Geenstijl

Vergeleken met Nederland, het land van lichte zeden waar mohammedaanse pedo’s nog steeds hun minderjarige kindbruidjes uit het puin van Aleppo naar AZC Woerden over kunnen brengen alwaar ze worden opgewacht door bleekscheetjes in bivakmutsen, is Oekraïne, het land van lekkere wijven (klik) en voetbalhunks (klik), ook best een keihard land voor de tere zieltjes onder ons. Verzorgingsstaat? Sociaaldemocratische babyboomers die vechten voor jouw sociale rechten van andermans geld? Nee, dat bestaat hier niet. Hier werk je je de tyfus voor een kutsalaris totdat je er letterlijk dood bij neervalt. Daar waar in Nederland de werkloze liever een bezoek aan het UWV brengt dan een baan aanneemt dat onder zijn of haar niveau ligt, gebeurt dat in Oekraïne anders. Als de verzorgingsstaat je in de steek laat, heb je ook weinig keuze anders dan je vrieskoude ballen uit je broek te werken. Goede vriend Aleksander is waar menig bijstandstrekker in Nederland een voorbeeld aan kan nemen (let je op Frank van der Linde?). Ik ontmoette Alexander bijna een jaar geleden in een bar waar ik met wat vrienden een wodkaatje biertje deed. Alexander werkte in deze bar en we raakten wat aan de praat (mijn vrienden zaten op een Oekraïens kippetje te jagen en omdat ik daar niet op val, ben ik maar wat met de barman gaan kletsen, enfin). Mijn naar wodka bier stinkende bek viel open van verbazing toen Alexander vertelde dat hij zes (maar als het kan het liefst zeven!) dagen per week werkte in drie verschillende bars in Kiev. En hij had een rechtenopleiding gedaan. Geen werk als advocaat / jurist / griffier / of weet ik veel wat je met die opleiding kan doen. Gewoon geen werk. Nergens. Simpel zat; Alexander had geen financieel vangnet (zoals de meerderheid van de Oekraïeners) en moest elk baantje dat hem werd aangereikt wel aannemen, of ‘ie dat nou leuk vond of niet. Thuiszitten op de bank en je hand ophouden zit er niet in. Ja, het kan wel, maar dan krijg je omgerekend het minimuminkomentje van 60 euries in je handen geduwd en zelfs in Oekraïne kan je daar niet van rondkomen. Gelukkig voor Alexander verdient hij naar Oekraïense maatstaven zeer goed (600 euries naar eigen zeggen), maar of ie daar gelukkig mee is met zeven dagen per week ploegen en zweten, durf ik niet te zeggen. Wat ik wel weet is dat hij hoopt dat Oekraïne ooit EU-lid wordt. "Dan pas zijn er mogelijkheden voor ons, de jongeren, in dit land", aldus Alexander. En hij staat hier niet alleen in natuurlijk. De jongeren dromen van Europa.

Sinds haar 24-jarige onafhankelijk bestaan na de val van de Sovjet-Unie valt er van een goede economie niet te spreken. Na de Majdanprotesten eind 2013 / begin 2014 is de waarde van de hryvnia (de lokale valuta) zelfs gehalveerd. Verschil tussen arm en rijk is megalomaan groot. Tel daar de aanhoudende ingeburgerde corruptie bij op, op elk niveau (van politicus tot leraar), en je zou zeggen dat dit oligarchenlandje wel wat hulp kan gebruiken van Europa. Anders dan wat veel mensen beweren, stelt het beoogde EU-Verdrag met Oekraïne ook een groot aantal eisen aan Oekraïne. Het land moet op de schop, hervormingen doorvoeren en vooral kappen met die eindeloze corruptie. Dat klinkt natuurlijk allemaal mooi, dat Europa deze eisen stelt, maar vergeet niet dat EU-geld aan Hongarije ook verdwijnt door toedoen van corruptie. De vraag is dan ook hoe Europa dat denkt te kunnen voorkomen in Oekraïne, als het corruptie al niet kan voorkomen bij nota bene een volwaardig EU-lid als Hongarije. De door het Westen bejubelde premier van Oekraïne, Arseniy Jatsenjoek, beloofde ‘oorlog te voeren tegen het kankergezwel dat corruptie heet’. Anderhalf jaar later en de corruptie-aantijgingen jegens Jatsenjoek denderen met een tyfusgang binnen. Door veel hervormingsgezinden wordt zijn regering nu als het probleem gezien. Zwitserse openbare aanklagers onderzoeken een corruptieschandaal tegen Yelena Tishchenko, voormalig topambtenaar bij het Ministerie van Binnenlandse Zaken, die op onverklaarbare wijze luxe huizen in Frankrijk en Engeland bezit. Hoofd van de Belastingdienst, Roman Nasirev, houdt er ook een riant appartementje in Londen op na. En zo zijn er tientallen andere aantijgingen tegen figuren die gelieerd zijn aan de door Europa gesteunde regering in Kiev. Opmerkelijk is wel dat nota bene een door diezelfde regering in Kiev opgericht anti-corruptiebureau niets met die aantijgingen doet.

A few days before the local elections and (at least 3) parties have switched from "buckwheat" bribes to UAH 300 - 500 cash bribes #Odessa

— Nikolai Holmov (@OdessaBlogger) 22 oktober 2015

Zondag gaat de Oekraïense kiezer naar de stembus voor lokale verkiezingen. Ook hier lopen de beschuldigingen van corruptie en verkiezingsfraude weer uiteen. ‘Dirty tricks and old tactics’. Te veel partijen om uit te kiezen, maar veel van die partijen zijn in principe onderdeel van de grotere partijen. Verwarring zaaien, daar draait het om om de grootste te worden. Of geld uitdelen, dat werkt altijd. Waar de partijen voor staan, doet er haast niet meer toe. Je kunt wel een indeling maken tussen pro-Europa en anti-Europa, maar of dat er op lokaal vlak er toe doet, is een tweede. The winner takes it all. En corruptie, tja, daar ben je hier niet in een poep en een scheet van af. Misschien dat de neushoorn Oekraïne nader tot Europa kan brengen. Dieren zijn lief. Niet corrupt. En als we zijn neus moeten geloven, is deze neushoorn vóór hervormingen (zoals alle andere politici):

Kiev mayoral elections: vote for the rhino pic.twitter.com/O4uBpvyk6M

— Shaun Walker (@shaunwalker7) 18 oktober 2015