Geenstijl

De Kamer debatteerde over opvang & terugkeer en de coalitie beleefde elf bange nachten. Beiden deden niets met de lemmingen die verdrinken in de zee. De EU besloot tot een beleid van directe terugkeer van 150.000 ontheemden. Mensen verzuipen niet omdat het hun ontbreekt aan een bed, bad of brood. Het ontbreekt hun aan een boot. Alhoewel, “We punctured our boat and jumped into the sea so that the coastguard could not tow us back to Turkey” (PDF.) Ze sterven dus aan het beeld dat Europa je leven waard is. Of nog een stap eerder aan het ontbreken van besef dat Afrika een economische groei kent van 5,2%. Hoogste ter wereld. Het gras lijkt altijd groener bij de buren (map). Het is altijd beter dan dobberend op de Middellandse Zee. Het is in Afrika beter dan zonder opleiding, werkervaring of taalkennis in Europa. Vanuit Afrika kom je aan in bijvoorbeeld Andalusië met een jeugdwerkeloosheid van 62%, Griekenland met 50% of Zuid-Italië met 60%. Als lokale bevolking na bijna twee decennia schoolgang al niet aan de bak komt, wat voor toekomst is er voor deze blanco gelukzoekers? De werkloosheid is in Afrika lager dan hier.

De Middellandse Zee is 2,5 miljoen vierkante kilometer. Dat wil het Rode Kruis, Amnesty International en de linkse kerk bewaakt hebben, in de hoop ieder zinkend vlot tijdig te redden. 4000 km breed. Dat gebied is vergelijkbaar met het afgezochte gebied naar MH370 van 7,7 miljoen vierkante kilometer. Wat je niet eenmalig moet afzoeken, maar continu. Al ben je op tijd, je zult nooit iedereen redden. De Costa Concordia zonk geeneens, had voor iedereen een reddingvest, belde voor hulp, bezat reddingsboten en verging nabij de kust. Toch verdronken 32 van de 4252 opvarenden. Moet je voorstellen hoeveel je kunt doen als je honderden uitgedroogde mensen moet redden die nauwelijks kunnen zwemmen. Italië Italië heeft in een jaar onder operatie Mare Nostrum ongeveer 113.000 mensen uit de zee gered. Meer dan de helft die daar vertrok. Soms in het zicht van de Libische kust. Dankzij de Italiaanse marine is het aantal doden tot duizenden beperkt gebleven. Of 2,4% zoals de UNCHR het schrijft. Van gelukszoekers die wereldwijd verongelukten op hun reis, stierf later driekwart in deze wateren. Sinds de start van Mare Nostrum is het aantal vluchtelingen bij deze oversteek in een jaar verviervoudigd. Je moet dan afvragen of door het redden van de ene, drie andere te water gaan. De Europese opvolger Triton heeft zich teruggetrokken van de Afrikaanse kust per november 2014, Europa vond negen miljoen euro per maand plus opvang te duur. Beeldvorming Het huidige beeld van deze gelukzoekers over Europa is ontstaan door de paar die het hier gemaakt hebben. Immers, een drenkeling stuurt geen bericht naar huis. Een vermiste, gedetineerde of zwerver ook niet. Het negatieve nieuws verdwijnt in de doofpot. Alleen de succesverhalen van de uitzondering die het redden tijdens én na de reis worden gehoord. Als alleen dat je anekdotische beeld is, dan raak je in de illusie dat het je leven waard is op iets drijvends de zee op te gaan. Op het strand van Libië verdwijnen volle boten naar Europa. Ze weten niet beter dan dat het allemaal goed gaat. Follow the money Als er een paar honderdduizend man een paar duizend euro betaald voor een overtocht, dan praten we over een miljard euro. Vele kopen geeneens een zwemvest, en de mensensmokkelaars hebben dat ook liever niet, want dan passen er minder op. Echte VOC-mentaliteit. Hun klanten kopen een droom, smokkelaars vertellen sprookjes. Deze industrie moet zinloos worden. We moeten niet alleen proberen een paar mensen van de verdrinkingsdood te gaan redden, maar proberen te zorgen dat ze niet te water raken, zorgen dat ze niet in het bootje stappen, dat ze niet naar Libië vertrekken. Zorgen dat ze hun eigen huis terugkrijgen. Australië Daar zit dus de kracht van het Australische beleid. Dat de stroom naar het Noorden in gesprek raakt met de gekeerde stroom naar het Zuiden. Dat het geen zin heeft om het te proberen. Niet alleen om de kans op sterven, maar ook op de veel grotere kans op snelle terugkeer in Libië. Dan red je niet een deel, maar het geheel. Meedogenloze mensenhandelaren worden dan niet alleen gezocht door Europese autoriteiten, maar ook door een paar honderd man per bootje die net een miljoen euro hebben betaald voor een mislukte overtocht. Als mensen overlijden door een systeem, moet je niet gaan dweilen met de kraan open. Opvang eigen regio De grootste groepen bij Italië komen geeneens uit Afrika. 63% komt uit Somalië, Eritrea, Syrië en Afghanistan. Nu al wordt ruim 95% opgevangen in de regio. Een percentage dat zal dalen naarmate conflicten voortduren. Je moet geen volksverhuizingen willen bestrijden of verplaatsen, maar de reden tot vluchten wegnemen. Conflicten beëindigen. Alleen dan pak je een probleem bij de oorzaak aan. Niet tegen de vluchtelingenstroom in, maar misschien met hun en dankzij hun. Dat is vele malen humaner dan vissen naar mensen. Teleurstellend dat diplomaten, kwijlend naar Angelina Jolie, niet tekenen voor vrede.