Geenstijl

"Ambtsinstructie voor de politie, ... Artikel 7: 1.Het gebruik van een vuurwapen, ... is slechts geoorloofd: a. ... b. om een persoon aan te houden …” Een lid van het arrestatie-eenheid kreeg gisteren twee jaar cel na een dagje werken. Een gewone platte pet schoot een inbreker in het been en mocht betalen. De rechtelijke macht heeft dit aanhoudingsvuur geschrapt en de agent veroordeeld. Deze ambtsinstructie is recentelijk nog gewijzigd. Het vage criterium over ernstige misdrijven werd vervangen door strafbare feiten waar minimaal vier jaar cel op staat. Tijdens publicatie in het staatsblad duikt een toelichting op die eerder uitgaat van een grens bij acht jaar. Zoals gijzeling (8-15 jaar), roofoverval (9-15), verkrachting (12) of de woninginbraak met geweld (9-12). Prima, maar schrijf dat dan direct op. Nu hebben we een drietrapsraket van ambtsinstructie, haar toelichting en een voorbeeld in die toelichting, die elkaar al tegenspreken en waarbij het neerschieten van de inbreker pas in de derde trap ongewenst werd. Falende artsen krijgen een tik op de vingers, maar falende agenten verdwijnen in het Oranjehotel. Ik schrik van het gemak waarmee magistraten de wettekst negeren: “Tot slot merkt de rechtbank op dat de raadsman … naar voren heeft gebracht dat verdachte heeft gehandeld conform artikel 7, eerste lid, van de Politiewet 2012. … . Echter, nu de raadsman hier geen uitdrukkelijke conclusies aan heeft verbonden, …. , behoeft het verweer van de raadsman geen (verdere) bespreking.” De raadsman verzocht om vrijspraak wegens een gebrek aan opzet. De raadsman stelde ook dat een agent volgens de politiewet geweld mocht gebruiken, maar omdat hij niet expliciet nogmaals om vrijspraak verzocht, weigert de rechtbank op dat vlak een afweging te maken. Waarom de rechtbank vervolgens denkt dat de raadsman hier een vormfout (“artikel 359a SV”) in zag is bizar. Een verdediging op basis van aanhoudingsvuur lijkt te ontbreken.

Botsauto's Dat na de dollemansrit gebleken is dat de criminele bestuurder alleen op een onopvallende politieauto crashte, is voor de rechtbank reden om aan te nemen dat de bestuurder altijd controle over de auto én goede bedoelingen heeft gehad. Gelul achteraf. De arrestatie-eenheid staat tussen auto's, hoort dat er voluit gas wordt gegeven en schoot eenmaal in de richting van de bestuurder. Het is niet ongewoon dat auto's zich zijwaarts verplaatsen. Driften of botsen noemen u en ik dat. De bestuurder reed zelfs zo bruut dat hij daarna een acceleratiespoor achterliet. Wat er zou gebeuren wist de agent niet, dat hij tegen een mogelijk moordwapen aan stond wel. Die situatie is ogenblikkelijk én wederrechtelijk levensbedreigend. Waarzegger Het probleem met hoe de rechtbanken noodweer-verweren afhandelen, is dat zij klakkeloos aannemen dat hetgeen waartegen de agent zich aan het verweren was, zich beperkt tot hetgeen heeft plaatsgevonden. Dat is principieel al onjuist. Een burger of agent verweert zich tegen alles wat mogelijk zou kunnen gebeuren. Niet tot waartoe de crimineel het achteraf mondeling beperkt in zijn verdediging. In dit geval onder de auto komen of tussen auto's platgeperst worden. Beide scenario's kunnen dodelijk aflopen. De aanname van de rechtbank dat de agent veilig was omdat hij niet voor de auto stond en de auto slechts 26 km/h haalde, getuigt van buitengewoon belabberd technisch inzicht. Zie de vele verkeersdoden in de bebouwde kom: lage snelheden garanderen geen betere afloop. Spookhuis Een vergelijkbare dwaling maakte de Hoge Raad met het begrip 'noodzakelijk'. Op het moment dat u tijdens een misdrijf kunt vluchten, zou geweld niet meer nodig zijn. Dit druist in tegen het recht van iedere burger om een verdachte met proportioneel geweld aan te houden. Zonder dit nuttige geweld geen veiligheid, geen burgerarrest en geen beëindigd delict. Rust op de plek waar je wilde zijn, voor jezelf, je familie en je spullen. Daarbovenop de luxepositie om criminelen bij heterdaad te kunnen vervolgen, ruwweg de enige zaken die nog lukken. Daarom is het extreem belangrijk in deze zaken zeer gedegen in beroep te gaan. Anders raken wij, belastingbetalers en politie, weer belangrijke delen van onze wettelijke bevoegdheden kwijt. Schiettent Sommige filosofen in kantoren, ministeries en paleizen leven in de illusie dat als je maar genoeg geweld verbiedt, het niet meer gebruikt wordt, of een bepaalde escalatieladder niet wordt afgelopen. De maakbaarheid van de maatschappij. Mensen die op straat komen, het nieuws lezen of Opsporing Verzocht kijken, weten wel beter. Dergelijk de-escalerend optreden werkt alleen op korte termijn. Op de lange termijn zie je een verhardende samenleving waar steeds meer en harder geweld wordt gebruikt. Het logisch gevolg, schietpartijen, nekklemmen en bijbehorende slachtoffers, komen mij niet als een verrassing. Leeuwenkooi Vorig jaar nog was een ME commandant trots dat er niet geschoten was op hooligans. Als ik naar deze video kijk van een vergelijkbaar incident dan hadden van mij de agenten mogen schieten. Om ernstige wanordelijkheden te beteugelen, uit noodweer, maar zeker ook om gemakkelijk tot aanhoudingen over te gaan. Goede advocaten zijn niet alleen nodig voor geharde criminelen, maar ook voor de gegoede burgerij en haar blauwe helden.