Vluchteling is geirriteerd en het wachten zat
Het zal je maar gebeuren. Als vluchteling in Nederland terecht komen. Onze chocopasta ruikt naar hout. Onze vrouwen zijn hoeren, allemaal. Onze mannen homofiele alcoholisten, allemaal. En al he-le-maal in Amsterdam. Het Sodom en Gomorra waar alles en iedereen van donderdag tot zaterdag rond 02:30 de Arabische cultuur approprieert in smoezelige dönertentjes met vloeren waar je veters aan blijven plakken. Daar word je als ontheemdiër dus even mooi gëirriteerd van. Nee, maar even zonder geintjes, het gaat niet zo lekker met 020's vluchtelingen. "Protesten, moedeloosheid, depressiviteit, irritaties, opstootjes, verveling en overmatig alcoholgebruik, blijkt uit een recent verslag van burgemeester Eberhard van der Laan. Tussen half februari en half maart waren er vijftien incidenten waarbij de politie is ingeschakeld." En zoals dat voor alles geldt met Amsterdam, is de stad gewoon eigenlijk een soort gechargeerde versie van heel Nederland. "De stad moet dit jaar 2400 statushouders aan een huis helpen, tweeënhalf keer zoveel als in 2015, toen de gemeente er al niet in slaagde 1345 erkende vluchtelingen te huisvesten. Statushouders komen in aanmerking voor een sociale huurwoning, waarvoor de wachtlijsten inmiddels ellenlang zijn. Gemeenten proberen op een andere manier huizen voor vluchtelingen te regelen, bijvoorbeeld door kantoren om te bouwen of door nieuwe complexen aan te leggen, zoals in Riekerhaven. Maar dat neemt tijd in beslag." En dat allemaal terwijl we er in 2015 maar liefst 800.000.000 euro tegenaan gejankt hebben. Zin in de toekomst. Gelukkig is het in Jordanië nog erger.
A heartwarming moment as #Bono sings for @Refugees in #Zaatari #camp. I feel so privileged to be part of this pic.twitter.com/bEvb4AENH4
— Nasser Touaibia (@NasserTouaibia) 12 april 2016