Woensdag 1 juli aanstaande gaat de nieuwe wet
Wet Werk en Zekerheid in. PvdA-minister Lodewijk Asscher roept nu al op om te handelen in "de geest" van de wet. Zegt hij dan niet zelf letterlijk dat zijn eigen wet nu al dood is? Overheid en semi-overheid halen het bedrijfsleven rechts in bij het ontlopen van die wet. Niet te handhaven, dus een dode letter. Deze wijzigingen blijven een beetje theatraal aan knoppen draaien. Maximale flexibele periode van drie naar twee jaar, de lasten van re-integratie worden met de nieuwe modewoorden
transitievergoeding en
scholingsbudget verhuisd van het UWV naar de werkgever, de duur van de WW halveert, de ene ontslagprocedure verhuist naar de kantonrechter, de andere gaat richting het UWV.
Same shit, different day. Letterlijk. Echte antwoorden op de verschuiving van de wereldproductie naar lagelonenlanden ontbreekt. De ideologie wordt uitgerold zonder het in pragmatisch of internationaal perspectief te plaatsen. De exploderende werkeloosheid in mediterrane landen en onderste Nederlandse sociale klassen leiden tot een uitzichtloos bestaan in werkeloosheid.
Voor u denkt dat ik een mooie cartoon heb gemaakt van het nieuwe werken, bovenstaande afbeelding is onderdeel van de
Memorie van Toelichting Wetsvoorstel Werk & Zekerheid van 29 november 2013. Een halve eeuw aan re-integratiemaffia en dwangarbeid onder het minimumloon wordt samengevat met "activerende WW".
De Nederlandse staat huurt aannemers in zonder te vragen eerst naar werkelozen te kijken voordat buitenlanders worden ingevlogen en uitgebuit. Zelfs het aanpakken van een Ierse koppelbaas die in Maastricht zijn Portugese werknemers via Cyprus onverzekerd liet werken en maandelijks duizend euro per werknemer snaaide voor buskaartjes en stapelbedden is een brug te ver.
Werkeloos
Nederland importeert zich voor haar consumptie drie slagen in de rondte. Vroeger stond daar een vergelijkbare productie tegenover. Textiel, lampen uit Eindhoven en sigaretten uit Bergen op Zoom, allemaal verdwenen. Nederland wil zich met de Maasvlakte en de gasrotonde ontwikkelen tot een handelsplatform en met de innovatie illusie tot een kenniseconomie.
Ruim een miljoen Nederlanders zitten werkloos thuis. We kunnen naar Griekenland kijken en ze verketteren voor hun fouten in hun verleden,
of we kunnen beseffen dat de Grieken ons nu een inkijkje geven in onze eigen toekomst. Wat voor werk is er straks voor de helft van de bevolking zonder beroepsdiploma? Voor mensen die niet vol gas meer kunnen?
Uitzichtloos
De belangrijkste reden om iemand geen contract te gunnen, is helemaal niet de ontslagbescherming. Werkgevers mogen minimaal twee jaar doorbetalen bij ziekte, tegen een Europees gemiddelde in weken. Terwijl beide partijen al volksverzekeringen betalen. Werkgevers kunnen zich privaat nogmaals verzekeren om ook nog een winstopslag over deze kosten kwijt te zijn.
Tweede reden is de arbeidsethos van uitkeringsgerechtigden. Een parttime baan betekent wel extra werken, maar geen extra geld. Een nieuwe fulltime baan begint bij een euro per gewerkt uur erbij. Sowieso jaren nieuwe administratieve ellende en onzekerheid met toeslagen, uitkeringen en belastingen. Derde is belastingdruk. Het is goedkoper werk naar het buitenland te verhuizen dan hier te doen.
Grenzeloos
We zijn altijd bang dat de unieke bancaire talenten naar het buitenland vluchten en vergeten de vlucht van ongeschoold werk. Door de groei van de EU, verdragen zoals TPP en TTIP en wereldvrede wordt dergelijke handel steeds makkelijker. Werk verschuift naar de lagelonenlanden, belasting naar paradijzen en zware industrie naar landen zonder milieuregels.
Bij de huidige onderhandelingen zullen de chloorkippen wel verboden worden, maar hoe zit het later? Zijn nieuwe regels over voedselveiligheid straks een illegale handelsbelemmering? Kristalsuiker is de tabak en alcohol van de toekomst. Mogen er regels komen over te zout en te zoet eten? Hoort bij een systeem van internationale handel geen systeem voor belasting, veiligheid en arbeidsrechten? Een
level playing field?
Wetteloos
Nederland en al haar handelspartners hebben trias politica en een drietrapsrechtssysteem. Toch willen deze nieuwe internationale verdragen dat multinationals -met een tribunaal wat ze deels mogen samenstellen- landen gaan aanklagen als hun volksvertegenwoordiging een wet aanneemt die hun handel bemoeilijkt. Dan neem je in 1 stap afstand van soevereiniteit én de rechtsstaat.
In onze huidige grondwet is al opgenomen dergelijke internationale verdragen
boven onze wetten gaan. Is handel echt zo zaligmakend? Het doel van een economisch systeem is toch een zo groot mogelijke koppeling tussen vraag en aanbod? Dus ook arbeidsaanbod? Hoe gaan deze nieuwe internationale regels normaal werk creëren binnen de EU?
Hoe blijven we
in control? Weten we wat we aan het doen zijn en kunnen we het ooit terugdraaien? Zijn dit soort verdragen niet vergelijkbaar met de invoering van de euro? Aan de ene kant jubelende voorstanders, aan de andere kant doemdenkers, maar vooral in het midden een totaal gebrek aan draagvlak onder de bevolking, academische onderbouwing en pragmatische uitwerking.
De enige zekerheid die deze wet en de verdragen bieden, is een nog snellere exodus van productie naar derdewereldlanden.
