Natuurlijk, het is verleidelijk om eens na te denken over wat er gebeurt als jullie dat referendum inderdaad regelen. Luidt het een nieuw hoofdstuk van nationale zelfbeschikking in? Legt het kabinet de referendum-uitslag naast zich neer, waardoor het democratische gebrek van Nederland zo duidelijk wordt dat het hele systeem z'n legitimiteit verliest? Wie weet. Maar de belangrijkste vraag is de andere. Wat gebeurt er als het ons met z'n allen
niet lukt dit referendum uit de grond te trekken? Welk signaal geeft dat af? Het antwoord is simpel. Als het ons met z'n allen niet lukt, dan lukt het de komende 15 jaar helemaal niemand. Als jullie die 300.000 handtekeningen niet halen, dan geeft dit politici, in zowel Den Haag als Brussel, een mandaat om voortaan zonder uw instemming over u te regeren. Dit land heeft dan aangegeven dat het democratie hoogstens ziet als een tooi waarmee we gratuit te koop lopen in al die mindere delen van de wereld, zonder echt doorleefd om zelfbeschikking te geven.
Het bewijst het gelijk van elitaire anti-democraten als Pechtold, Juncker, Shultz en Verhofstadt: Nederlanders zijn een volk dat geregeerd moet worden, en wil dat distante hooghartige technocraten bepalen wat er met hun land gebeurt. Want Nederlanders snappen niet genoeg, en zijn te gepreoccupeerd met de vluchtige details van het leven om na te denken over dingen die er toe doen. We spelen deze kaart niet graag, maar er zijn nogal wat jonge mannen gestorven voor een democratisch Europa. Veelal ver van huis, eenzaam in de koude modder, denkend aan dat ene meisje dat nu met iemand anders oud zou worden. Vanuit je bureaustoel in vier muisklikken voor een referendum tekenen, klinkt dan inderdaad als een kleine moeite. En als alle 150.000 ondertekenaars nu eens zorgen dat er
minstens één nieuw iemand tekent, dan gaat dit jullie gewoon lukken. Maar als dit niet lukt, dan verdienen wij simpelweg alle Eurocratische misère die Juncker & Co kunnen bekokstoven. Vrij naar Alexander Hamilton;
we'd be prepared for a master, and deserve one.
