Verwacht je niet: Het is voor vrouwen dus helemaal niet zo awesome in het Kalifaat als het wordt verteld. Het lijkt daar in niets op Nederland, constateren 'onze' meiden van jihad. Zij reizen voor de liefde naar oorlogsgebied in Irak of Syrië, maar arriveren tot hun grote verrassing in barbaarse omstandigheden, waarin ze helemaal geen rechten hebben. Ongeplande
zwangerschappen, huwelijken die stranden en gedwongen verhuizingen, om over de coalitiebommen op hun bed bad en brood nog maar t zwijgen: het is een doffe ellende. Terwijl hun heroïsche mannen terechtkomen tussen de onbevlekte maagden in het paradijs zodra zij voet zetten op de bakermat van vrede en naastenliefde en daar een kogel koppen of een bomgordel ombinden. En voordat het zo ver is, mag hij er meerdere aardse vrouwen op na houden als-ie daar zin in heeft. Vrouwtjesjihadisten worden
als koeien verhandeld (
spiegel). Maar er is een uitvlucht: het eeuwige, vergevingsgezinde Nederland. Als de meisjes met jong geschopt worden, komen ze tijdelijk (!) terug naar "huis" om van de goede Nederlandse zorg te profiteren en in alle medische weelde te bevallen van hun kleine Mohammedjes en Jihadi John Juniors. En daarna reizen ze gewoon weer terug naar die rechtenloze rotzooi. Nederland als
kraamkamer voor de Jihad, wat een idyllisch sprookje is
dat Kalifaat het Westen toch voor hardcore haatbaarden met nestdrang. Na de eerste golf aan uitreizigers, volgt nu dus de geboortegolf van jihadbaby's. Lekkere gedachte weer.
