Een eigen huis. Een plek onder de zon. En altijd een vluchteling in de buurt die je het huis uit zetten kon. Een paar daagjes terug werd er heel casual vermeld dat jonge vluchtelingen, die sowieso toch al allemaal tandarts, neurochirurg of astronaut zijn, voorlopig even samen met evenwel kansrijke Amsterdamse studenten mogen gaan bivakkeren.
Locatie: voormalig sportpark Riekerhaven in Nieuw-West. Want, delen is helen. Van geven komt leven. En door zorgen, komt morgen. Klinkt allemaal heerlijk op papier natuurlijk. Zeker voor die aspirant UvA-antropologen die hun boeken ineens in het echt rond zien wandelen. Maar toen. Toen kregen we de onderstaande mail, en wel van een Amsterdamse studente. Want delen bestaat blijkbaar helemaal niet: studenten worden gewoon gejorist om plaats te maken voor Ontheemdiërs. Kan dat zomaar? Het is geen Europees unicum. In Duitsland
gebeurt het al, op grote schaal. In Zweden ook, maar dan
nog erger, want Zweden. Aan de andere kant, studenten moeten ook niet zo zeiken. Jullie kamers verkeerden toch al in een staat waar je nog geen parkiet zou mogen houden. Jullie zijn al elk weekend bij paps en mams om de was te doen, en eten er bovendien drie keer per midweek. Daarbij zijn jullie huisgenoten luidruchtig en verhindert jullie geïnverteerde slaapritme de studie. Ff pas op de plaats dus, en een stapje terug, for the
greater good. Wat hier precies
greater of
good aan is weten we ook niet, maar dit schijnt rechtvaardigheid te zijn.
