Geenstijl

De jongeman in bovenstaande video laat, naast natuurlijk de belofte van iedereen allemaal de moeder neuken, een ander gedragskernmerk zien dat voor zijn demografische groep exemplarisch is. Hij wordt namelijk piswoest bij het zien van een... videocamera. Het is een verschijnsel dat we steeds vaker zien, alsof het diep verankerd zit in de biculturele psyche. In de commentdraad van de videodump werd dan ook een interessante vraagstelling geplempt: vanwaar toch die aanhoudende videofobie van jonge, Marokkaanse knullen? Hoe komt het toch dat deze heerschappen allergischer zijn voor camera's dan voor varkensvlees of betaald werk? Een aantal mogelijke verklaringen voor militante lensvrees:

I. Deze maatschappelijk betrokken voorbeeldburgers beseffen dat een eventueel geregistreerde misstap hunnerzijds olie kan zijn op het vuur van het maatschappelijk debat. Voor je het weet gaat een snode journalist met de beelden aan de haal en wordt het geheel middels een speculatieve montage de ether ingeslingerd, waardoor hun foutief geïnterpreteerde gedrag wordt geprojecteerd op eenieder met dezelfde culturele kenmerken. Dat alles is in het kader van stereotyperingen natuurlijk weinig bevorderend, dus beter überhaupt niet filmen, in plaats van een gedragsaanpassing. Dit prijzenswaardige plichtbewustzijn wordt helaas gemaskeerd door de blinde rancune die hen meester wordt, zodra iemand in hun bijzijn een camera tevoorschijn tovert. Want hoe durft een disrespectvolle buitenstaander zomaar beelden te maken die hun hele etnisch profielgebeuren wellicht in een kwaad daglicht zetten? Wél zijn zij oke met video's waarvan zijzelf de regie alsook de camera in handen hebben. Zo hoeft er niet te worden gevreesd voor een misleidende montage achteraf, waarin hun filosofische pareltjes zonder context worden geplempt, met ongenuanceerde berichtgeving tot gevolg. Getuige bijvoorbeeld de prachtige producties A en B. II. Het draait hier slechts om plankenkoorts. Enerzijds genetisch ingebakken, anderzijds door een collectief trauma waaraan een slechte verhouding met beveiligingsvideo's ten grondslag ligt. In het bijzijn van een camera weten deze preutseriken zich derhalve simpelweg geen houding te geven, waardoor ze rare dingen gaan doen. Maar we moeten niet vergeten dat het eigenlijk gewoon hele verlegen jongens zijn en dat dat hun goed recht is. Dat hoef je er toch niet de hele steeds zo respectloos in te wrijven door een filmploeg onder hun snufferd te duwen? III. Deze doerakken trachten te vermijden dat hun kwajongensstreken worden gezien in de mediaas door hun ouders of sociale omgeving. Hun excessieve idioterie wordt conform de schaamtecultuur enkel berispt, zodra deze in hun parallelle gemeenschap publiekelijk bekend is. Vandaar liever geen camera. Normaliter wordt hun krankzinnige gedrag met de hoofddoek der liefde bedekt, alvorens zij na een gepaste straf van 3 uur huisarrest en zonder toetje naar bed, weer als wilde honden worden losgelaten op de samenleving. Opdat ze aan de transformatie van woonwijk tot microkalifaat hun steentje verder bij kunnen dragen - door deze bijvoorbeeld van een afstandje op de hoofden van een verse cameraploeg te mikken. Dit verklaart ook de eenheidworst aan bontkraag en opscheer in deze specifieke cultuurcluster: als ze er allemaal zoveel mogelijk hetzelfde bijlopen, zullen ze, eenmaal vastgelegd op de gevoelige plaat, minder snel worden herkend. IV. Het betreffen slechts afzonderlijke incidenten van ongemanierd straatrapaille-tuig, waar we niet vanwege onze culturele bias nu ineens een verband in moeten gaan zien. Gewoon wat afzonderlijke straatterreurcellen, die vanwege een gebrek aan aandacht gretig gebruikt maken van elke mogelijkheid zich te verongelijkt te misdragen. Die geen oog hebben voor autoriteit en rechtsstaat, omdat ze het niet verder kunnen kijken dan de rechtmatig -want openbare weg- geportretteerde neus lang is. En die tot slot gewoon een beetje humeurig zijn, want honger, want Ramadan.