verzeild raakten en assimileerden onder de lokale bevolking. De Koemanen werden door de oprukkende Mongolen in de 12e eeuw naar Europa gedrukt, waar zij eveneens neerstreken in Hongarije. Hier zouden ze zich later massaal laten dopen. De Hongaarse koning Stephen V huwde zelfs met een prinses van de Koemanen. Nog tot de reformatieperiode spraken deze mensen hun Turkse taal, om uiteindelijk te assimileren onder de Hongaren.
Lenin, de grote rooie broer van Kuzu
In Oekraïne getuigen de Kiptsjak-beelden nog altijd van Turkse aanwezigheid, en we hebben zelfs een Turks land geheel en al in ons Europa: Gagaoezië. In het Zuiden van Moldavië genieten de Gagaoezen relatieve autonomie. Ze spreken een type Turks dat nauw verwant is met het Turks dat in Turkije wordt gesproken, maar zijn volgens onderzoek genetisch vooral verwant aan de andere Balkan volkeren. Desalniettemin is er wel een genetisch linkje aangetroffen met de Turken in Anatolië. De Chuvash zijn een Turks volk dat in zeer kleine getallen voor komt in Wit-Rusland, Estland en Letland. Lenin stamde trouwens gedeeltelijk af van de Chuvash, dus Kuzu heeft nog een grote rooie broer ook.
Vytautas de Grote was de 14e eeuwse koning van grootvorstendom Litouwen. Onder zijn bewind konden de Karaim, een groep Turks sprekende Joden, zich vestigen in zijn gebied. Deze groep heeft nog altijd een eigen dorpskern in de Litouwse plaats Trakai, alwaar zij vroeger om het kasteel gevestigd waren om deze ten allen tijde te kunnen beschermen tegen vijanden. In diezelfde plaats staat een houten 'kenesse', het gebedshuis van deze groep, die in tegenstelling tot de meeste joden enkel en alleen autoriteit toekennen aan de Thora. De Turkse taal van de Karaïm is beïnvloed door het Hebreeuws. Zelf beschouwen de Karaïm zich als Turken, maar men denkt dat het om een ander type volk gaat, dat ergens in de geschiedenis de Turkse taal heeft geadopteerd.
Turk tegen Turk voor de poorten van Wenen
Dan de Tataren. Zij arriveerden in de 14e eeuw in de gebieden die we vandaag kennen als Polen, Litouwen en Wit-Rusland. Zij zijn net als de Ottomanen moslims, maar wensten burgers te worden van het Pools-Litouwse gemenebest. Het waren uitmuntende strijders en ze boden deze diensten aan in ruil voor het recht op eigen grond en het vrijelijk kunnen belijden van de Islam. Wanneer de overheid in oorlog is, zullen de Tataren moeten mee strijden. Het resulteerde in uniek islamitisch burgerschap in christelijk Europa. De loyaliteit van de Poolse Tataren kwam eens te meer tot uitdrukking toen zij in 1600 onder de Poolse koning tegen de Ottomanen vochten in de slag om Wenen. Turk tegen Turk, moslim tegen moslim.
Islamitisch symbool op een grafsteen, op de eeuwenoude Tataren begraafplaats te Kruszyniany, Oost-Polen.
Toen het Turkse Kanaat van de Krim de Tataren aanbood over te lopen, reageerden zij met een verklaring waarin ze aangaven dat ondankbaarheid geen optie was, en dat de troepen van het Kanaat niet hun broeders waren maar bandieten. In Wit-Rusland schreven de Tataren hun religieuze werken in het Wit Russisch, in tegenstelling tot de orthodoxe christenen die het Kerkslavisch gebruikten. Zij schreven het Wit-Russisch in een daartoe aangepast Arabisch Alfabet. Beroemde Tataren uit deze regio waren bijvoorbeeld Osman Achmatowics jr. (die de Achmatovic-reactie op zijn naam heeft staan), Alexander Romanovic en Aleksander Sulkiewicz. Mikhail Tugan-Baranovsky en Bruno Abakanowicz stamden af van de Tataren.
Ook de relatie tussen de Tataren en de Poolse overheid kende zijn uitdagingen. Zo werd er in de 17e eeuw getornd aan de privileges van de Tataren, hetgeen resulteerde in rebellie. De privileges werden daarop ongemoeid gelaten en de relatie bleek hersteld. Het Poolse leger nam veel termen en tactieken over van de Tataarse strijders, en de geschiedenis van de Uhlans herinnert aan dit fenomeen.
Succesvol integreren is de hamvraag
Wat zeker is, is dat deze vroege golf van moslim-immigratie geslaagd is, door een samenkomst van het tamelijk unieke en praktische pluralisme van landen als Polen en Litouwen, en de loyaliteit van de Tataarse moslims. Ook zien we dat de Turkse wereld en de Europese wereld met elkaar verbonden zijn, ondanks de reële conflicten die uiteraard spelen, en hebben gespeeld.
De vraag die ik dus in conclusie aan de Turks-Nederlandse moslims wil stellen, is de volgende; wat wil je zijn, een Ottomaan of een Tataar? Wil je veroveren, of wil je participeren?
Een hamvraag is niet haram.