Altijd lachen, als een subsidieverstrekker weer eens arbitrair subsidies toewijst. In dit geval Amsterdam, waar zowel gemeente als alle instellingen in de lokale cultuursector zichzelf het centrum van het universum wanen. Gisteren presenteerde de gemeente
Het Kunstenplan 2017-2020, met daarin de toegewezen subsidies voor de komende vier jaar. Met nieuwkomers en, altijd de mooiste, afvallers. Het was dan ook te verwachten dat culturele instellingen in Amsterdam die in het nieuwe Kunstenplan geen gratis geld meer kregen van de gemeente, binnen de kortste keren jankend aan de telefoon van de media zouden hangen.
BINGO! Voor mensen die in een commerciële omgeving werken (zeg maar, een normale baan hebben) staat het huilbui-artikel vol met hilarische opmerkingen. Zoals het Bijbels Museum -voortaan nul euro voor de promotie van hun sprookjesboek- dat wanhopig probeert aan te tonen dat ze een enorme connectie met het 'nu' hebben. Dat dit een totaal lege frase is, die alleen iets betekent in de abstracte en onrealistische wereld van de kunsten, ontgaat blijkbaar zowel het museum als de gemeente. Ook het verhaal van een minuscuul marionettentheater diep verborgen in het centrum van Amsterdam is geinig, omdat ze hun eigen relevantie compleet overschatten. Iets wat zowel Amsterdammers als subsidieparasieten in de cultuursector eigen is. Een uitstekend voorbeeld dat veel cultuursubsidies niets anders zijn dan de sponsoring van iemands totaal oninteressante hobby met belastinggeld. Al deze grien-instellingen hebben al die tijd één ding niet door gehad: dat subsidie geen gezonde vervanger is voor betalende bezoekers. Dus worden ze nu geconfronteerd met het grote nadeel van volledig afhankelijk zijn van belastinggeld als suikeroom: als de subsidie om vrij willekeurige redenen wordt stopgezet, ben je de lul. Subsidies zijn uiteindelijk een zwaard van Damocles waar je zelf voor kiest.
Hahaha... pwnt.
