Geenstijl

We zijn er maar druk mee: hoe denken die moslims nou? Het liefst zouden we al die ongein natuurlijk volstrekt negeren, en er soms een beetje om lachen, maar dat station zijn we gepasseerd. Helaas. Dus, lijdt de modale islamitische cultuur aan een narcistische stoornis? Krijgt de activistische voorhoede maar zo zeldzaam sluitende gedachten geformuleerd, omdat de modale islamitische cultuur een fysiek georiënteerde krachtcultuur is, waarin debatteren en waarheidsvinding niet rendeert, en waar je pas gelijk hebt zodra je de sterkste bent? Onlangs spraken we off the record een Israëlische allround eindbaas, die zowel professor in de sociologie als een actieve majoor is in de IDF, en die zijn blik op de zaak deelde. Expliciet off the record, omdat want #Ophef en verboden opvattingen. Hem werd gevraagd waarom zoveel moslims denken dat IS een zionistische samenzwering is. Hij betoogde het volgende. In de sociologie bestaat er zoiets als de term "Fudge Factor". De hoogte van een fudge factor bepaalt hoeveel procent onwaarheid acceptabel is. Iedereen is wel bereid de werkelijkheid een beetje te overdrijven of te verdraaien mocht dat iemand uitkomen. De grootte van de vis die u ving een paar centimer overdrijven, 50 minuten werk als een uur declareren, u kent het wel. Maar 100 cm smokkelen, of 10 minuten als een uur declareren, dat doen maar weinig mensen. Er is maar een bepaald percentage onwaarheid dat wij acceptabel achten. Er zijn hele boeken geschreven over dit fenomeen onder westerse individuen. De majoor paste dit fenomeen toe op de modale islamitische cultuur, en stelde dat hier sprake is van een hoge fudge factor. Het percentage onwaarheid dat men zich binnen de islamitische cultuur meent te kunnen veroorloven, is significant hoger dan in een westerse samenleving. Daarom schrijft GS ze ook altijd zo makkelijk aan stukken. Gehanteerde premissen zijn vaak simpelweg niet waar, en daarom makkelijk te debunken. Maar dit leidt tot nog vreemdere situaties. Veel moslims houden er namelijk opvattingen op na die volstrekt onverenigbaar zijn. De Holocaust is een zionistisch verzinsel, maar Hitler is een held omdat hij 6 miljoen joden kapot maakte. 9/11 was een inside job, maar Bin Laden is een held omdat hij de Twin Towers neerhaalde. IS is een zionistisch complot, maar het zijn 'fucking strijders'. Gaza is meest dichtbevolkte plek op aarde, maar Israël pleegt er al sinds '67 genocide. Dat soort vreemde tegenstrijdigheden. Waarom?

Dit bezag de majoor als volgt. In de westerse cultuur staat de notie van continue logica centraal. Verschillende pakketjes van informatie en opvattingen moeten onderaan de streep een coherent en verenigbaar geheel vormen. Lukt dit niet, dan betekent dit dat een of meerdere pakketjes geschrapt of aangepast moet worden. Deze eis komt direct voort uit de Verlichting. De modale islamitische cultuur heeft een dergelijke verlichting nooit doorstaan. Zodoende heerst daar de notie van gesegmenteerde logica. Als een pakketje op zichzelf at face value ergens op lijkt te slaan, dan is dat goed genoeg. Onderaan de streep hoeven ze niet coherent of verenigbaar te zijn. Dat is een elegant kader om al die islamitische onzin waar we dagelijks aan bloot staan eens binnen te bezien. Tot zover de parabaas. Genade krijgen is de grootste vernedering De modale moslim in het westen wordt niet vertegenwoordigd door Hamas. Maar het aantal westerse moslims dat Hamas heimelijk of openlijk steunt, is ongekend hoog. Appa, de personificatie van de islamitische onderbuik schreeuwde het van de daken, het publiek kwam klaar, en het aantal moslims dat hem hierop tegensprak of hem erom veroordeelde was bij benadering gelijk aan 0. Maar Hamas belichaamt iets bijzonders. Het is namelijk een organisatie die een geheel volk uit zou roeien zodra het de kans krijgt, terwijl het volk dat zij kapot willen, altijd maar zeer beperkt en uiterst beheerst terugslaat als Hamas weer eens op Isravontuur gaat. En genade, want dat is wat Israël keer op keer toont, is een zeer krenkende ervaring. Genade betekent namelijk dat jouw vijand je niet sterk genoeg acht om volledig vernietigd te worden. Je bent een soort vervelende vlieg die af en toe even weggeslagen moet worden, maar voor de rest niets substantieels betekent. Dit betekent 1) dat de krenking keer op keer toeneemt en 2) dat er na elke verloren slag de mogelijkheid is om de krachten te herbouwen om de andermaal toegenomen krenking opnieuw met geweld te uiten. Dit is uiteraard geen exclusief islamitisch fenomeen, maar universeel. Machiavelliaans. Toch is het tegenwoordig wel heel vaak een islamitische organisatie die er genocidale bedoelingen op nahoudt, maar wiens genocidale intenties gericht zijn tegen een vijand die deze altijd met genade en terughoudendheid beantwoordt. Dat geldt voor Israël versus Hamas en Hezbollah, en van de Westerse coalitie tegen ISIS kunnen we op wat dagelijkse bombardementen na ook niet echt zeggen dat ze met een ijzeren vuist full force door het Kalifaat Mad Maxxen. Wat is dan wel het antwoord? We weten het niet. En de Israeli's ook niet. We spraken een sympathieke stugge jood op leeftijd, David. Een seculiere succesvolle zakenman, met een hoop te verliezen. Hij vertelde ons het volgende verhaal (geen Perdiepjes hier, u heeft ons maar op onze roze ogen te geloven). Hij was 10 jaar oud en de zesdaagse oorlog was net geëindigd. Hij liep met zijn vader door Jeruzalem, toen een volwassen Arabisch-islamitische man naar hem toe kwam. De man knielde, en begon zijn voeten van de jonge David te kussen; nogal een gebaar in de Arabische wereld. Hij heeft die ervaring naderhand als volgt geïnterpreteerd: het enige dat Arabieren respecteren, is absolute skull crushing military defeat. Daarna zou er pas met ze te praten vallen. Klopt het? Geen idee. David heeft de man nooit kunnen spreken. Misschien was het wel een Arabier die a priori blij was met het Israëlische bewind, omdat hij wist dat Arabische staten zichzelf niet kunnen besturen. Maar hoe verboden David's gedachte ook is, prikkelend is-ie wel. Er is dan ook een kans dat Israël tijdens de volgende ronde met Hamas - en die komt er - voor de absolute kill gaat en Hamas' gehele militaire vleugel met wortel en tak uit de grond trekt. En dat wordt lelijk, maar soms is het nodig. Conclusie De islamitische cultuur zit, modaal genomen, muurvast. Natuurlijk zijn al die burgeroorlogen die nu door die regio trekken een regelrechte verschrikking. Maar, nu ze toch bezig zijn, kunnen we er net zo goed op hopen dat het uiteindelijk iets moois oplevert. Een Renaissance of zo. Wellicht dat na het inzien tot welke onvatbare waanzin een hoge fudge factor en gesegmenteerde logica leidt, die cultuur zichzelf eens aan z'n schoonveters uit het moeras trekt.