Geenstijl

Het was weer ouderwets gezellig in de Rada (het Oekraïens parlement). Premier Arseniy Jatsenjoek werd (in het homofobe parlement) bij zijn ballen vastgepakt door een lid van Porosjenko’s partij, Oleg Barma. Gewoon omdat er nogal wat onvrede is over de corrupte Jatsenjoek die de functie van premier nog steeds bekleed en hij de ene corruptie beschuldiging na de ander om zijn oren krijgt geslingerd. In een geciviliseerd land was hij allang vervangen en berecht (een hoge straf weer niet, want klassenjustitie in het geciviliseerde westen), maar in Oekraïne niet. In een geciviliseerd land wordt er in het huis van de democratie niet gevochten, maar in Oekraïne wél. (En in een geciviliseerd land word je wél vervolgd als je het woordje ‘minder’ voor een niet-blanke bevolkingsgroep zet). De uit Georgië verbannen ex-president Michaël Saakasjvili tovert elke week wel weer een nieuw stukje bewijs uit zijn hoed dat de verdenking op Jatsenjoek versterkt of dat er weer iets nieuws bijkomt. Het zijn soms de buitenlanders die al het werk doen in Oekraïne en je zou denken dat het werk van Saakasjvili enigszins gewaardeerd wordt. Niemand anders doet het namelijk! Niets is minder waar. Tijdens een vergadering van het Oekraïense kabinet (waar Saakasjvili, gouverneur van de Odessa provincie ook bij was) liep de spanning wéér hoog op. Minister van Binnenlandse Zaken Avakov noemde Saakasjvili een ‘klootzak’. Saakasjvili noemde Avakaov een ‘lul’. Dat ging een tijdje door tot de heet geboterde Avakov maar een glas water in het gezicht van Misja te gooien. Zucht. Doe eens normaal man!

Zoals ik al in mijn vorige column schreef, Jatsenjoek is corrupt. Daar hoef je geen raketgeleerde of een Oekraïne-deskundige voor te zijn. Je hoeft ook niet cum laude Slavistiek te zijn afgestudeerd om te zeggen dat Jatsenjoek met een gigantische vaart weg moet uit de Oekraïense politiek. Als Jatsenjoek een pro-Europese regering moet representeren, dan is hij nog dommer dan dat hij eruit ziet. Diezelfde pro-Europese regering roept namelijk al anderhalf jaar dat ze corruptie gaan aanpakken. Onder de afgezette president Janoekovitsj ging het namelijk wel erg snel toen opponent (en destijds premier) Julia Timosjenko werd opgepakt, aangeklaagd en veroordeeld voor corruptie. Het was natuurlijk óók een politieke afrekening, maar Timosjenko had genoeg op haar kerfstok om haar voor corruptie te veroordelen. Europa sprak er natuurlijk schande van, want Timosjenko, zelf voor een pro-Europees Oekraïne, was natuurlijk een graag geziene vriendin in Brussel. Net zoals onder Janoekovitsj wordt er in het huidige Oekraïne liever niet opgetreden tegen politieke vriendjes, maar enkel tegen de aartsvijanden. Ze zijn drukker bezig om een betaling aan Rusland zolang mogelijk uit te stellen, die uiteindelijk dus op het bord van Europa komt, dan om de eigen corrupte gelederen eens hard aan te pakken. Hypocrisie is nog nooit groter geweest. Kiev beschuldigt de partij van banden met de pro-Russische separatisten en derhalve wordt het als een terroristische organisatie aangemerkt. De Communistenpartij die vóór de pro-Europese, ‘liberale,’ en ‘vrije’ regering altijd nog mee kon doen aan de verkiezingen, maar nu niet meer. Het heeft een grote achterban in Oost-Oekraïne (ook het gebied in handen van de Oekraïense regering), maar aan die achterban heeft Porojenko geen boodschap. Die achterban moet maar op een ‘pro-Europese’ partij stemmen. Alles wat met het verleden te maken heeft, moet en zal kapotgaan, kosten wat het kost. Mensenrechtenorganisatie Amnesty International oordeelde hard dat een verbod op de partij niet wenselijk is in een Oekraïne dat zo graag een ‘vrij’ en ‘liberaal’ land wil zijn. Waar meningen en politieke standpunten moeten zijn wat ze zijn: vrijheid van meningsuiting. Het schendt daarmee een fundamenteel mensenrecht. Europa blijft wederom stil en bemoeit zich maar niet met Oekraïense interne politiek zolang de expansie van Fort Europa maar door kan gaan. Misschien dat het met de nodige passie van politici in de post-Sovjetrepubliek te maken heeft. De passie om van Oekraïne een vruchtbaar land te maken zónder het kankergezwel dat corruptie heet. De passie om definitief afscheid te nemen van de communisme-tirannie toen het nog deel uit maakte van de Sovjet-Unie. Ja, dan lopen de emoties soms hoog op net zoals in het Nederlandse gehucht Geldermalsen waar plannen zijn voor een mega AZC-kalifaat. Men is bezorgd, wil zijn / haar eigen mening doordrukken, en wie vindt dat er niet geluisterd wordt, kiest voor passievol geweld als alternatief teneinde de democratie goed te doen. Dat gebeurde ook tijdens de Majdanbeweging en de frustraties van toen lopen nog steeds hoog op. Een tweede Majdan zou geen verrassing zijn uit onvrede van de zittende regering.