Schengen ligt aan gort. Dat vinden ze in Brussel niet leuk, dus preken ze er al maanden de nationalistische hel en verdoemenis over. Want nationale grenzen = gelijk aan het rangeren van de treinen naar het Oosten. En volgens Martin Schulz "
zouden zelfs voor die treinen grenscontroles ongelofelijk onpraktisch zijn. Zo centraal ligt Birkenau ook weer niet." Maar naast de eurofederale ideologen van het Brusselse ministerie van Voorlichting en Propaganda slaat ook het bedrijfsleven al sinds dag 1 op de gong. En
vandaag weer. "
Dit is een bijzonder riskante situatie. Als de grenscontroles terugkomen, zullen we ver teruggeworpen worden in de tijd. Ik heb daar bijna geen voorstelling van." Ook Transport en Logistiek Nederland schat dat grenzen de sector jaarlijks zo'n 600 miljoen euro extra zullen kosten. Ten eerste, het is nou niet alsof voor we Schengen (1985) in een soort blank Somalië leefden. En ten tweede. Als we lachend 1,1 miljard (2014), 200 miljoen + 446 miljoen (2015) euro aan naheffingen overboeken naar Brussel, dan valt die 600 miljoen voor die transportsector vast ook te stutten. En ten derde, even uitzoomen. Want waarom gooit het 'rechtse' bedrijfsleven Europese natiestaten zo gretig onder de bus? "
De kapitalisten ondervonden in de jaren zestig dat er geen redden meer aan was en dat de intellectuele wereld - de universiteiten en de sociale wetenschappen - onder de invloed was gekomen van hippies en marxisten. Al snel kwamen daar de anti-racisme activisten en de milieufanaten bij. Onder het mom 'die slag is verloren' richtte de rechterflank zich volledig op het zakenleven. Maar tegelijk internationaliseerde het kapitalisme, dus ook op die flank raakte de soevereiniteit van de natiestaat uit de belangstelling. Zo werd het zaad gezaaid van de grote Europese identiteitscrisis van de eenentwintigste eeuw," aldus Wu Xinfei, in zijn collegereeks 'De val van Europa', Bejing
2092.
