Opeens heb je het, je wordt ambassadeur. Specifieker, de Nederlandse ambassadeur in Kenia. Even een LOI'tje Keniaanse klikfonemen en 300 strafregels "niet alle negers lijken op elkaar", en je kunt er prima zaken doen. Dat dacht ambassadeur Frans Makken dus ook. En alles ging er prima, tot hij een diplomatieke doodzonde beging: eerlijkheid. In het vakblad ViceVersa vloog Makken namelijk
VOLLEDIG UIT DE BOCHT. "
In het verleden hielpen we overheidsinstellingen om hun diensten te verbeteren, zegt Makken. Nu lossen we problemen op door samen te werken met de private sector. We geven de programmas zo vorm dat ze voor bedrijven winstgevend zijn. Daarmee formuleren we dus een eigenbelang waardoor de private sector er ook iets aan heeft. De keuze om geen geld aan de overheid over te maken is een bewuste. Ik zeg het maar gewoon: het is een bodemloze put, zegt Makken. Ze werken niet efficiënt en als je er steeds weer nieuw geld in stopt blijven ze dat ook. De efficiëntie moet je zoeken in sectoren waar de marge ertoe doet. In de private sector krijgen we dus veel meer waar voor ons geld." Verder in het interview prijst Makken de Keniaanse private sector, die
inderdaad een indrukwekkende economische groei gerealiseerd heeft. Maar zeer terechte kritiek op de Keniaanse overheid, dat mag dan weer niet, dus wordt hij keihard op het matje van minister Lilianne Ploumen geroepen. "
Hij verliest zijn post niet, maar ambassadeur Frans Makken in Kenia wacht een ,,stevig gesprek" op het ministerie in Den Haag." Onder druk van al dat diplomatieke geweld is Makken zijn uitspraken inmiddels gaan betreuren. Maar geen verdriet, want de PVV komt zijn dag opfleuren. Die willen eerlijkheid namelijk belonen en de beste man laten belonen door hem de
ridderorde toekennen.
