Geenstijl

Artikel 50 lid 3 geeft twee keer aan dat uittredende lidstaten in goed overleg in enkele dagen de Unie kunnen verlaten, of in vele jaren. Iedere termijn is toegestaan. “De Verdragen zijn niet meer van toepassing op de betrokken staat met ingang van de datum van inwerkingtreding van het terugtrekkingsakkoord” en “de Europese Raad met instemming van de betrokken lidstaat met eenparigheid van stemmen tot verlenging van deze termijn besluit.” Niet alleen wordt aan de onderhandelingstafel besloten wanneer een lidstaat uittreedt, die onderhandelingen daarover mogen onbeperkt duren. U zult zich misschien afvragen waar dan het hardnekkige gerucht vandaan komt dat het Verenigd Koninkrijk in twee jaar moet onderhandelen en uittreden. De tikkende tijdbom op de onderhandelingstafel. Dat is alleen geldig als het Verenigd Koninkrijk en de Unie geen enkele afspraak met elkaar kunnen maken. “bij gebreke daarvan, na verloop van twee jaar”. Dit is meer een clausule voor een vechtscheiding. Zelfs als partijen er niet uitkomen, kan een lidstaat toch uittreden. Je zit niet gevangen in de EU. Je hebt geen toestemming nodig te vertrekken.

Het Verenigd Koninkrijk heeft op de dag van de uitslag de EU al een lange onderhandelingstermijn aangeboden om met zo min mogelijk onrust op financiële markten in het Verenigd Koninkrijk, de Unie en wereldwijd te veroorzaken. De EU heeft dat voorstel dezelfde dag afgewezen, en wilde graag per direct de tweejaartermijn starten. Geen financieel paspoort? De EU dreigt het Verenigd Koninkrijk geen financieel paspoort te geven om vanuit London het bedrijfsleven van financiële dienstverlening te voorzien. De ECB koopt voor tachtig miljard euro per maand leningen op, in de ijdele hoop dat de kredietverlening op gang komt. Vervolgens gaat de EU een van de grootste kredietverleners niet meer toelaten tot de Europese markt. Die Britten gaan datzelfde geld uitlenen in Afrika, BRIC-landen en de rest van Azië, waar de economie harder groeit en hebben daar beperkt last van. Koop een kleine falende Europese bank, en je hebt als Brit dat begeerde paspoort alsnog. Die straf gaat nooit werken, die Britten hebben er geen last van als die maatregel wel zou werken, én de EU zit hooguit haar eigen ramen in te gooien. Betalen voor markttoegang? Wij zijn betalen voor markttoegang normaal gaan vinden. Is de insteek van de Unie, zelfs van het Verenigd Koninkrijk. Dat is omdat we zelf ook nettobetaler zijn. Is een gedachte die de transfer-unie als gegeven accepteert. Maar waarom moeten wij betalen voor markttoegang?!? USA doet het niet in TTIP, Canada niet in CETA en geen enkel beoogd EU-lid in een associatieverdrag. De netto ontvangers wórden betaald voor exact dezelfde markttoegang. Feitelijk acteurs in een weggeefwinkel die de spullen komen ophalen. Die betalen met subsidies en geleend geld, zonder bedrijfsplan om ooit echt af te lossen. Onder een combinatie van renteverlagingen (korting), looptijdverlening (uitstel) en kwijtscheldingen (afstel) wordt de illusie gemaximaliseerd dat er netjes betaald wordt, zonder echt ridicule staatsschulden in de boeken te laten staan. Geforceerd uittreden? Nu de Britse reactie meer dan een maand duurt, dreigt de Unie met artikel 7 het Verenigd Koninkrijk uit de Unie te gooien. Oh kan dat echt? Hadden we dat misschien moeten doen toen sommige leden opriepen tot massa-immigratie? Toen begrotingstekorten en staatsschulden ver over de normen gingen en bleven. (Maastricht). Toen de buitengrenzen werden opgezet? (Schengen) Toen de vluchtelingen vrije doorgang kregen? (Dublin) Of toen een land fraudeerde met de toetreding om daarna over de kop te gaan? (Verdrag ontbrak) Of belastingontduiking wereldwijd faciliteert? Ierland zag haar economie in 2015 op papier met 26,3% groeien. Allemaal brievenbusfirma`s die op het eiland de helft van hun vennootschapsbelasting ontduiken en de andere helft in Ierland aftikken. Helaas gaat de meeste winst naar Nederlandse royalty’s of Britse Maagdeneilanden en wordt er helemaal nergens iets betaald. (Verdrag ontbreekt) Nee, dat is allemaal prima. Die acties worden gedoogd en worden blijkbaar wél in het belang van de Unie gezien. Pas als je het feestje wilt verlaten voordat het echt uit de hand loopt, ga je te ver. Dat mag niet. Je mag niet eerst rustig overleggen over de rekening en betalen, nee je moet horizontaal met de uitsmijter mee, om daarna in een vechtscheiding te belanden. Onzekerheid gemaximaliseerd Het IMF geeft onzekerheid als oorzaak van iets gedaalde economische vooruitzichten, niet het uittreden zelf. Binnen het Verenigd Koninkrijk geeft deze extra onzekerheid maximaal uitzicht op een recessie. Binnen de Unie staat zelfs de solvabiliteit van de Deutsche Bank ter discussie. The Economist vatte het mooi samen, de bank heeft geen doel of bedrijfsmodel meer. In de coulissen van Brussel wordt nog steeds gehoopt dat deze harde opstelling een Brexit misschien zal voorkomen, of op zijn minst het uittreden van andere nettobetalers zal afschrikken. Kennelijk heeft zelfs de Unie geen vertrouwen in de voordelen die het lidmaatschap volgens haar heeft. De EU verleidt niet meer, leverde al tijden niet meer en probeert nu te straffen alsof vertrekken een delict is. Harakiri Er is te weinig respect voor de schade die dat beleid in Europa en daarbuiten veroorzaakt. Of je nu naar de Italiaanse staatsschulden, gebrekkige kredietverlening of massale werkloosheid kijkt: De Unie hikt al tegen systeem falen aan. Toch wordt het veroorzaken van een recessie in een vertrekkende lidstaat belangrijker geacht, dan eigen economische stabiliteit. Complete zelfdestructie wordt geaccepteerd, zolang de trein van een ever closer Union doorrolt. Als lemmingen het ravijn in. Het doel heiligt de middelen. Maar heiligt het ook de route en de uitkomst?